Ένα μικρό βήμα για τους πολιτικούς, ένα μεγάλο βήμα για να δείξουν κανονικοί άνθρωποι

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Στα μάτια των περισσοτέρων, οι πολιτικοί μοιάζουν με ρομπότ που έχουν εκπαιδευτεί να επαναλαμβάνουν συγκεκριμένες ατάκες και να εκτελούν συγκεκριμένες ενέργειες, στα αυστηρά πλαίσια του πρωτοκόλλου και της γραμμής τους.

Όταν επιστρέφουν σπίτι, τους φανταζόμαστε απλά να απενεργοποιούνται και να μπαίνουν σε φόρτιση μέχρι την επόμενη ημέρα της μαρμότας. Είναι δύσκολο να τους φανταστεί κάποιος να κάνουν τα απλά, τα καθημερινά πράγματα που απολαμβάνει ένας άνθρωπος: να βλέπουν τηλεόραση, να παρακολουθούν ποδόσφαιρο, να ακούν μουσική, να βγαίνουν για ποτό ή για φαγητό, να έχουν άποψη ακόμα και για την ποπ κουλτούρα.

Για την προκατάληψη αυτή, δεν ευθυνόμαστε φυσικά εσύ κι εγώ, αλλά οι ίδιοι οι πολιτικοί, οι οποίοι έχουν επιλέξει να βγαίνουν σπάνια από τη γυάλα τους και κάθε τους τηλεοπτική παρουσία να αφορά αμιγώς πολιτικές αντιπαραθέσεις, οι οποίες στο κοινό μοιάζουν διαρκώς επαναλαμβανόμενες και στο τέλος της ημέρας άκρως ανιαρές.

Έχοντας υπόψη όλα αυτά, η χθεσινοβραδινή επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πλατό του ‘The 2Night Show’ είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Προφανώς, αποτελεί κομμάτι μιας ευρύτερης στρατηγικής του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος πριν από κάποιες ημέρες βρέθηκε και στο πλατό της εκπομπής της Σταματίνας Τσιμτσιλή. Ο στόχος, μοιάζει ξεκάθαρος. Θέλει να φωνάξει πως δεν ανήκει σε κάποιο άλλο σύμπαν, δεν είναι το ρομπότ που όλοι φανταζόμαστε, αντίθετα, όταν κλείνουν οι πόρτες και η δουλειά τελειώνει, χαλαρώνει όπως όλοι οι υπόλοιποι.

Ας μην ξεχνάμε ότι τόσο ο κ. Μητσοτάκης, όσο και ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, επισκέφτηκαν το στούντιο του Sport24 Radio, για να μιλήσουν σε πιο χαλαρό κλίμα για ποδόσφαιρο, τις αγαπημένες τους ομάδες, τον Μέσι και τον Ρονάλντο, με τον Αλέξη Τσίπρα μάλιστα να επιλέγει να το πράξει αυτό στα πλαίσια της καμπάνιας των βουλευτικών εκλογών, μετά την ήττα του στις Ευρωεκλογές.

Ναι, δεν τρέφω αυταπάτες, ο λόγος που το κάνουν είναι ξεκάθαρος και προφανώς αποσκοπεί -και αυτός- στο χτίσιμο ενός προφίλ και σε δεύτερο χρόνο σε εκλογικά οφέλη. Ακόμα κι έτσι όμως, είναι χρήσιμο και σε τελική ανάλυση αυτονόητο να βλέπουμε τους ανθρώπους που μας κυβερνάνε ή θέλουν να μας κυβερνήσουν σε πιο καθημερινές και άμεσες συζητήσεις που απευθύνονται σε μαζικά κοινά.

Το να επισκεφτεί ένας πολιτικός μια late night εκπομπή στις Η.Π.Α μοιάζει πλέον με ρουτίνα και το αποτέλεσμα είναι κάτι πολύ παραπάνω από ενδιαφέρον, είναι καλή τηλεόραση. Το παράδειγμα της παρουσίας του Μπαράκ Ομπάμα στον Λέτερμαν θα έπρεπε να διδάσκεται σε σεμινάρια ποιοτικού τηλεοπτικού περιεχομένου και σε αντίστοιχα πολιτικής επικοινωνίας. Προφανώς, η σύγκριση είναι άδικη, μιλάμε για άλλα μεγέθη και άλλα δεδομένα, όμως είναι το παράδειγμα που θα πρέπει να ακολουθήσουμε και εδώ, για να δούμε την πολιτική κουβέντα να περνάει κάποια στιγμή στο mainstream στερέωμα και να αγγίζει και ανθρώπους που έχουν γυρίσει την πλάτη τους σε όσα συμβαίνουν στη Βουλή.

Καλό είναι λοιπόν, να μην τα βλέπουμε όλα κοροϊδευτικά και με γκρίνια. Ναι, στη χθεσινή κουβέντα του Μητσοτάκη με τον Αρναούτογλου μπορούμε να ασκήσουμε και κριτική, όμως δεν γίνεται από τη μία να βρίσκουμε όλα τα πολιτικά πάνελ βαρετά και τετριμμένα κι όταν κάποιος πάει να σπάσει τη νόρμα, να το γυρνάμε στο δούλεμα και τα memes.

Ίσα-ίσα, χρειαζόμαστε περισσότερους πολιτικούς σε συζητήσεις μακριά από τις συνηθισμένες ατζέντες και ιδανικά, όχι μόνο σε προεκλογικές περιόδους, με τη σκοπιμότητα να είναι προφανή. Και μιας και το έφερε η κουβέντα, τους χρειαζόμαστε και σε ουσιαστικές συζητήσεις μεταξύ τους, σε ένα debate που πραγματικά θα βοηθήσει να ακούσουμε τις απόψεις τους και θα επιτρέψει τον διάλογο μεταξύ τους, αντί των παράλληλων μονολόγων που συνήθως βλέπουμε.

Αλλά, ας τα βρουν πρώτα μεταξύ τους για ένα απλό debate και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε στην πορεία.