17 υπέροχες στιγμές του τελικού του ’87 πριν τις βολές του Καμπούρη

Η χρονική απόσταση από τις 14 Ιουνίου 1987 έχει αρχίσει και γίνεται πιο τρομακτική κι από την απόσταση μεταξύ του τρόπου που παιζόταν τότε και του τρόπου που παίζεται τώρα το παιχνίδι. 28 χρόνια. Εικοσιοκτώ, ολογράφως!

Μπορεί ο τελικός με τους Σοβιετικούς να έμεινε στην ιστορία ως μια σειρά από πράγματα (ενδεικτικά, ‘αυτός που μας έκανε όλους μπασκετικούς’, ‘αυτός που ο Γκάλης νίκησε τον Τσατσένκο’ ή ‘αυτός του Φίλιππου Συρίγου’), αλλά ανέκαθεν ιστορικά ευαίσθητοι και υπέρ του Αφανούς Ήρωα, μελετήσαμε τον τελικό και ‘κόψαμε’ 17 ακόμα επικές φάσεις που (μοιραία) κατάπιαν οι βολές του Καμπούρη στο τέλος και οι τριάντα δύο χιλιάδες φορές που τις έχουμε ξαναδεί.

Από απίθανα καλάθια του Γκάλη μέχρι τα διαφορετικά έθιμα στην επαναφορά της μπάλας και από την καταδίκη του Σαντσίς στον πολεμιστή Θανάση Κρεκούκια, αυτά είναι τα βίντεο του τελικού που θα ‘πρεπε να ξέρουμε απέξω.

Μια μέρα πριν τον τελικό:

(Evaluation Version δε λες τίποτα)

O Θανάσης Κρεκούκιας περνάει δυο ζωές περιμένοντας για τρία μαγικά χαρτάκια, λιποθυμάει, σηκώνεται, γίνεται πρωτοσέλιδο, παίζει στα δελτία της ίδιας μέρας, και τελικά είναι εκεί, στις κερκίδες του ΣΕΦ και βλέπει τον τελικό από κοντά. Για τον Γκάλη του.

Και τώρα, ας περάσουμε στο τζάμπολ.

Το πρώτο καλάθι της εθνικής στο ματς. Ένα γκολ!

Η εθνική έχει ξεκινήσει κάπως μουδιασμένα τον τελικό, εξέλιξη που μοιάζει με ΤΟ ΠΙΟ ΛΟΓΙΚΟ πράγμα στον κόσμο. Οι Ρώσοι προηγούνται 4-0 με ένα καλάθι του Τσατσένκο και ένα του Μαρτσουλιόνις (ή Μαρτσουλένις ειδικά γι’ αυτή τη διοργάνωση). Φεύγουμε στον αιφνιδιασμό μετά από τάπα του Φασούλα. Ο κόσμος σπρώχνει τον Γκάλη, ο οποίος σταματάει και σηκώνεται για ένα τζαμπ σουτ, αλλά βρίσκει σίδερο. Ο Φασούλας έρχεται για το φόλοου πάνω από τα χέρια του Τσατσένκο και 4-2. Το ΣΕΦ πανηγυρίζει σαν να μπήκε γκολ. Με αποκορύφωμα το 21-13, τη μεγαλύτερη διαφορά υπέρ της εθνικής σε ολόκληρο το ματς, ο Φασούλας κάνει τα πάντα στο παρκέ. Μοιράζει τάπες, βάζει ραβέρσες, παίρνει επιθετικά ριμπάουντ πάνω από τον Τσατσένκο, συγκλονίζει.

Η χαίτη του Χομίτσιους

Όταν ο Χομίτσιους έκανε ντράιβ με τη χαίτη να ανεμίζει στα πέριξ του φαληρικού δέλτα, οι λοιποί ενοικιαστές της ιστορικής κώμης κοιμούνταν τον ύπνο του δικαίου.

Η ‘ιδρωμένη’ μπάλα

Ο Μέμος Ιωάννου κάνει ένα δρομίσιο κλέψιμο, αλλά προσπαθώντας να συγκρατήσει την μπάλα, αυτή γλιστράει και βγαίνει εκτός πεδιάς. Ο αείμνηστος και αξεπέραστος Φίλιππος Συρίγος κάνει λόγο για ‘ιδρωμένη μπάλα’ σε μια από τις πολλές στιγμές του από τον τελικό, που έγραψαν ιστορία.

Το καλάθι του τουρνουά

Θα πω ότι με αυτό το καλάθι, ο Γκάλης έκανε το 33-27 υπέρ της εθνικής και θα το βουλώσω. Τώρα μιλάει μόνο ο Φίλιππος: “Ένα καταπληκτικό καλάθι του Γκάλη. Είναι απίστευτο! Έκανε δυο-τρία σπασίματα στον αέρα, περπάτησε στον αέρα για να αποφύγει τους Σοβιετικούς γίγαντες και τελικά έστειλε την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι”.

Ο μπαγάσικος τρόπος που εκτελούνταν οι επαναφορές

Αγνή ομορφιά.

O αιφνιδιασμός της καρδιάς

Δεν ξέρω πώς πέσαμε στην παγίδα της καθολικής αναγνώρισης του ισπανικού αιφνιδιασμού όταν σχεδόν τριάντα χρόνια πίσω, ο Γιαννάκης και ο Γκάλης έδειχναν πώς δουλεύει ο αντρίκειος αιφνιδιασμός. Σκορ και θέαμα από την εθνική στις αρχές του δεύτερου ημιχρόνου.

Η καταδίκη στο διαιτητή Σαντσίς

 

Κατώτερος των περιστάσεων.

Ο εφτάψυχος Γιαννάκης

Ο Τσατσένκο, αυτός ο απίθανος τύπος με την καλή καρδιά, μπορούσε να σε τραυματίσει και μόνο εξ όψεως. Στον τελικό του ’87, ο Γιαννάκης διαπίστωσε ότι μπορεί να σε τραυματίσει και με πιο χειροπιαστές μεθόδους, καθότι η ατσουμπαλοσύνη του γίγαντα ήταν παροιμιώδης. Το πρώτο βίντεο είναι μυθικό και έχει παιχτεί κατά κόρον. Το ακριβώς από κάτω είναι ελαφρώς πιο ψαγμένο και έρχεται από την εκπνοή του πρώτου ημιχρόνου.

Ο Παναγιώτης από τις φτωχογειτονιές της Νίκαιας δεν καταλαβαίνει τίποτα. Το μόνο που μπορεί να χαλάσει το ίματζ του είναι αυτές οι προπολεμικές παγοκύστες που του έβαζαν στο κεφάλι.

Το τσαφ του Βάλτερς

Οι Σοβιετικοί έχουν επιβάλει το ρυθμό τους, προηγούνται με 7 και η εθνική δεν δείχνει ικανή να αντιδράσει, πηγαίνοντας σε βεβιασμένες επιθέσεις που δεν καρποφορούν. Ο Γιαννάκης αστοχεί με ταμπλό, ο Τσατσένκο παίρνει το ριμπάουντ και ο Βάλτερς πατάει μόνος του έξω από τη γραμμή του τριπόντου. Η ‘ιδρωμένη’ μπάλα γλιστράει από τα χέρια του, ο Λετονός κάνει βήματα και γλιτώνουμε από ένα πιθανό -10 που θα άγχωνε ακόμη περισσότερο τους διεθνείς.

Το μεγάλο τρίποντο του Γιαννάκη που ξεσήκωσε τον Γκασόλ

 

Χάνουμε 71-77. Ο Γιαννάκης σηκώνεται για τρεις και ευστοχεί. Πανηγυρίζει με τον πιο ρετρό τρόπο που θα μπορούσε να βγάλει απ’ το μαύρο του μαλλί και αναγκάζει τον Πάου Γκασόλ να ξετρυπώσει από τον πάγκο της εθνικής και να πανηγυρίσει με σφιγμένες γροθιές.

O ‘ξεκομμένος’ Γκάλης επιστρέφει…

 

…με το πιο πειστικό τρίποντο-με-λίγο-από-αράουτ στη μακρά ιστορία των Ευρωμπάσκετ.

Μέμος για τρειιιιιιιιις και το κλάμα του αρχηγού

O Ιωάννου ρίχνει τη διαφορά στους τρεις πόντους, κάτι παραπάνω από δύο λεπτά πριν τη λήξη. Στην επόμενη κατεβασιά, ο Σαντσίς καταλογίζει φάουλ σε κλέψιμο του Γιαννάκη ο οποίος υποδέχεται την απόφαση… κλαίγοντας;

Το τελευταίο λεπτό της κανονικής περιόδου

Περίληψη: Ο Γκάλης μειώνει σε 89-87. Κλέβουμε την μπάλα. 42 δευτερόλεπτα ακόμα. Ο Ανδρίτσος κερδίζει δύο βολές. Αυτές είναι οι πιο κρίσιμες βολές του τελικού (μέχρι τις επόμενες). Ο Ανδρίτσος ισοφαρίζει. 36 δευτερόλεπτα ακόμα. Ο Βάλτερς αστοχεί σε τρίποντο, ριμπάουντ ο γίγαντας Χριστοδούλου. 10 δευτερόλεπτα ακόμα. Ο Ιωάννου κάνει το ηρωικό μπάσιμο, αλλά αστοχεί. 4 δευτερόλεπτα ακόμα. Οι Ρώσοι σκοράρουν αφού μηδενιστεί το χρονόμετρο. Δεν μετράει το καλάθι. ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΟ ΚΑΛΑΘΙ.

Οι αστυνομικοί στο καθήκον (να κοιτάζουν το παρκέ)

 

Κακά τα ψέματα, δεν θα μπορούσες να βρίσκεσαι στο ΣΕΦ (με οποιαδήποτε ιδιότητα) και να μην είσαι χωμένος στο παρκέ και στη ροή του ματς. Όλα εντάξει παιδιά, παρακολουθήστε ελεύθερα.

Το τελευταίο καλάθι της εθνικής στο ματς

 

Άλλο ένα ποίημα του Νίκου Γκάλη και 101-98. Ένα καλάθι που ξεφτιλίζει το νόμο των πιθανοτήτων και της βαρύτητας, μαζί.

Το επιθετικό ριμπάουντ του Καμπούρη

Το ριμπάουντ μετά το χαμένο δίποντο του Ιωάννου. Το ριμπάουντ που οδήγησε στις δύο βολές του τίμιου γίγαντα. Το ριμπάουντ που μας χάρισε το Ευρωμπάσκετ του ’87.