Τότε που το δέντρο της Αθήνας μπήκε στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες
- 23 ΝΟΕ 2023
Τη δεκαετία του ’90, η πόλη της Αθήνας μπαίνει με καμάρι σε νέα τροχιά – τα αυτοκίνητα κυριαρχούν στους δρόμους, είναι η εποχή των «παχέων αγελάδων» και το ζητούμενο είναι ο εκσυγχρονισμός, να γίνουμε «μοντέρνοι» και τελικά Ευρωπαίοι πολίτες.
Σ’ αυτή τη συγκυρία, στις εκλογές αυτοδιοίκησης του 1994, χρίσμα για τον δημαρχιακό θώκο της πρωτεύουσας παίρνει ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, και όχι ο Θεόδωρος Πάγκαλος του ΠΑΣΟΚ που θεωρούσε βέβαιη τη νίκη. Η ανατροπή κάνει τον Αβραμόπουλο τον νεότερο δήμαρχο στην ιστορία της πρωτεύουσας, αλλά και εκπρόσωπο αυτής της νέας εποχής.
Δηλώνει πρόθυμος να κάνει «μεγάλες κινήσεις». Να φτιάξει καινούργιες πλατείες, να κάνει την πόλη «όμορφη, ανθρώπινη και ασφαλή», όπως συχνά έλεγε στις συνεντεύξεις Τύπου, πιο πράσινη και βιώσιμη (μη ξεχνάμε ότι τότε επικρατεί άγχος για το ατμοσφαιρικό νέφος), με στόχο να διαμορφώσει τελικά τη νέα «μοντέρνα» ταυτότητα στον δήμο που ζητούσε η εποχή.
Έχει ξεκινήσει ήδη η κατασκευή των πρώτων γραμμών του Μετρό και το μεγάλο όνειρο (που βέβαια για τις επόμενες γενιές θα αποδεικνυόταν εφιάλτης) γίνεται πράξη με την ανακοίνωση ότι η Αθήνα θα φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Την αίτηση στην ευρωπαϊκή επιτροπή έχει υποβάλει με θέρμη ο δήμαρχος Δημήτρης Αβραμόπουλος, πιστεύοντας στην αναπτυξιακή προοπτική που φέρνει η διοργάνωση για την πόλη και καρπώνοντας τελικά στο όνομά του την μεγάλη επιτυχία, και έτσι, οι αυτοδιοικητικές κάλπες του επόμενου χρόνου (Οκτώβριος 1998) δίνουν στον Αβραμόπουλο το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει καταγραφεί σε εκλογές στον δήμο Αθηναίων: το ηχηρό 58%.
Ένα ακόμη ρεκόρ έχει συνδεθεί μέχρι εκείνη τη μέρα με το όνομά του, μία πρωτιά που φρόντιζε να την υπογραμμίζει ο ίδιος με κάθε ευκαιρία. Το γεγονός ότι είχε κάνει την Αθήνα να μπει στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες με το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο δέντρο δήμου σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το επίτευγμα αυτό δεν έγινε πράξη από τη μια μέρα στην άλλη. Αντίθετα, ήταν μια πορεία μαξιμαλισμού που κράτησε χρόνια, με κάθε στολισμό να συναγωνίζεται εκείνον του προηγούμενου χρόνου, κεντρίζοντας τα βλέμματα αλλά και την ειρωνεία των Αθηναίων.
Το περίφημο «αβραμόδεντρο»
Μετά την ανάληψη από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, τα Χριστούγεννα αναβαθμίζονται απότομα στον δήμο, γίνονται πιο φωτεινά, λαμπερά, πολυσυλλεκτικά και εξωστρεφή – γίνονται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δείξει η πόλη σύγχρονη και ανανεωμένη. Το επίκεντρο του εορτασμού μεταφέρεται στην πλατεία Συντάγματος, φωτεινά αστέρια και γιορτινές κορδέλες ντύνουν τους κεντρικούς δρόμους, η φιλαρμονική του Δήμου παίζει καθ’ οδόν μουσική τα βράδια, στα στενά του κέντρου και το καθιερωμένο σύμβολο-πρωταγωνιστής των Χριστουγέννων γίνεται θέμα συζήτησης.
Αντί για φυσικό έλατο, είτε κάποιο συνθετικό όπως θα χρησιμοποιούταν αργότερα από τον δήμο Αθηναίων στα χρόνια της Κρίσης, ο Αβραμόπουλος επιλέγει να στήσει μια μεταλλική κατασκευή πρωτοφανούς ύψους, πάνω στην οποία κρέμονταν χιλιάδες λαμπάκια.
Το «μοντέρνο δέντρο του Αβραμόπουλου», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά εκείνη την εποχή, βρισκόταν εγκατεστημένο στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος (περικυκλωμένο από καγκελάκια που επίσης σημάδεψαν τη δημαρχία Αβραμόπουλου) και ήταν ορατό από εκατοντάδες μέτρα μακριά, μέχρι και από το σημείο της Καπνικαρέας. Και χρόνο με το χρόνο, παρά τις αντιδράσεις (δεν υπάρχει κακή φήμη, άλλωστε), το δέντρο μεγάλωνε σε ύψος.
Μέχρι που τον χειμώνα του 1997, λίγο πριν ξεκινήσει πανηγυρικά η δεύτερη τετραετία του δημάρχου, η ειδική σιδηροκατασκευή από τα 31,5 έφτασε τα 37,4 μέτρα ύψους και τα λαμπιόνια εκτινάχθηκαν από τα 50.000 στα 180.000, κάνοντας τη νύχτα μέρα στην πλατεία Συντάγματος. Σε μια ειδική τελετή ανάλογης λαμπρότητας, ο Αβραμόπουλος έκανε τη φωταγώγηση, τονίζοντας το Ρεκόρ Γκίνες που καταρρίπτει η Αθήνα. Ότι βρίσκεται πρώτη σε λαμπρότητα σε όλη την Ευρώπη.
«Πώς είναι δυνατόν να περηφανεύεται για ένα δέντρο που δεν είναι δέντρο», σχολίαζε ειρωνικά ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Πράγματι, η αφαιρετική αισθητική του δέντρου (που άλλωστε επέτρεψε να κατακτήσει την κατακόρυφη πρωτιά) δέχτηκε έντονη κριτική από τον κόσμο, παρόλο που κανένας δεν έχανε ευκαιρία να αποτυπωθεί δίπλα στο ιδιότυπο installation αγκαλιά με τον Άη Βασίλη.
Τελικά, το περιβόητο «αβραμόδεντρο» αποσύρθηκε με την ανάληψη της δημαρχίας από την Ντόρα Μπακογιάννη το 2002 –βρέθηκε πρώτα στις αποθήκες του Αιγάλεω και αργότερα φαίνεται να δωρίστηκε στον δήμο Πελοποννήσου–, αλλά συνέχισε να «ανθίζει» ως αναφορά σε όλη τη μετέπειτα πολιτική πορεία του Αβραμόπουλου. Απέκτησε δηλαδή ανεκδοτολογικό χαρακτήρα και σε συνδυασμό με το υπόλοιπο χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα που επαναλαμβανόταν καθ’ όλη την οκταετία Αβραμόπουλου, επιβαρύνοντας τον προϋπολογισμό του δήμου, έγινε το κατεξοχήν παράδειγμα για να του επιρρίπτουν οι αντίπαλοί του πολυέξοδα σόου και την «πολιτική της βιτρίνας».
