Τα Φιλαράκια δεν πρέπει να επιστρέψουν γιατί ενηλικιώθηκαν
Στην εποχή των revivals, τα Φιλαράκια πρέπει να μείνουν ακριβώς όπως τα θυμόμαστε.
- 25 ΣΕΠ 2019
Όπως τάζει το theme song τους, τα ‘Φιλαράκια’ θα είναι για πάντα κοντά σου. Σαν την κουβέρτα στον καναπέ, το comfort food στο τραπεζάκι, το αγαπημένο σου κομμάτι. Εικοσιπέντε χρόνια μετά την πρεμιέρα της, η σειρά έχει κατά πάσα πιθανότητα υπάρξει εκεί έξω για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου και δεν έχει κόψει ταχύτητα. Ήταν πάντα σε επανάληψη, είναι αυτή τη στιγμή στο Netflix, θα είναι οσονούπω στη streaming πλατφόρμα της Warner Bros., θα έχει τον ρόλο μεταφορικής αγκαλιάς για όσο υπάρχουν οθόνες και άνθρωποι μπροστά τους. Και ακριβώς επειδή είναι σχέση αξιόπιστη, ακόμα κι αν το μομέντουμ των αστείων ξεθυμαίνει μετά την 234η φορά που είδες τα επεισόδια, οι ερωτήσεις για τη συνέχειά της άρχισαν χρόνια πριν την εποχή των revivals.
Η απάντηση των δημιουργών βέβαια, της Marta Kauffman και του David Crane, είναι διαχρονικά η ίδια. Τα ‘Φιλαράκια’ δεν θα επιστρέψουν. Δεν υπάρχει κανένα σενάριο που θα μπορούσε να ικανοποιήσει τους φαν, όταν το τέλος ήταν τόσο ιδανικό. Οι πιθανότητες να μη βγει ένα, όχι κακό, ένα έστω μεσοβέζικο, καλό-ήταν-μωρέ αποτέλεσμα είναι απειροελάχιστες, και δεν ξεκινάς να φτιάξεις κάτι μέτριο. Κυριότερα και εκκωφαντικά ως ομόφωνο συμπέρασμα από συντελεστές και πρόσφατες συνεντεύξεις, είναι πως κανείς δεν θέλει να δει τον Joey να κάνει κολονοσκόπηση. Όχι συγκεκριμένα αυτό μόνο (ευχαριστώ για το visual ωστόσο, Matt LeBlanc), αλλά κανείς δεν θέλει να δει τους μεσήλικες ‘Friends’ να έχουν άλλες προτεραιότητες.
Τα ‘Φιλαράκια’ ήταν για αυτά τα χρόνια που σου έχουν πει ότι είσαι υποτίθεται ενήλικας, αλλά συνειδητοποιείς ότι στην πραγματικότητα δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Εξερευνάς τη φιλία, εξερευνάς τον έρωτα, εξερευνάς τις επαγγελματικές σου φιλοδοξίες και τον εαυτό σου, και εύχεσαι κάπου στο τέλος να έχεις καταλάβει κάτι παραπάνω. Ενδεχομένως να μην πήρες διαζύγιο επειδή η σύζυγός σου ήταν λεσβία ή επειδή είπες το όνομα μιας άλλης στον γάμο σου, πάντως σίγουρα πήρες αποφάσεις και, αν είσαι τυχερός, και μαθήματα.
Ξανά αν είσαι τυχερός, σε αυτά τα βήματα είχες ή/και έκανες φίλους. Αυτοί ήταν η οικογένεια σου. Όταν κάνεις τη δική σου όμως όπως έκαναν οι περισσότεροι από τα Φιλαράκια, σε όποια μορφή κι αν την αποκτήσεις, θα εκτοξευτεί στην κορυφή των προτεραιοτήτων σου. Και φίλοι σου παραμένουν πάντα οικογένεια, όμως γίνονται σόι. Ο βασικός πυρήνας είναι πια μικρότερος και εκείνοι δορυφόροι του. Κάτι τέτοιο δραματουργικά θα είχε το δικό του ενδιαφέρον βέβαια, να παρακολουθήσουμε δηλαδή την προσαρμογή της παρέας σε μια νέα καθημερινότητα, αλλά δεν ξέρω πόσες φορές θα δεις τον Chandler να μιλά στο κινητό με τον Joey αλλάζοντας πάνες χωρίς να κουραστείς. Ακόμα και για ένα show σαν το ‘Friends’ που φαινομενικά δεν είχε τεράστιες απαιτήσεις ως προς την παραγωγή ή τα εξωτερικά γυρίσματά του, μια τέτοια ρουτίνα δεν θα ήταν στο DNA του. Η μαγεία συνέβαινε όταν ήταν και οι έξι φίλοι σε ένα δωμάτιο ή κάποιοι συνδυασμοί τους σε διπλανά. Όχι ο καθένας τους, συνεχώς, σε διαφορετικά.
Αυτό φαίνεται να εκτιμά η Generation Z, η νεότερη, επονομαζόμενη woke γενιά στη σειρά. Το ‘Friends’, ακόμα και στα πιο ανεκτικά ‘90s που προβαλλόταν είχε κριθεί για το whitewashing του Μανχάταν. Πλέον κρίνεται ως κακογερασμένο για τα ομοφοβικά αστεία του, τα χοντροφοβικά, τα σχόλια που γίνονται στους γυναικείους χαρακτήρες για την ερωτική τους ζωή όταν για τα ίδια πράγματα οι άντρες θα άκουγαν συγχαρητήρια, και γενικά για χιούμορ που δεν θα περνούσε πια το ίδιο εύκολα, ειδικά σε μικρότερες ηλικίες. Αυτή ήταν η υπόθεση, βέβαια, γιατί η πράξη δεν αποδεικνύει κάτι τέτοιο.
Σύμφωνα με το φετινό Childwise Report της Μεγάλης Βρετανίας που ερευνά άτομα από 5 έως 16 ετών, τα ‘Φιλαράκια’ είναι το Νο.1 πρόγραμμα στη συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία. Αυτές είναι και οι ηλικίες που, κυρίως μέσω του Twitter, επισημαίνουν τα τρωτά σημεία της σειράς. Απλά δεν είναι ότι πτοούνται κιόλας. Από το δείγμα 2.000 θεατών, 7 στους 10 βλέπουν Netflix – και τα ‘Φιλαράκια σ’ αυτό – κάθε εβδομάδα, με το 58% να παρακολουθεί το show από κινητές συσκευές. Συνήθως, δηλαδή, μόνοι τους. Παρά τη διαρκή μας σύνδεση με τα social media και το Ίντερνετ, η Generation Z και οι millennials είμαστε οι δύο ηλικιακές ομάδες που αξιολόγησαν υψηλά τα συναισθήματα μοναχικότητάς μας σε παναμερικανική έρευνα 20.000 ανθρώπων. Η εικόνα νέων ανθρώπων να βλέπουν μια παρέα να δένεται με κάθε της εμπειρία, να αναπτύσσουν αλληλοεξαρτώμενες σχεδόν σχέσεις, να έχουν πάντα μια αγκαλιά ή έναν ώμο διαθέσιμο όταν οι ίδιοι πιθανώς νιώθουν απομονωμένοι βλέποντας το επεισόδιο, είναι οπωσδήποτε στενάχωρη.
Στη πιο κυνική, όμως, και μελαγχολική κωμωδία όπως έχει διαμορφωθεί το είδος στην τηλεόραση – μπορείς να ακούσεις περισσότερα για την αρχή αυτής της στροφής εδώ – τα ‘Φιλαράκια’ δεν χωράνε. Ο Chandler ήταν η κυνική φωνή που λατρεύαμε, αλλά λατρεύαμε να την ακούμε και να πνίγεται κάτω από τον εφησυχασμό πιο αισιόδοξων φίλων του. Το ρόστερ των ώριμων, πιο σοβαρών, θλιμμένων σύγχρονων κωμωδιών μεγαλώνει ολοένα, αλλά κανείς δεν βλέπει το ‘Friends’ για να πάρει ό,τι παίρνει από εκείνες. Τα ‘Φιλαράκια’ πρέπει να μείνουν για πάντα νέα, ανισόρροπα, φιλοπερίεργα και αγαπημένα. Μια διαφορετική οικογενειακή τους κατάσταση θα φλέρταρε επικίνδυνα με το τωρινό τοπίο του σίτκομ για να λειτουργήσει και, πάνω απ’ όλα, θα διατάρασσε τη δική μας βολή. Αυτή που έχουμε όταν γνωρίζουμε από πριν τις ατάκες, από πριν τα κωμικά beats και, κυρίως, από πριν το αίσιο τέλος. Στο ρευστό σήμερα, ας μας μένει τουλάχιστον αυτό.
ΚΙ ΑΛΛΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ:
