Αν η ποίηση απειλείται από τους Ράδιο Αρβύλα, τότε το πρόβλημα είναι δικό μας
Τίποτα και κανείς, ούτε ο θάνατος δεν γλιτώνει από τη σάτιρα ή τη γελοιοποίηση. Για ποιο λόγο η ποίηση να έχει διαφορετική αντιμετώπιση;
- 11 ΔΕΚ 2023
Προσπαθώ να θυμηθώ κάτι που δεν έχει γελοιοποιηθεί ή κάτι που έμεινε άθικτο μόλις πέρασε ο οδοστρωτήρας της σάτιρας από πάνω του και, πραγματικά, δεν μπορώ. Ακόμα και ο θάνατος ενός ανθρώπου, για παράδειγμα, μόλις αποκολληθεί από τη διαδικασία του πένθους, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αναφερθεί σε μία συζήτηση και θα προκαλέσει γέλιο.
Είναι μάλλον ο γνωστός αντανακλαστικός μηχανισμός που με το διαδίκτυο στη ζωή μας απέκτησε μεγαλύτερη δύναμη, τόσο μεγάλη που από αντανακλαστικό, μετατράπηκε σε συνήθεια. Δεν υπάρχει θάνατος που να μην έγινε η αφορμή για ένα αστείο, που να μην έγινε το meme που θα βρούμε το πρωί στο group chat μας.
Και αν υποθέσουμε ότι ο θάνατος είναι κάτι πολύ σημαντικό, ίσως το σημαντικότερο γεγονός στη ζωή μας εφόσον τη διακόπτει οριστικά, τότε γίνεται εύκολα κατανοητό πως τίποτα και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τη γελοιοποίηση ή τη σάτιρα, όποιος κι αν είναι αυτός, ό,τι και να έχει καταφέρει στη ζωή του. Ο Γιώργος Αλισάνογλου, ποιητής, μεταφραστής και δημιουργός των εκδόσεων Σαιξπηρικόν, δεν αποτελεί εξαίρεση.
Το Σαββατοκύριακο, το feed μας γέμισε με τοποθετήσεις υπέρ του Αλισάνογλου, μαζί με την απάντησή του στους Ράδιο Αρβύλα που, για κάποιο λόγο, βρήκαν αστείο το ποίημα του Ron Padgett, Σκούπισμα. Ο Αλισάνογλου το είχε διαβάσει on camera, οι Αρβύλα βρήκαν το βίντεο, «έγραψαν» μια φωνή από πάνω και το έπαιξαν στην εκπομπή τους.
Το αποτέλεσμα, αντικειμενικά, δεν ήταν αστείο, ο Αλισάνογλου θίχτηκε (δικαίως εφόσον τον αφορά άμεσα, βλέπουμε το πρόσωπό του) και τα social media ένιωσαν την ανάγκη να πάρουν θέση. Αυτό που μάλλον ξέχασαν ή θέλησαν να ξεχάσουν οι περισσότεροι χρήστες, είναι ότι το χιούμορ των Αρβύλα έχει ταβάνι (στην καλύτερη) και ότι εδώ και πολλά χρόνια, απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό.
Και φτάνουμε στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου: Πόσοι άνθρωποι που παρακολουθούν ακόμα τους Αρβύλα, έχουν στη βιβλιοθήκη τους τον Padgett και πόσοι γέλασαν στιγμιαία πριν τον ξεχάσουν το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο; Ποιοι από αυτούς γνωρίζουν τον Γιώργο Αλισάνογλου και τον Αμερικανό ποιητή για να πάρουν μέρος στη «διαπόμπευση» και πώς ακριβώς στοχοποιείται η ποίηση από τα άτομα που -με συγχωρείτε γι’ αυτό- είναι πολύ πιθανό να μη διαβάζουν ποίηση;
Ελάτε τώρα, παίζουμε κρυφτό με τα αυτονόητα. Κακό χιούμορ, ναι, αλλά μέχρι εκεί, κανείς δεν τραυματίστηκε. Αυτό που θα έπρεπε να μας προβληματίζει, ωστόσο, είναι ότι ασχολήθηκε ο Αντώνης Κανάκης και η παρέα του με τον Αλισάνογλου για να φτάσουν πολλοί στο σημείο να γράψουν το όνομά του στη μηχανή αναζήτησης της Google.
Ευτυχώς, όμως, ο Γιώργος Αλισάνογλου, ο Ron Padgett και η ποίηση δεν απειλούνται με φθορά ή εξαφάνιση από τη σάτιρα ή τη «σάτιρα» των Αρβύλα γιατί, πολύ απλά, δεν απευθύνονται στα άτομα που εξακολουθούν να παρακολουθούν την εκπομπή. Και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό, ίσως είναι καλύτερα για όλους. Ο καθένας στο κομμάτι του.
Οι Ράδιο Αρβύλα, λοιπόν, έχουν κάθε δικαίωμα να ασχολούνται με την ποίηση, να τη χλευάζουν και να τη διακωμωδούν όσο θέλουν. Αν πιστεύουμε ότι χιούμορ τους είναι ικανό να σταθεί απέναντι στην ποίηση και να την εξαφανίσει από τις βιβλιοθήκες μας, τότε όσοι διαμαρτύρονται δεν πιστέψαν ποτέ στη δύναμή της. Μια βόλτα στο πάρκο όταν θέλουμε να πάρουμε θέση για ένα θέμα της επικαιρότητας χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος, είναι μια καλή ιδέα πάντως. Στα πάρκα, άλλωστε, βρίσκουμε και άτομα που διαβάζουν ποίηση στα παγκάκια.
Καλά, όχι. Για τη φωτογραφία στο Instagram πήγαν.
