Το μεγάλο αθηναϊκό πανηγύρι στην Ακαδημία Πλάτωνος
Για πρώτη φορά διοργανώθηκε από το This is Athens – City Festival ένα αυθεντικό πανηγύρι στον μεγάλο πνεύμονα πρασίνου, με χιλιάδες κόσμου να γλεντάνε με την ψυχή τους μέχρι τα μεσάνυχτα. Ήμασταν εκεί.
- 26 ΜΑΙ 2024
Την περασμένη Κυριακή το απόγευμα, το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος έσφυζε από κόσμο. Παρέες είχαν αράξει επάνω στα γρασίδια απολαμβάνοντας τον ήλιο, άλλοι έκαναν τζόκινγκ και άλλοι αντάλλασσαν χαλαρά πασσούλες σε κύκλο, διακόπτοντας κάθε λίγο το παιχνίδι τους για να περάσουν τα ποδήλατα και οι πεζοί.
Ο περισσότερος κόσμος κατευθυνόταν στο κέντρο του μεγάλου πνεύμονα πρασίνου του Κολωνού, απ’ όπου ακούγονταν ρυθμοί από κλαρίνα και βιολιά, λαούτα και τσαμπούνες. Από την ταχύτητα στο βήμα τους και τις φράσεις που αντάλλασσαν πηγαίνοντας, καταλάβαινες ότι πολλοί γνώριζαν ακριβώς τον λόγο, ενώ άλλοι οδηγούνταν εκεί μάλλον από περιέργεια για το απρόσμενα ευχάριστο σκηνικό που είχε στηθεί πίσω από τα δέντρα και τους θάμνους.
Σε γενικές γραμμές, έχουμε συνδέσει τα πανηγύρια με αναμνήσεις από την επαρχία, τα νησιά και τις πλακόστρωτες πλατείες των χωριών. Τα έχουμε συνδέσει με την καρδιά του καλοκαιριού, την ανεμελιά των διακοπών, τη ραστώνη, τον καύσωνα και τις βουτιές, τη γιορτή της Παναγίας. Για όλους αυτούς και ακόμη περισσότερους λόγους, ένα τέτοιο δρώμενο στα μέσα του Μαΐου και μάλιστα μέσα στα όρια του Δήμου Αθηναίων ήταν μια πραγματική έκπληξη.
Για πρώτη φορά στο πλαίσιο του This is Athens – City Festival, του μεγάλου ανοιξιάτικου θεσμού που πλημμυρίζει την πόλη με δράσεις και κάνει κάθε μέρα του Μαΐου να μοιάζει με γιορτή, είχε στηθεί ένα αυθεντικό αθηναϊκό πανηγύρι με ελεύθερη είσοδο. Μια μεγάλη γιορτή «για τη γενναιοδωρία της φύσης, την αγάπη για τη ζωή, τον έρωτα», όπως είχε αναφέρει διαδικτυακά μήνυμα μερικές μέρες ένας από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες του κλαρίνου στη χώρα και πρώτο όνομα στην εκδήλωση στην Ακαδημία Πλάτωνος, ο Γιώργος Κατσίνης.
Όταν φτάσαμε, το γλέντι είχε φουντώσει για τα καλά: Δεν υπήρχε σημείο στο πλάτωμα που να μην έβλεπες κόσμο, παρέες (και μάλιστα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι), να τσουγκράνε τα ποτήρια με κέφι και να τραγουδούν πιασμένοι χέρι-χέρι τα δημοτικά τραγούδια. Μπροστά στην εξέδρα που έπαιζαν τα όργανα είχε ανοίξει ο πιο μεγάλος κύκλος, αλλά άμα κοιτούσες τριγύρω θα παρατηρούσες και άλλους μικρότερους – ένας είχε στηθεί ακριβώς πίσω απ’ τη μπάντα, ένας ακόμη στο χωμάτινο δρομάκι πριν το πλάτωμα.
Στους συμβολισμούς του πανηγυριού, που ανάγονται ουσιαστικά στα αρχαία χρόνια, ο κυκλικός χορός αποτυπώνει τη συσπείρωση της κοινωνίας, την ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών, τη συμμετοχή, την ενότητα.
Το μουσικό ταξίδι περιελάμβανε κάθε γωνιά της Ελλάδας, από τα νησιώτικα στα καλαματιανά, τα θρακιώτικα και τα ικαριώτικα. Άλλοτε σε αργό και άλλοτε σε γρήγορο ρυθμό, τόσο γρήγορο που ένας μπουχός σηκωνόταν από τα βήματα και τις φιγούρες, το πλήθος στριφογύριζε συγχρονισμένα. «Με τη συμμετοχή όλου του κόσμου, τα τραγούδια και οι χοροί γίνονται κοινό κτήμα», όπως είχε πει εύστοχα ο Γιώργος Κατσίνης, που έχει βαθιά γνώση της πολιτιστικής αλλά και κοινωνικής αξίας των πανηγυριών, έχοντας συμμετάσχει σε αμέτρητα από αυτά ανά την επικράτεια.
Όταν ανέβηκε με το κλαρίνο του στη σκηνή, ξέσπασε τεράστιο χειροκρότημα. Ήταν ένα σημάδι για την απογείωση του λαϊκού δρώμενου στην Ακαδημία που θα κρατούσε ως τα μεσάνυχτα. Τα ψυγεία και οι πλάκες ψησίματος από τα food tracks που είχε στήσει (με καλαίσθητο τρόπο) περιμετρικά η διοργάνωση του This is Athens – City Festival ήταν πλέον απαραίτητα για να παρατείνουν τις αντοχές τους οι πανηγυριστές. Έκαναν ένα διάλειμμα για μια μπίρα και μερικές πιτούλες με κρέας, προτού μπουν ξανά στον χορό, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους δοθεί σύντομα ξανά ανάλογη ευκαιρία.
Για το επόμενο αυθεντικό πανηγύρι θα έπρεπε πιθανότατα να περιμένουν τις διακοπές, ενώ εκείνη τη νύχτα, τελείως απρόσμενα, μια μέρα πριν έρθει Δευτέρα και αρχίσει η εβδομάδα, είχαν νιώσει όλοι πραγματικά πως είχαν πετάξει τα βάρη από πάνω τους.
