‘Ανήλικοι στην αίθουσα’: Όταν η αστυνομία σώζει τα παιδιά μας από τον Τζόκερ

Το τίτλο τον βρήκα από ένα κείμενο, ένα ρεπορτάζ και διάφορα memes στο fb. Οφείλω πριν πιάσω την γκρίνια να ομολογήσω ότι τα πράγματα μοιάζουν λίγο καλύτερα πια. Όταν ακούσαμε χθες το βράδυ, ενώ καθόμασταν 6-7 άτομα σε αυτή την κλασική κατάσταση της παρέας που επιτρέπεται κιόλας να χαζεύεις στο fb, ότι 20 μέλη των ΕΚΑΜ μπούκαραν σε έναν κινηματογράφο και έβγαλαν έξω από την αίθουσα που παιζόταν ο ‘Joker’ οποιονδήποτε ήταν ανήλικος τραβώντας κιόλας τους γονείς που ήταν παρόντες για παραμέληση, ε, αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε. Δεν το πήραμε κατευθείαν ως δεδομένο.

Δεν είναι ότι έχουμε οποιονδήποτε ανίκανο να φτάσει σε τέτοιο σημείο αλλά, ας το παραδεχτούμε, αυτή η είδηση, όπως παρουσιάστηκε, ήταν παντελώς ακραία, όσο νόμο και τάξη και αν προσπαθείς να επιβάλεις. Το να μπαίνουν μέλη των ΕΚΑΜ, των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας, με το χέρι στη σκανδάλη προκειμένου να βγάλουν κάποιους εφήβους που απλά βλέπουν μια ακατάλληλη ταινία, είναι μια διαδικασία που δεν μπορείς καν να την πουλήσεις πουθενά. Θα μπορούσε να αποτελέσει μέρος από ένα ανέκδοτο, μέρος μιας πολιτικής φάρσας. Δεν ξέρω. Πάντως, όπως και να έχει, δύσκολα πιστευτή.

Μέχρι να χωνέψουμε, λοιπόν, την καταγγελία άρχισαν να έρχονται η μία μετά την άλλη αντικρουόμενες καταγγελίες, ρεπορτάζ και ποστ. Τελικά δεν ήταν τα ΕΚΑΜ; Πόση σημασία όμως έχει; Όσο περνούσε η ώρα, τόσο πιο αντικρουόμενα γίνονταν όλα, σε τέτοιο βαθμό που να δυσκολεύεσαι όχι μόνο να σχολιάσεις αλλά ακόμα και να φτιάξεις μια βασική έστω -και χωρίς πολλές λεπτομέρειες- αφήγηση των όσων συνέβησαν. Ήταν δυνάμεις των ΕΚΑΜ; Έγινε και το Σάββατο ανάλογο περιστατικό; Ποιος έκανε την καταγγελία; Ήταν το Υπουργείο Πολιτισμού; Ήταν υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού που έκαναν την καταγγελία ως πολίτες; Ήταν ένα χωρισμένο ζευγάρι του οποίου η μητέρα απλά δεν συμφωνούσε με το να πάει ο πατέρας εκεί, όπως άρχισε να διαρρέει από φιλοκυβερνητικά προφίλ στο twitter αργά χθες το βράδυ; Ναι, φτάσαμε σε σημείο διάψευσης των fake news με άλλα fake news.

Ο ίδιος ο κινηματογράφος άργησε πολύ να πάρει θέση. Το Υπουργείο Πολιτισμού έβγαλε μια ανακοίνωση στην οποία διαψεύδει κατηγορηματικά ότι έδωσε οποιαδήποτε εντολή στις αστυνομικές αρχές να παρέμβουν κατά τον τρόπο αυτόν.  Οι υπάλληλοι υποστήριξαν ότι είχαν προφορική εντολή από προϊστάμενο να προβούν σε τέτοια ενέργεια. Η ΓΑΔΑ με τη σειρά της υποστηρίζει ότι είχε καταγγελίες για παρουσία ανηλίκων σε αίθουσες στο Μαρούσι και την Κυψέλη, το Σάββατο και την Κυριακή, και αστυνομικοί μετέβησαν, προκειμένου να επιληφθούν των καταγγελιών. Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη λέει ότι θα πάει σήμερα να δει με τον γιο του την ταινία.

Τι μας μένει από όλο αυτό; Ένα θόλωμα με τα media να αδυνατούν να χτίσουν γρήγορα μια ξεκάθαρη εικόνα του τι έγινε και όλους εμάς να είμαστε στην ουρά αναμονής για το δικό μας μερίδιο απελπισίας ως προς την πλήρη στρατιωτικοποίηση του δημόσιου λόγου που προωθείται συνεχώς με επικοινωνιακά τεχνάσματα. Από τα Εξάρχεια μέχρι τον Τζόκερ. Ταυτόχρονα, βουλιαγμένοι στο χάος του ωκεανού πληροφοριών που προσπαθούν κάθε φορά να διαχειριστούν επικοινωνιακά την πραγματικότητα για την οποία μιλούν. Η κρίση της δημοσιογραφίας ήρθε στην περίπτωση του Joker, άνοιξε τα φώτα, χόρεψε κλακέτες και δήλωσε με τον πιο δυναμικό τρόπο το παρόν. Και στην προκειμένη, σε ένα όχι και πολύ όμορφο twist, το χάος της πληροφόρησης είναι που βοήθησε τον νόμο και την τάξη.

Μην παρεξηγηθώ πάντως. Από όλο αυτό που ζήσαμε, ο τρόπος της διάχυσης των πληροφοριών είναι μόνο το ένα κομμάτι. Και μάλιστα όχι το μείζον. Ιδίως τώρα που πολύ καθυστερημένα καταλάβαμε στο περίπου τι συνέβη. Όποιος και αν έδωσε την εντολή, με όποια διαδικασία και αν έγινε αυτή και σε όποιον νόμο και αν βασίστηκε, η ίδια η πρώτη είδηση είναι ότι αστυνομικοί μπήκαν σε μια αίθουσα κινηματογράφου, προκειμένου να ελέγξουν την ηλικία των θεατών και να παρέμβουν. Kαι ενώ γίνονται όλα αυτά, εμείς κατά την προσφιλή τακτική ψάχνουμε να βρούμε το καρφί. Τον ψάχνουμε μέσα σε να πολύπλοκο πλαίσιο κανονιστικών φορέων και πρακτικών που όλοι μαζί είναι μπερδεμένοι ως προς το τι κάνουν αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο το έκαναν: έστειλαν αστυνομία σε μια κινηματογραφική αίθουσα, άνοιξαν τα φώτα της, τρόμαξαν τον κόσμο και κατά δήλωση του ιδιοκτήτη του κινηματογράφου, “μπαινόβγαιναν με τα κουμπούρια”.

Όλο αυτό ούτως ή άλλως δεν είναι μια είδηση που έσκασε εν κενώ. Χτίστηκε προοδευτικά πάνω σε σταθερές βάσεις που βλέπουν την αστυνομία και την καταστολή ως τη λύση σε κάθε πρόβλημα που μπορεί να προκύψει. Βάσεις που έχουν εμποτίσει το ζήτημα που λέγεται προστασία της παιδικής ηλικίας με αντιδραστικές ρητορικές και πρωτοφανή αδιαφορία για τα ίδια τα παιδιά αλλά ως μια εύκολη πηγή περαιτέρω επικοινωνιακού καυσίμου που βλέπει ως πηγή όλων των δεινών που ζούμε την ελλιπή επιτήρηση της εξουσίας. Λόγοι που αναπαράχθηκαν και ξαναναπαράχθηκαν σε όλη τη διάρκεια της κρίσης ως μέρος του γενικότερου αυτομαστιγώματός μας. Για όλα φταίει η μη εφαρμογή των νόμων.

Πρέπει, λοιπόν, να προστατεύσουμε τα παιδιά από τον εκμαυλισμό ταινιών με πολιτικό και (σχετικά) βίαιο περιεχόμενο, όπως το ‘Joker’. Να τα διαφυλάξουμε πάση θυσία. Όχι μόνο να τα προστατεύσουμε από τον Joker αλλά και από τη σαγήνη που προκαλεί η ίδια η παραβατικότητα. Να μην τολμήσει να δει κρυφά τον ‘Joker’. Αν το κάνει, ίσως να χρειαστεί να περάσει μια βόλτα από το Αστυνομικό Τμήμα της γειτονιάς. Για μια καταγγελία αγνώστου, για ένα αυθαίρετο καλό, για μια διαγωγή κοσμιοτάτη.

(Κεντρική Φωτογραφία: AP Photos)