Κάντε το καλύτερα από τη Beyoncé, περιμένουμε
Στριμάραμε το live της Beyoncé στην Coachella και ακόμα να συνέλθουμε.
- 17 ΑΠΡ 2018
Ο Guardian το έθεσε σωστότερα από όλους. Όταν η Beyoncé ήταν το πρώτο όνομα για το lineup του 40ου Glastonbury το 2011, ήταν μεγάλη υπόθεση για την καριέρα της. Όταν προκάλεσε σεισμό εξαφανίζοντας όλα τα υπόλοιπα acts από το lineup του Coachella τις προάλλες, ήταν μεγάλη υπόθεση για το φεστιβάλ.
Η επιστροφή της σταρ στη σκηνή μετά τη γέννηση των δίδυμων παιδιών της έμοιαζε οργανωμένη μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, χωρίς όμως την κλινική προσοχή που χαρακτήρισε το Super Bowl Halftime του 2013. Θα ήταν παράλογο βέβαια να περιμένουμε το ίδιο αποτέλεσμα από 13 λεπτά σε σχέση με τη 1 ώρα και κάτι που είχε στη διάθεσή της η Beyoncé εδώ. Το ίδιο ισχύει και για το playlist που τότε είχε συμπεριλάβει μερικές καλές μεν, αλλά παράξενες επιλογές συγκριτικά με το σύνολο του έργου της. Αλλά την ίδια στιγμή δεν μπορούμε να μην προσέξουμε πόσο πιο απελευθερωμένο ήταν το performance του Σαββάτου κι ας ήταν μελετημένο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια (όχι όντως, η Beyoncé άλλαξε μέχρι και μανικιούρ εν μέσω του live), και πόσο πιο αψεγάδιαστες ήταν οι μεταβάσεις από κομμάτι σε κομμάτι.
Το catwalk ήταν δεδομένο. Ακόμα και η εισαγωγή αλά Κλεοπάτρα. Η εμφάνισή της άλλωστε στα περσινά Grammy μας είχε προετοιμάσει για τη μετάβασή μας στη Beyoncé-εικόνισμα, μεγάλη η χάρη της.
Η Beyoncé όμως, μια καλλιτέχνιδα που κάπου στα μισά της σόλο καριέρας της είχε διχάσει το μαύρο κοινό σχετικά με το κατά πόσο ήταν έτοιμη να αγκαλιάσει εξ ολοκλήρου την ταυτότητά της, συνεχίζει να σηκώνει περήφανα τη σημαία της κοινότητάς της. Ως η πρώτη μαύρη γυναίκα headliner του συγκεκριμένου φεστιβάλ όπως φρόντισε να τονίσει και η ίδια στο τέλος του δεύτερου σετ της ευχαριστώντας τη διοργάνωση, η performer ενσωμάτωσε στοιχεία που τιμούν την κουλτούρα της.
Σε συνέχεια του σταθμού που ονομάζεται ‘Lemonade’, ενός άλμπουμ αφιερωμένου στην εμπειρία της μαύρης γυναίκας, διάσπαρτου ηχητικά και εικαστικά με στοιχεία όπως ποιήματα, κηρύγματα και εξαγγελίες του Malcolm X, η Beyoncé γέμισε το live της με στιγμές όπως ο επίσημος ύμνος του NAACP (National Association for the Advancement of Colored People) ‘Life Every Voice and Sing’, τιςι μπάντες που παρέπεμπαν στα πολύχρωμα marching bands και τις χορωδίες των ιστορικά μαύρων κολεγίων, και τα λόγια μαύρων ακτιβιστών όπως o Fela Kuti, ο Malcolm X, η Nina Simone και η Chimamanda Ngozi Adichie.
Προφανώς δεν την ενδιαφέρει (πια;) να είναι η ψυχαγωγία της προσβάσιμη σε όλα τα κοινά απαραίτητα, και κάνει φανταστικά. Σε τελική ανάλυση, η Beyoncé είναι αυτή που είναι. Όποιος δεν ονομάζεται Piers Morgan, απλά θα απολαύσει το θέαμα.
Και τι θέαμα.
Για κοίτα καλύτερα.
Πάρε λίγο.
Ok ladies, now let’s get in formation.
Η Queen Bey ανέβασε ξανά στη σκηνή τους Les Twins που τη συνόδευαν στις περιοδείες και τις εμφανίσεις της για χρόνια, αλλά αυτό δεν ήταν το μοναδικό throwback που μας έκανε να χαμογελάσουμε.
(Πολύ, πολύ καλό ωστόσο).
Καλός ο Jay-Z που ανέβηκε μαζί της στη σκηνή. Ακόμα καλύτερη και η Solange που του έδωσε και κατάλαβε με την αδελφή της.
Σαν τις Destiny’s Child όμως, δεν έχει. Το εμβληματικό γκρουπ επανενώθηκε και δεν ήμασταν καλά.
Λίγο πριν πέσουν οι νότες του ‘Say My Name’, η Beyoncé ρώτησε το κοινό αν το θυμάται.
ΝΑΙ.
ΝΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ, ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ.
Πιστεύουμε εις μίαν ποπ σταρ και προσευχόμαστε να τη βγάλει ξανά ο δρόμος της κατά δω.
Αμήν.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:
