Εσύ πόσον ‘Αγάπη Μόνο’ θα μοιραστείς ακόμα;

Αναζητείται: Αυτό που ‘πουλάει’. Τιμές ικανοποιητικές.

Σύσσωμη η κοινότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, πιο λυσσασμένη και από τα σκυλιά του Ράμσεϊ στο Game of Thrones, αναζητά το επόμενο αναλώσιμο ‘προϊόν’ της. Το γνωστό και ως κόνσεπτ, που (ως γνωστόν) θα καταβροχθίσει με βουλιμία μέχρι τελευταίου κόκαλου και να το ξεράσει δίχως έλεος. Για να διατηρήσει τη σιλουέτα της.

Σβήνω για λίγο την ταμπέλα που με απαστράπτοντα neon γράμματα έχει την πρόταση που ξεκίνησε το σημερινό κείμενο και πιάνω τα μηνίγγια μου όπως ο Κωνσταντίνος Κατακουζηνός στο αντίστοιχο επεισόδιο με τον ‘εκδότα’ που του ζητά αντί του αποχετευτικού συστήματος του Βυζαντίου, να γράψει κάτι ‘πιασάρικο’ γιατί ‘αυτά θέλει το κοινό’. Στο απόλυτο σκοτάδι και την πλήρη απόγνωση του τι μπορεί να είναι αυτό που θα πάρει τη θέση του viral της επόμενης μέρας, προσπαθώ να το ‘προβλέψω’. Να σκεφτώ πώς θα μπορούσε να είναι εκείνο που θα κάνει το γκελ στο φιλοθεάμον κοινό και θα εκτοξευτεί στον αέρα. Μέχρι να πέσει με γδούπο στο έδαφος και να μας αφήσει χρόνους. 

Καμία έμπνευση.

Ανάβω και πάλι την ταμπέλα. Η επιγραφή της τώρα, είναι πολύ πιο μικρή. Έχει δύο λέξεις που αναβοσβήνουν χαρωπά: ‘Αγάπη μόνο’. Κάθε άκρη της ταμπέλας έχει και από ένα μυώδες μπράτσο το οποίο ανάβει συνεχώς στο χρώμα του δέρματος.

Προχθές βράδυ, στην εκπομπή του Πέτρου Κωστόπουλου, είδαμε ξανά τον σταρ των ημερών, Τάσο Ποτσέπη, να φιλάει τα μπράτσα του, να ανοίγει εκνευριστικά το στόμα του στο κενό, να κάνει στον αέρα πους άπς και να μοιράζει αγάπη. Από την πρώτη εκείνη ομολογουμένως εντυπωσιακή (νοτ) εμφάνισή του στο Ραντεβού στα Τυφλά, τον έχουμε ξαναδεί ως καλεσμένο στην εκπομπή του Θέμου Αναστασιάδη και ως πασπαρτού σε εκπομπές μεσημεριανής, βραδινής, πρωινής ζώνης. 

Σε περίπτωση που δεν ξέρεις σε ποιον αναφέρομαι και μπράβο σου (και κακώς είμαι εγώ αυτή που σου τον γνωρίζω):

Πριν πω οτιδήποτε για αυτό το καινούριο φαινόμενο ‘αγάπη μόνο’ θέλω σε αυτό το σημείο να δώσω ένα slow clap στον προφητικό Χρήστο Χατζηιωάννου που παρότι δεν ήξερε, δεν ρώταγε, έγραψε πριν καιρό το κείμενο παράκληση: ‘Όχι άλλο αγάπη μόνο‘.

Στα δικά μας, τώρα. Βγαίνω από τη λούπα του ‘ποιος τον κάλεσε‘ και ‘ποια είναι η ευθύνη‘ εκείνου που τον κάλεσε στη σημερινή κατάσταση αυτού του παιδιού που πιστεύει ότι θα γίνει Μπιτζιμπιτζίδης στη θέση του Μπιτζιμπιτζίδη (πες μου ότι ξέρεις το ανέκδοτο) και σε λίγο καιρό θα ανταγωνίζεται σε αναγνωρισιμότητα τον Πάπα, ενώ ταυτόχρονα θα γίνει ο τύπος με το ένα εκατομμύριο followers στο Instagram που δεν θα ακολουθεί κανέναν. Μεταξύ μας, τώρα ειδικά αυτό το τελευταίο, σιγά τα αυγά τα κόκκινα, που σπάσαμε το Σάββατο. Αλλά τέλος πάντων, όπως τη νιώθεις τη διασημότητα.

Γιατί το θέμα μου δεν είναι αυτοί που τον καλούν. Στην ιστορία της, η τηλεόραση δεν έχει και λίγα παραδείγματα παρουσιαστών που έχουν φιλοξενήσει στον καναπέ της  εκπομπής τους εφήμερους σελέμπριτι, με μοναδικό κατόρθωμα το ότι προκαλούν στο κοινό το γέλιο ή το κλάμα ή και τα δύο. Θα μου πεις, γιατί πάω να τους βγάλω ‘λάδι’ όταν αν δεν ήταν αυτοί, να δώσουν το βήμα και τα φώτα, δεν θα μπορούσαν να πιστεύουν οι άλλοι στη δύναμη της αναγνωρισιμότητάς τους.

Και θα έρθω να σου δώσω δίκιο και να κάνω το συνήγορο του διαβόλου:

Πιστεύεις αλήθεια, ότι δεν ήμασταν εσύ και εγώ να τους βλέπαμε για να σπάσουμε πλάκα ή για να δούμε την κατάντια μας ή για τον όποιο άλλο λόγο, θα ήταν καλεσμένοι σε όλες αυτές τις εκπομπές;

Και αλήθεια, μη μου απαντήσεις ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο στην τηλεόραση και άρα το βλέπεις καταναγκαστικά, γιατί θέλω να θυμίσω την χρυσή εποχή της Αννίτας Πάνια, που απέναντι στην ΝΕΤ είχε εκπομπή η Βίκυ Φλέσσα με βαρετή μεν φωνή αλλά ενδιαφέροντες ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων που δεν την έβλεπαν ούτε οι συγγενείς των ανθρώπων της τέχνης και των γραμμάτων. Οπότε ναι, είναι ωραίο να κράζουμε τους άλλους με ένα ‘δεν φταίω εγώ, τα γεγονότα’ όμως να σου πω κάτι; Ταυτόχρονα είναι και φοβερά βολικό.

Γιατί αν εσύ δεν έβλεπες τον τύπο ‘αγάπη μόνο’, αν εσύ δεν τον ακολουθούσες στα social media, αν εσύ δεν πατούσες σε δευτερόλεπτα το play στο βίντεο με τη φάτσα του,  ακόμη και με την πρόφαση του ‘για να δούμε τι έκανε πάλι αυτός’, τότε απλούστατα (Α)αυτός, που σήμερα πλασάρει τον εαυτό του με το α κεφαλαίο, δεν θα υπήρχε.

Στο lebensraum, το θεατρικό του Θανάση Τριαρίδη που ανεβαίνει στο Βερολίνο, υπάρχει μία φράση που λέει ότι ‘αν το κοινό αποφασίσει να πυροβολήσει, τότε δεν υπάρχει καμία δικαιοσύνη να στραφεί εναντίον του. Γιατί το κοινό είναι ο λαός’. Ακόμα και αν θεωρήσεις ατυχές το παράδειγμα, θέλω να καθίσεις στον καναπέ σου (καθόλου συμβολική η χρήση του επίπλου) να κοιτάξεις το ταβάνι και να προσπαθήσεις να δώσεις μία απάντηση σε αυτό το τόσο ρητορικό ‘τι θα γινόταν αν’.

Τι θα γινόταν αν σε τέτοιες προσωπικότητες, έκλεινες την τηλεόραση, το άρθρο, το ίντερνετ, έπαιρνες μία σκηνή και πήγαινες στα Κουφονήσια να κάνεις το ναυαγό;

Ειλικρινά συγνώμη που χρησιμοποιώ δεύτερο ενικό αντί πρώτου πληθυντικού, εδώ και κάτι παραγράφους. Δεν βγάζω τον εαυτό μου από όλο αυτό. Και εγώ είχα την περιέργεια να δω τη φάση αυτού του τύπου. Και εγώ, γέλασα όταν τον άκουσα χθες να λέει ότι κάνει Oneman Show και εγώ έκανα το (κακό) αστείο στα παιδιά εδώ στο Oneman, να του προτείνουμε συνεργασία. Ο μοναδικός λόγος που δεν μας έβαλα στο ίδιο τσουβάλι είναι γιατί και αυτό, εν μέρει, είναι βολικό. Είμαστε πολλοί, άρα το κάνουμε καλά. Άρα πνίχτα.

Πρέπει επιτέλους να μπούμε στην ψυχολογία της μονάδας και της ευθύνης των πράξεών μας ως μονάδες αυτής της κοινωνίας που όσο πάει φυραίνει. Χωρίς επιθυμία για δακρύβρεχτο επίλογο, νιώθω την ανάγκη πριν κλείσω να σου υπενθυμίσω και να θυμηθώ και εγώ όλους αυτούς τους Ταμπάκηδες, τους Κατέληδες, τις Ρούλες Βροχοπούλου (την εποχή που άφησε το The Wall και γυρνούσε στα μεσημεριανά αναζητώντας τον Φρανκ που ένα φεγγάρι, ήταν πιο γνωστός και από τον Κάφκα. Ίσως πολλά φεγγάρια), τις Έφες Θώδες που στην καλύτερη έπαθαν κατάθλιψη και τη χειρότερη δεν θέλω να την αναφέρω. Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, η κατάντια όλων αυτών των εφήμερων ηρώων έχει την υπογραφή μας.

Τελευταία ταμπέλα για σήμερα, με φώτα που σβήνουν στιγμιαία λες και κάποιος ξέχασε να πληρώσει τη ΔΕΗ.

‘Τέλος’.