Αυτούς που δεν αγαπούν το κάμπινγκ, να μην τους κάνετε παρέα

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να οργανώνω καλοκαιρινές διακοπές με φίλους, πάντα υπήρχε μία στιγμή μες το καλοκαίρι, που στο «τραπέζι των διαπραγματεύσεων» θα έπεφτε η πρόταση «κάμπινγκ», έστω για μερικές ημέρες ή ένα σαββατοκύριακο.

Η πρόταση υπερψηφιζόταν από την πλειοψηφία, ωστόσο υπήρχε πάντα ένας ή μία που όχι απλώς στραβομουτσούνιαζε και δεν ενθουσιαζόταν με την ιδέα, αλλά φώναζε με βροντερή φωνή «Εγώ δεν έρχομαι με τίποτα!»

Ξεκινούσε μια διαδικασία ερωταπαντήσεων ατέρμονων με βάση το «γιατί» δίχως νόημα και σκοπό, καθώς ο φίλος που βρισκόταν σε άρνηση, δεν είχε καμία διάθεση να διαπραγματευτεί και καμία όρεξη να πειστεί για την λάθος αντίληψη που έχει για τα κάμπινγκ, τονίζοντας με στόμφο ότι απλώς «Δε μου αρέσει». «Γιατί δεν σου αρέσει;», «Γιατί, έτσι». Κάπως έτσι μπορεί να συνεχιστεί η κουβέντα για πολλές ώρες και ούτε ο υπέρμαχος του κάμπινγκ να έχει κατορθώσει να πάρει μια πειστική απάντηση, ούτε ο hater του κάμπινγκ, να μπορέσει να βρει ένα καλό επιχείρημα. Το χειρότερο είναι ότι αυτός ο φίλος δεν είχε πάει και ποτέ. Μόνο η ιδέα να κοιμηθεί σε σκηνή, του φέρνει μία απέχθεια. Οπότε ναι, μιλάμε για άλλη μία περίπτωση όπου δεν αρέσει σε κάποιον η φασολάδα, αλλά δεν την έχει δοκιμάσει και ποτέ. Και σε ποιον δεν άρεσε η φασολάδα αφού τη δοκίμασε; Σε κανέναν!

Τα επιχειρήματά ενός ατόμου που δεν θέλει το κάμπινγκ μπορεί να έχουν κάποια δόση λογικής, για παράδειγμα τα ενοχλητικά κουνούπια, όμως η επιμονή και η άρνηση να δεχτεί μία γνώμη παραπάνω, να ανοίξει λίγο τους ορίζοντές του, να μάθει κάτι νέο στη ζωή του, τον κάνουν παράλογο, ιδιότροπο, υποχόνδριο και αντικοινωνικό.

Τα επιχειρήματα των κοριτσιών κατά του κάμπινγκ μπορεί να στέκουν περισσότερο, γιατί θα χρησιμοποιήσουν την καθαριότητα από τις τουαλέτες ως δυνατό χαρτί, το ζεστό νερό στο μπάνιο, τα ζουζούνια και μέχρι εκεί μπορεί να υπάρξει κατανόηση, αλλά μετά θα το παρατραβήξουν λίγο, καθώς μπορεί να χρησιμοποιήσουν και τα μαλλιά τους ως επιχείρημα και το πώς θα τα ισιώσουν, οπότε εκεί χάνουν το δίκιο τους. Τα επιχειρήματα αυτά θα αποτελέσουν αντικείμενο ειρωνείας και αμφισβήτησης πρώτα από όλα, από τις ίδιες τις γυναίκες της παρέας που αγαπούν το κάμπινγκ και είναι έτοιμες για όλα και δεν μασούν σε ανούσιες λεπτομέρειες.

Οι άντρες όμως δεν έχουν καμία δικαιολογία. Οφείλουν να συμβιβαστούν στην ιδέα ότι μπορεί να μην βρουν ζεστό νερό τις ώρες αιχμής στο ντους και να μην παραπονεθούν για  αυτό. Γιατί είναι άντρες. Ωστόσο όταν ακούς, επιχειρήματα, «εγώ θέλω το δωμάτιο μου να το νοικιάσω, το κρεβάτι μου και την άνεσή μου, και μετά θα έρχομαι να σας βρίσκω στην υπόλοιπη μέρα», καταλαβαίνεις ότι συνομιλείς, με έναν εγωιστή και κακομαθημένο τύπο που προφανώς του στρώνει ακόμα τα σεντόνια η μαμά του και δεν θέλει για χάρη της παρέας ούτε καν να προσπαθήσει. Θα προσπαθήσει μόνο αν του κλείσει η παρέα διαμονή σε τροχόσπιτο ή τροχοβίλα.

Θα ακούσεις συχνά και το επιχείρημα των χρημάτων. Ότι έχει κάποιος να διαθέσει για δωμάτιο, άρα γιατί να ταλαιπωρηθεί στην σκηνή. Και εδώ είναι το μεγάλο λάθος. Το κάμπινγκ είναι ιδέα. Δεν είναι απλώς μια φθηνή λύση για διακοπές. Είναι ολόκληρη φιλοσοφία. Δεν έχει να κάνει με τις δυνατότητες της τσέπης, αλλά με τα θέλω του μυαλού. Αν αγαπάς το κάμπινγκ, θα πας, ακόμα κι αν έχεις λεφτά για σουίτα. Απλώς θα διαθέσεις τα χρήματα για τον πιο σύγχρονο εξοπλισμό που θα κάνουν τη διαμονή στο κάμπινγκ ακόμα πιο εύκολη. Θα πάρεις μια τεράστια σκηνή, το καλύτερο στρώμα κλπ.

Αν πας κλείσεις δωμάτιο, ενώ όλη η παρέα έκλεισε στο κάμπινγκ, έχεις χάσει τη μισή φάση και βάζεις τον εαυτό σου σε μια ταλαιπωρία, χειρότερη από αυτή που φοβάσαι ότι θα περνούσες σε μία σκηνή. Θα πρέπει να γυρίζεις μετά τη θάλασσα το βράδυ για μπάνιο στο δικό σου δωμάτιο, και μετά να ξαναγυρίζεις στο κάμπινγκ όπου θα ξεκινήσει το barbeque και το φαγοπότι και μετά να ξαναγυρίσεις στο δωμάτιο πιωμένος για να κοιμηθείς αργά, και για να σηκωθείς το πρωί και να ξαναγυρίσεις στο κάμπινγκ. Και θα στιγματιστείς για πάντα ως ο ξενέρωτος της παρέας.

Τον φίλο ή τη φίλη λοιπόν, που θα επιλέξει το σενάριο «Δωμάτιο» αντί της παρέας και του χαβαλέ, δεν υπάρχει λόγος να τον πάρετε ποτέ μαζί σας εκείνο το τριήμερο. Αφήστε αυτόν, την γκρίνια του και την ιδιοτροπία του πίσω στην πόλη με τις ανέσεις του και το καθαρό και ζεστό του μπάνιο. Για την ακρίβεια, αραιώστε λίγο μαζί του. Σίγουρα θα σας βγάλει και άλλες ιδιοτροπίες και κουσούρια που δεν τα είχατε φανταστεί.