Είναι ο Γούντι Άλεν τέρας;

Ως πατέρας ενός 3χρονου κοριτσιού η συγκεκριμένη είδηση με άγγιξε πολύ πιο έντονα από ό,τι θα έκανε τρια χρόνια πριν. Γιατί, όσο και αν πιστεύω βαθιά στη δύναμη της ανθρώπινης διαστροφής, δεν θέλω/αντέχω να πιστέψω ότι οποιοσδήποτε πατέρας μπορεί να πάρει κάτι τόσο αγνό όσο το ‘μπαμπούλη’ της μικρής του πριγκίπισσας και να το πετάξει στα σκουπίδια. Ναι, το ξέρω. Είμαι αφελής. Αλλά ένας αφελής που δεν σκοπεύει να δει ξανά στη ζωή του ταινία ενός παιδόφιλου. Ή μιας εκδικητικής και ραδιούργας πρώην ερωμένης. Όπου κάτσει η μπίλια.

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Αυτή είναι η -εξαιρετικά καλογραμμένη- ανοιχτή επιστολή που έστειλε η 28χρονη (παντρεμένη πλέον) Dylan, υιοθετημένη κόρη του σκηνοθέτη από την εποχή που ήταν μαζί με τη Mia Farrow, στον οικογενειακό φίλο της μητέρας της και δημοσιογράφο των NY Times.

Εκεί που ξεχωρίζουν κινηματογραφικές λεπτομέρειες όπως το ‘Με πήρε από το χέρι και με οδήγησε σε μια σοφίτα με χαμηλό φωτισμό στο δεύτερο όροφο του σπιτιού μας. Μου είπε να ξαπλώσω μπρούμυτα και να παίξω με το ηλεκτρικό τρενάκι του αδερφού μου. Μετά με κακοποίησε σεξοuαλικά. Μου μιλούσε όση ώρα το έκανε, ψιθυρίζοντάς μου πως είμαι καλό κορίτσι, ότι αυτό θα ήταν το μυστικό μας και μου υποσχόταν πως θα πάμε στο Παρίσι και θα γίνω σταρ των ταινιών του. Θυμάμαι να κοιτάζω το τρενάκι να γυρίζει γύρω γύρω στη σοφίτα. Μέχρι και σήμερα, μου είναι δύσκολο να αντικρίσω ένα τρενάκι’

Εκεί που, με αφορμή το Όσκαρ για το οποίο προτάθηκε ο Woody Allen, απευθύνεται η ανοιχτή πρόκληση στο Χόλιγουντ να μην τον συγχωρήσει ‘Τι θα έκανες αν ήταν το παιδί σου, Cate Blanchett; Louis CK; Alec Baldwin; Τι θα έκανες αν ήσουν εσύ, Emma Stone; Ή εσύ, Scarlett Johansson; Με ήξερες όταν ήμουν κοριτσάκι, Diane Keaton. Με ξέχασες;’

Εκεί όπου η Dylan ‘προσκαλεί’ τους θεατές και τα παιδιά τους σε μια ταινία του Allen που κανείς δεν θέλει να δει ‘Φανταστείτε την επτάχρονη κόρη σας να οδηγείται στη σοφίτα από τον Woody Allen. Φανταστείτε ότι περνάει μια ολόκληρη ζωή νιώθοντας ναυτία στην αναφορά του ονόματός του. Φανταστείτε έναν κόσμο που τιμά τον βασανιστή της. Μπορείτε να το φανταστείτε; Τώρα, πείτε μου ποια είναι η αγαπημένη σας ταινία του Woody Allen;’

Κάποιοι από τους σταρ (Cate Blanchett, Alec Baldwin) που αναφέρονται στην επιστολή ΄τσίμπησαν’ και απάντησαν ότι δεν θέλουν να ανακατευτούν σε μια οικογενειακή υπόθεση.

Κάποιοι άλλοι σταρ (όπως η Lena Dunham των Girls), πολύ νέοι για να θυμηθούν ότι όλο αυτό το σκηνικό έχει ‘παίξει’ ξανά πριν από 20 χρόνια, πήραν αμέσως και ενστικτωδώς το μέρος της κακοποιημένης κόρης.

Και ο ίδιος ο Woody, όταν ενημερώθηκε σχετικά (δεν χρησιμοποιεί ίντερνετ οπότε δεν έχει ιδέα την έκταση που έχει πάρει το θέμα) βγήκε μέσω του δικηγόρου και απάντησε πως ‘Ο κος Allen διάβασε το άρθρο και το θεωρεί ψευδές και ντροπιαστικό. Την περίοδο των γεγονότων διεξήχθη διεξοδική έρευνα από το δικαστήριο με τους εμπειρογνώμωνες να καταλήγουν στο συμπέρασμα πως δεν υπήρχαν αποδείξεις κακοποίησης, πως η Dylan είχε μια αδυναμία στο να διακρίνει την πραγματικότητα από την φαντασία και πως την είχε προπονήσει τι να πει η Mia Farrow’.

Και κάπως έτσι ερχόμαστε στο σήμερα. Η αλήθεια είναι, αγαπητή Dylan, πως η αγαπημένη μου ταινία του Woody Allen, αφού ρωτάς, παραμένει η ίδια. Απλά η επιστολή σου με αναγκάζει να τις δω όλες ξανά υπό το πρίσμα της παιδοφιλίας, ‘σκανάροντές’ τις προκειμένου να διαπιστώσω σε ποια σημεία μπορεί να ήταν εμφανής ο ‘άρρωστος’ ψυχισμός του δημιουργού τους και εγώ ήμουν απλά πολύ ‘ανυποψίαστος’ για να το πάρω χαμπάρι.

Εννοείται ότι με θλίβει πολύ που, εσύ Dylan, είχες μια τόσο δύσκολη παιδική ηλικία ώστε να μην μπορείς, 20 χρόνια μετά, να την ξεπεράσεις. Γιατί, ανεξάρτητα με το ποια είναι η αλήθεια (αν το έκανε ή όχι), η ουσία είναι ότι εσύ το πιστεύεις. Ότι ζεις με αυτή την ‘κοτρόνα στην καρδιά’ όλο αυτό το καιρό. Κάτι που δεν εύχομαι ούτε στην κόρη του χειρότερου εχθρού μου.

Επίσης συμφωνώ μαζί σου, Dylan, πως το Χόλιγουντ, αν δεν καταδικαστεί ο Γούντι (σ.σ. δεν υπάρχει καμία τέτοια πιθανότητα αφού και το αδίκημα έχει παραγραφεί και δεν έχει ξεκινήσει, ούτως ή άλλως, εισαγγελική έρευνα) δεν θα δώσει σημασία. Στη χειρότερη να τρομάξουν οι ψηφοφόροι και να μην δώσουν στο Blue Jasmine τα Όσκαρ που του αξίζει. Αυτό δηλαδή που, ας μην κοροιδευόμαστε, ήταν μάλλον εξαρχής μέρος του στόχου σου.

Και εννοείται ότι ως πατέρας, αν αποδειχθούν οι κατηγορίες εναντίον του, θα ήθελα να δω τον Woody και το κλαρινέτο του πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο ως τιμωρία. Άλλωστε οι ισοβίτες έχουν αποδείξει ότι αυτό είναι το μοναδικό έγκλημα που δεν συγχωρούν. Και ξέρουν πώς να τιμωρούν.

Όσον αφορά εσένα, Woody, απορώ με τη ψυχραιμία σου. Αν όλο αυτό είναι, όπως γράφουν κάποιοι και όπως πιστεύεις και εσύ, είναι ένα σχέδιο της Mia Farrow να έρθει ξανά (εκείνη και τα δυο παιδιά της) στην επικαιρότητα, τότε μου τη σπάει που δεν βγαίνεις να το βροντοφωνάξεις. Εσύ, όχι οι δικηγόροι σου.

Γιατί, αν ήμουν στη θέση σου, αυτό θα έκανα. Η παιδοφιλία, όπως και ο βιασμός γενικότερα, είναι μια κατηγορία που όταν εξαπολύεται εναντίον σου δεν ξεπλένει ποτέ. Κάτι που το διαπίστωνεις και ο ίδιος αυτή τη στιγμή.

Βγες και απαίτησε λοιπόν μόνος σου να ανοίξει ξανά η εισαγγελική έρευνα. Γιατί αλλιώς, όσες ταινίες και αν φτιάξεις στη ζωή σου, όλοι θα σε θυμούνται για τη σοφίτα και το τρενάκι. Κάτι που δεν σου αξίζει. Ούτε και σε όλους εμάς που σε έχουμε στη συνειδησή μας ως κάτι εξαιρετικό.

Άλλωστε, όπως ξέρεις καλά από τις αστυνομικές ταινίες, όταν οι αστυνομικοί φέρουν έναν ύποπτο στο δωμάτιο ανάκρισης, ο μεν αθώος φωνάζει και κάνει σαματά. Ο δε ένοχος είναι απόλυτα ήρεμος και χαλαρός αφού συνέβη αυτό που φοβόταν, δηλαδή τον έπιασαν.

Δεν έχω τι άλλο να πω. Πέρα από το να παρακαλέσω όλους εμάς, που δεν ενημερωνόμαστε από τα δελτία ειδήσεων των καναλιών, να ψάχνουμε λίγο περισσότερο και την άλλη πλευρά.

Όπως αυτή που εκφράζεται μέσα από το άρθρο του Robert B. Weide, ενός ανθρώπου ο οποίος, γυρίζοντας ένα ντοκιμαντέρ για τον Woody, είχε ‘ξεψαχνίσει’ την υπόθεση, στο Daily Beast.

Εκεί που ξεκινάει εξηγώντας ότι η υπόθεση Dylan είναι προφανώς άμεσα συνδεδεμένη με την υπόθεση Soon-Yi, την υιοθετημένη κόρη της Mia Farrow που ο Woody ερωτεύτηκε (όταν ήταν ενήλικη), παντρεύτηκε και με την οποία είναι ακόμη μαζί και έχουν δυο έφηβες (υιοθετημένες) κόρες.

Διευκρινίζοντας ότι  η Soon-Yi, παρά το τι πιστεύει ο κόσμος, ούτε ήταν ποτέ κόρη του Allen (σ.σ. την είχε υιοθετήσει ο προηγούμενος σύντροφος της Mia), ούτε τον έβλεπε ως τίποτα πέρα από τον πρώην γκόμενο της θετής μάνας της. Ειδικά από τη στιγμή που, τα 12 χρόνια που ο Woody ήταν μαζί με την Farrow, εκείνος έμενε στο δικό του διαμέρισμα και εκείνη με τα παιδιά της σε ένα άλλο, μια γειτονιά μακριά. Και ότι ο Woody ποτέ δεν πέρασε ούτε μια νύχτα στο διαμέρισμα της Farrow.

Ενώ επίσης θυμίζει ότι η Farrow, που το παίζει ‘βράχος ηθικής’,  μόλις παραδέχθηκε ότι ο γιος της Ronan, αυτός που κράζει τον Woody με όποια ευκαιρία βρει, είναι μάλλον γιος του Sinatra, με τον οποίο ήταν η ίδια παντρεμένη όταν ήταν 21 ετών. Κάτι που σημαίνει ότι, αν ισχύει, απάτησε τον Woody με τον -71χρονο Frank- κατά τη διάρκεια της σχέσης της. Καθώς επίσης ότι το 1969 έμεινε έγκυος με το παιδί του 40χρονου συνθέτη Andre Pevin, την εποχή που εκείνος ήταν ακόμη παντρεμένος. Με αποτέλεσμα η συζυγός του να πάθει νευρικό κλονισμό και να μπει για θεραπείες ηλεκτρο-σοκ σε ψυχιατρική κλινική.

Στο ίδιο άρθρο, στο οποίο ο ντοκιμαντερίστας εξηγεί πως θαυμάζει την Mia και πως ο μόνος στόχος του είναι να λάμψει η αλήθεια, υπενθυμίζει το ξεχασμένο γεγονός ότι ο αδελφός της Mia Farrow μόλις καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκιση (τα 15 με αναστολή) για την σεξουαλική κακοποίηση δυο 10χρονων αγοριών, οι οικογένειες των οποίων ήταν γειτονές του. Και μάλιστα κατά εξακολούθηση.

Αν και η ουσία του άρθρου δεν ήταν όντως στην κατεδάφιση του προφίλ της Farrow, αλλά η πλήρως επεξήγηση του γιατί οι κατηγορίες μάλλον δεν ευσταθούν. Όπως ότι το βίντεο που έφτιαξε η Mia βιντεοσκοπώντας την Dylan να της λέει τι της έκανε ο Woody είχε συνέχεια stop/play και ότι μάλλον φτιάχτηκε σε διάστημα δυο ημερών και όχι επιτόπου. Ή ότι οι αρχές ανακήρυξαν το Woody αθώο. Ή ότι είναι εντελώς παράλογο να πιστεύει κανείς ότι ο Woody πήγε στο εξοχικό της -εξοργισμένης μαζί του πρώην συντρόφου του-, το οποίο ήταν γεμάτο παιδιά και νταντάδες που τον έβλεπαν σαν τον διάβολο και ότι έψαξε να βρει την ευκαιρία να την κακοποιήσει στα γρήγορα (σ.σ. οι δυο τους έλειψαν από κοινή θέα για κανένα δεκάλεπτο).

Δεν λέω ότι το άρθρο με έπεισε. Λέω ότι με έπεισε να περιμένω πριν αποκαλέσω και εγώ, μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο, τον Woody Allen. Κυρίως γιατί, στην πορεία, μπορεί να αποδειχθεί ότι τελικά το μόνο  ‘τέρας’  που όντως δικαιούται να τον λες, είναι τέρας ψυχραιμίας.