Φίλη, Φίλη, με σκοτώνεις

Δεν ζούμε σε έναν κόσμο ιστορικών και αγίων, ούτε οι άνθρωποι με τους συγχρωτιζόμαστε στο λεωφορείο ή αλληλεπιδρούμε στο Twitter παίζουν τη σύγχρονη Ιστορία στα δάχτυλα. Με αυτό ως δεδομένο, είναι τακτικά επαναλαμβανόμενο, δηλώσεις σαν αυτές του Φίλη, που “με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια” δεν βλέπει γενοκτονία, αλλά εθνοκάθαρση των Ποντίων, να προκαλούν έναν παφλασμό που σκάει και ξανασκάει και ξανασκα(ε)ϊ σε πολλαπλά επίπεδα.

Αν εκατό άνθρωποι χορεύουν αλαλάζοντας πάνω από τον ‘επικίνδυνο’ Νίκο Φίλη μετά τις προχθεσινές (σ.σ. 2/11) δηλώσεις στον Ενικό, είναι μαθηματικά ακριβές ότι μόνοι οι δέκα εξ αυτών έχουν ακούσει ξεκάθαρα τι είπε ή έστω αυτό το “με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια” που συνόδευσε την ατάκα του.

Στους υπόλοιπους ενενήντα, στριμώχνονται κριτές που είδαν καπνό στα social media, απογοητευμένοι ‘πιο αριστεροί’ που αντιλήφθηκαν ότι η ελπίδα δεν έρχεται, haters του ΣΥΡΙΖΑ, haters του Φίλη (όπως οι χρυσαυγίτες που με τα γνωστά, φιλάνθρωπα κριτήριά τους τον βάφτισαν Πάγκαλο του ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον γιατί και οι δύο είναι πολύ εύσωμοι).

Τέλος πάντων, οι υπόλοιποι ενενήντα είναι τα ζόμπι της μισότυφλης μανούρας, όπως μου αρέσει να τους φωνάζω.

Όπως φανταστικά έγραψε όμως, ο αρχισυντάκτης του Contra.gr, Σταύρος Καραϊνδρος, “απαράδεκτος και τραγικός ο Φίλης, αλλά σήμερα πρέπει να έπεσε πολύ γκουγκλάρισμα προτού τον κράξουμε”. Αυτό ακριβώς και τίποτα άλλο, για τους φωστήρες του ίντερνετ που έχουν ντοκτορά για τα πάντα. Πάμε τώρα στα πιο σοβαρά.

Η διττή σημαντικότητα του να υπάρχει ένας Νίκος Φίλης στην κυβέρνηση

*Ο Φίλης ως στρατιώτης του αρχηγού Αλέξη

Δεν χρειάζεται να πέφτουμε από τα σύννεφα κάθε βδομάδα με κάτι που συμβαίνει στο πολιτικό γήπεδο της χώρας. Εφόσον τους ψηφίζει ο σοφός λαός, και αυτούς και τους προηγούμενους, θα έπρεπε να αποδέχεται κάπως πιο ψύχραιμα τα σόου κάθε Νίκου Φίλη ή τις κυνικές επιλογές κάθε Αλέξη Τσίπρα.

Είναι κοινός τόπος, όπως θα έλεγαν και οι πιο γαύροι από τους γαύρους φίλους μου, ότι όλοι στην Ελλάδα κοιμούνται και ξυπνάνε με το μαράζι να γίνουν Ολυμπιακός, με τη συμβολική έννοια του όρου. Ο Σαββίδης θέλει να γίνει Ολυμπιακός, ο Τίγρης θέλει να γίνει Ολυμπιακός, ο Τσίπρας θέλει να γίνει ΠΑΣΟΚ, δηλαδή Ολυμπιακός.

(Ελπίζω να μην παρεξηγείται κανείς. Το κατεστημένο στα 80s και τα 90s ήταν ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Μην κολλάμε σε τυχαία ονόματα μεταβλητών).

Με αυτή τη λογική, ξυπνάμε με υπουργό Παιδείας τον δημοσιογράφο Νίκο Φίλη και Εργασίας τον συνταγματολόγο Γιώργο Κατρούγκαλο. Γιατί έτσι πάνε αυτά. Κάπως πρέπει να αξιοποιήσουμε τους δικούς μας ανθρώπους.

Όσο υστερικά κι αν ζητάει την αποπομπή Φίλη η Παμποντιακή Ομοσπονδία, εικάζω ότι το αυτί του πρωθυπουργού δεν θα ιδρώσει. Μιλάμε για τον ίδιο πρωθυπουργό που για να ξεπληρώσει τις ομολογουμένως φαρδιές πλάτες του Πάνου Καμμένου, έχρισε υφυπουργό Κοινωνικών Ασφαλίσεων τον σημαντικό αγωνιστή του ασφαλιστικού Παύλο Χαϊκάλη και υφυπουργό Βιομηχανίας την επί δεκαετία βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Θεοδώρα Τζάκρη.

Με όσες καλές ή κακές μεταφράσεις σηκώνει αυτή η πραγματικότητα, το βέβαιο είναι ότι ο Τσίπρας -και μάλιστα άνευ αντιπάλου τουλάχιστον όσο στη Νέα Δημοκρατία ψάχνουν τον Νέο Ηγέτη- κάνει ό,τι χρειάζεται για να γίνει το παλιό, δυνατό ΠΑΣΟΚ, που δεν ανατρέπεται με τίποτα.

Ίσως η χώρα χρειάζονται σταθερότητα με κάθε κόστος. Ίσως, από την άλλη, δεν χρειάζεται άλλο ένα ΠΑΣΟΚ. Δεν είμαι ο πιο ειδικός για να διαλέξει σενάριο.

*Ο Φίλης ως τηλεοπτικός Δούρειος Ίππος

Αν για τους περισσότερους η Δευτέρα είναι η πιο ζόρικη μέρα της εβδομάδας, για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτός ο Νοέμβριος είναι ο πιο ζόρικος μήνας της χρονιάς, συμπεριλαμβανομένων των καλοκαιρινών μηνών-ροντέο. Η κυβέρνηση ψάχνει ισοδύναμα για τον ΦΠΑ, λύση με τα φαρμακεία δεν έχει βρεθεί, ενώ κάπως πρέπει να αποφευχθούν οι πλειστηριασμοί.

Ξεκίνησα το άρθρο γράφοντας ότι δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγίων, έχοντας ακριβώς αυτό το σημείο στο μυαλό μου. Η τακτική του Δούρειου Ίππου και του αντιπερισπασμού δεν είναι ανακάλυψη Τσίπρα. Όσο δουλεύονται τα ισοδύναμα, που αναπόφευκτα θα πονέσουν, είναι αρκετά βολικό να ασχοληθεί η κοινή γνώμη σήμερα με τον Φίλη, αύριο με τον Κατρούγκαλο και μεθαύριο με ένα πουλέν που δεν ξεπετάχτηκε ακόμα.

Εφόσον ο ίδιος ο Φίλης δεν έχει πρόβλημα να παίξει αυτό το παιχνίδι, το παιχνίδι του ‘πιο τηλεοπτικού μέλους της κυβέρνησης’, η γνώμη των κριτών του περισσεύει. Τη μία θα βάλουμε κάτω το θέμα των Ποντίων, την άλλη θα πετάξουμε μια αλήθεια τύπου ‘ο Τσίπρας είναι εύπορος και προνομιούχος’, φορώντας τη φορεσιά του ‘ιδιαίτερου παιδιού’ του ΣΥΡΙΖΑ και τα μέτρα που κάνουν τρομακτικό τον Νοέμβριο για τον Τσίπρα και τον φίλο του Τίγρη, Φλαμπουράρη, θα περάσουν με ελαφρώς πιο ψιλά γράμματα.

Τουλάχιστον για τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου, ο Νίκος Φίλης δουλεύει πολύ καλά τα σκριν. Σίγουρα καλύτερα από όσο δούλευε το τραγούδι η ‘Αμαλία’ Ζέτα Μακρυπούλια.