To ‘Game of Thrones’ μπορεί να είναι η τελευταία σειρά που θα δει ταυτόχρονα ο πλανήτης
Από σήμερα και για τις επόμενες έξι εβδομάδες, θα βιώσουμε όλοι μαζί κάτι που σιγά-σιγά πεθαίνει.
- 14 ΑΠΡ 2019
Όσο το ‘Lost’ πλησίαζε στο τέλος του, γινόταν όλο και πιο σαφές ότι θα υπήρχε άμεση ανάγκη για τον διάδοχό του. Και όπως συμβαίνει συνήθως μετά από το boom μιας τόσο καθολικά αποδεκτής σειράς, η αποκωδικοποίηση της επιτυχίας αυτής συνέβη επιφανειακά και πρόχειρα. Αντί για τη δύναμη των χαρακτήρων, της ανάπτυξής τους, του πολυπολιτισμικού στοιχείου και του στέρεου worldbuilding, τα στούντιο και τα κανάλια είχαν καταλάβει ότι έπρεπε να γεννήσουν σειρές που άφηναν απορίες. Αντί για ανθρώπους, έφτιαχναν μυστήρια.
Το ‘FlashForward’, το ‘Invasion’, το ‘The Event’, το ‘Alcatraz’, το ‘Threshold’, το ‘Surface’, και το πρόσφατο ‘Manifest’ ακόμη, ήταν σειρές – κάποιες απ’ αυτές ούτε καν κακές – που φτιάχτηκαν με την προοπτική να κορέσουν την πείνα των ορφανών του μυστηριακού ‘Lost’ και της ανάγκης τους να διυλίζουν κάθε σκηνή για να βρουν απαντήσεις. Ένα από αυτά τα ορφανά ήμουν κι εγώ και, κάθε φορά που δοκίμαζα κάποια από τις παραπάνω σειρές, διαπίστωνα ξανά και ξανά πως η τηλεόραση δεν είχε ακόμη αντιληφθεί την ουσία. Ότι οι άνθρωποι που έμειναν πιστοί στο ‘Lost’ μέχρι το τέλος, περίμεναν σίγουρα απαντήσεις, όμως ήθελαν κυρίως να δουν τι θα απογίνει με τους ήρωες. Ήταν τέτοιο το δέσιμο μαζί τους που ακόμα κι αν σιχαίνονταν το υπόλοιπο ρόστερ ή ήξεραν μέσα τους πως η σειρά δεν θα κατάφερνε ποτέ να απαντήσει σε όλα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην δουν πού και πώς θα κατέληγε ο αγαπημένος τους.
Αυτοί οι φαν λοιπόν, μεταφράζονταν και σε νούμερα. Για σειρά με στοιχεία φαντασίας και sci-fi, οι αριθμοί του ήταν ασύλληπτοι. Τονίζοντας ότι το ‘Lost’ κυκλοφορούσε από τη δημόσια, ανοιχτή τηλεόραση της Αμερικής, οι τηλεθεατές του ξεκίνησαν από 19 εκατομμύρια, έφτασαν στην κορυφή της σειράς στα 24-25 εκατομμύρια και έριξαν αυλαία με 14 εκατομμύρια. Σόου όπως το ‘Good Doctor’ ή το ‘This Is Us’ – μία σειρά που παρεμπιπτόντως έχει ωφεληθεί από το mystery box στοιχείο που κληρονόμησε η τηλεόραση απ’ το ‘Lost – ή το υπερεπιτυχημένο ‘NCIS’ που κάνει μεν πάταγο αλλά στις μεγαλύτερες ηλικίες, έχουν παρόμοια νούμερα αλλά, ως procedurals ή οικογενειακά δράματα, είχαν εξαρχής πιο εύκολη δουλειά.
Οι παραπάνω όμως μετρήσεις του ‘Lost’ έγιναν χώρια από εκείνους που το έβλεπαν εκτός Αμερικής, εκείνους που το παρακολουθούσαν παράνομα ή εκείνους που το έγραψαν για να το δουν αργότερα. Οι τελευταίοι, βέβαια, θα ήταν ελάχιστοι.
Γιατί το ‘Lost’ ήταν μια συλλογική εμπειρία. Από αυτές της παλιάς τηλεοπτικής κοπής, όπου επιλεγμένες σειρές γίνονταν το θέμα στο σχολείο, το γραφείο, το οικογενειακό τραπέζι, το μάζεμα των φίλων. Σχημάτιζε γήπεδα, εσύ διάλεγες το τέρμα σου και υπερασπιζόσουν το πουλέν σου μέχρι το σφύριγμα λήξης. Αυτή η συνθήκη λοιπόν, στο εύρος τουλάχιστον που τη ζήσαμε, είχε εξαφανιστεί. Μέχρι το ‘Game of Thrones’.
Το ‘GoT’ έχτισε το κοινό του σε πιο αργούς ρυθμούς σε σχέση με το ‘Lost’, ήταν όμως και παιδί της καλωδιακής. Άρα απευθύνθηκε εξαρχής σε μικρότερη δεξαμενή τηλεθεατών από τους επιβάτες της πτήσης 815. Από μόνο του αυτό, ήταν επίτευγμα.
Τελικά και τα νούμερα τα υψηλά απέκτησε, και την αναγνωρισιμότητα στα πέντε μήκη και πλάτη της υδρογείου, και τα βραβεία που θα μπορούσε κάποτε να είχε διεκδικήσει το ‘Lost’ αν η Ακαδημία Τηλεόρασης δεν έτριβε τόσο σκληρά το μούσι της (είχε κερδίσει, ωστόσο, το Καλύτερο Δράμα το 2005 προς έκπληξη όλων) και έχει ήδη αποκτήσει τους απογόνους της.
Το ‘Westworld’ ήταν ένας απ’ αυτούς και μάλιστα, μετά το ναυάγιο του ‘Vinyl’, ήρθε ως μοναδική ελπίδα για το ΗΒΟ ως προς τη σκυτάλη του ‘GoT’. Στα χαρτιά έκανε τικ όλα τα κουτάκια του δεύτερου. Η επένδυση ήταν τεράστια και έπρεπε να πετύχει. Το έκανε και το κάνει ακόμη σε σημαντικό βαθμό, όμως στη 2η σεζόν απέτυχε να μετουσιώσει τους χαρακτήρες του σε μια πιο τρισδιάστατη εκδοχή τους. Τους άφησε σύμβολα. Δοχεία για τα μηνύματα των showrunners και υπηρέτες της μυθολογίας της σειράς, αντί κινητήριοι μοχλοί της. Το πλήρωσε με μια πτώση 30% από τα νούμερα του 1ου κύκλου.
Το ‘GoT’ έχει κι άλλα παιδιά που έχουν ανακοινωθεί όμως. Το prequel της ίδιας της σειράς από το HBO. Μάλλον θα ονομαστεί ‘The Long Night’. Το ‘His Dark Materials’, μια συμπαραγωγή του HBO και του BBC που εύχομαι να προσφέρει περισσότερα στους φαν της λατρεμένης τριλογίας του Philip Pullman από την ταινία του 2007 (The Golden Compass). Το ‘The Witcher’ του Netflix με τον Henry Cavill. Το ‘The Dark Tower’, το ‘Wheel of Time’ και η σειρά ‘Lord of the Rings’ που έρχεται, και τα τρία από το Amazon. Όλες τους σειρές που μπορούν να παρέχουν καλογραμμένα arcs στους χαρακτήρες τους, γρίφους που θα μας κρατούν σε εγρήγορση και πλούσιους κόσμους για να πλαισιώσουν τους ήρωες. Αυτό που κατά τα φαινόμενα δεν θα πετύχουν, είναι να γίνουν η αόρατη κλωστή μεταξύ μας.
Στην Αμερική, τα recaps του Entertainment Weekly από τον Jeff Jensen που δημοσιεύονταν αμέσως μετά από κάθε επεισόδιο, είχαν τέτοια αναγνωσιμότητα που οι σειρές του ABC μετά την προβολή του ‘Lost’ δεν ζούσαν τη χαρά του καλού lead-in, γιατί ο κόσμος ήταν απασχολημένος να διαβάζει τα άρθρα. Αν δεν ήσουν ανάμεσα σ’ αυτούς που έτρεχαν στο EW, είχες άπειρα επίσημα και ανεπίσημα threads στο Internet ή γκρουπ στο MSN για να κάνεις την ανατομία του επεισοδίου, με ανθρώπους εντός και εκτός της χώρας σου. Κι αν προτιμούσες να εκραγείς χωρίς το πληκτρολόγιό σου, μπορούσες να το κάνεις παρέα με τους φίλους, τους συναδέλφους, τον τυχαίο ταξιτζή που σε πέταξε στο σπίτι και πιάνατε κουβέντα για τη σειρά (τρου στόρι).
Στο ‘Lost’ ήταν το διπλό φονικό της Ana Lucia και της Libby, το “We have to go back!” και ο “WAAAAALT!!?!!?”. Στο ‘GoT’ ήταν ο αποκεφαλισμός του Ned Stark, το Red Wedding, η ανατίναξη του Red Keep. Αυτή είναι η κλωστή.
Το ‘Long Night’ θεωρώ πως με τη βοήθεια του George R.R. Martin μπορεί να πετύχει, αλλά δύσκολα θα φτάσει στα ύψη του προγόνου του. Έχω καλό προαίσθημα και για τo ‘His Dark Materials’, όμως από τη φύση του δεν μπορεί να είναι όσο προσβάσιμο υπήρξε το ‘GoT’. Και μόνο το γεγονός ότι έχει για πρωταγωνίστρια ένα νεαρό κορίτσι περιτριγυρισμένο από μαγεία, θα είναι λόγος να το απορρίψουν πολλοί («είναι παιδικό», «πού είναι τα αίματα», «βάλτε λίγο σεξ μέσα, ρε παιδιά» κά).
Τα υπόλοιπα θα καταβροχθιστούν με τους ρυθμούς του streaming και άρα δεν θα μας δώσουν την ευκαιρία να ξεροσταλιάζουμε βδομάδα με τη βδομάδα. Δεν θα τα δούμε ποτέ ταυτόχρονα. Η νέα εμπειρία τηλεοπτικού θεάματος ξεκινά απομονωμένα και δημιουργεί τις κοινότητες αφού πρώτα έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος της.
Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως θα κοπεί τελείως το σκοινί. Σύμφωνα με το Netflix άλλωστε, 6 σειρές του ενώνουν τους πάντες στον πλανήτη. Μόνο η 2η σεζόν του ‘Stranger Things’, είχε την πιο πολυ-τουϊταρισμένη πρεμιέρα στην ιστορία του κοινωνικού δικτύου. Είμαστε εδώ προφανώς δηλαδή, και θα τα συζητάμε όλα. Ζούμε, άλλωστε, στην εποχή της Peak TV. Όμως οι μαραθώνιοι και το binge-watching, ρίχνουν αναγκαστικά το βάρος στις ταχύτητές σου. Στον αλγόριθμο. Στον απόηχο μιας σειράς.
Αυτά συζητούσαμε στο επεισόδιο ‘Από το φαινόμενο ‘Lost’ στο φαινόμενο ‘Game of Thrones’, στο podcast POP για τις Δύσκολες Ώρες τον περασμένο μήνα. Και αφού προβλέψαμε πως ο τρόπος θέασης ενός ‘Lost’ κι ενός ‘GoT’ θα πεθάνει, ευχήθηκα να κάνω λάθος και άπλωσα τα χέρια στο επόμενο τέτοιο φαινόμενο. Για να γίνω ακόμα πιο γραφική, η χρονική, παγκόσμια σύνδεση που παρέχει ένα επεισόδιο σαν το ‘The Constant’ ή το ‘Winds of Winter’, είναι παρηγοριά. Ένα πατ-πατ στην πλάτη. Για όσο διαρκεί και για όσες μέρες μας χωρίζουν κάθε φορά μέχρι το επόμενο, γίνεται ο εξομοιωτής μας.
Από σήμερα και για τις έξι επόμενες εβδομάδες, μπορεί να τον έχουμε στη διάθεσή μας για τελευταία φορά.
***
Θα βρεις τα πάντα σχετικά με το ‘Game of Thrones’ στην ειδικά διαμορφωμένη μας σελίδα.
Η πρεμιέρα του 8ου και τελευταίου κύκλου ‘Game of Thrones’ θα πραγματοποιηθεί αποκλειστικά στη Nova ταυτόχρονα με την Αμερική την Κυριακή 14 Απριλίου, στις 4 μετά τα μεσάνυχτα και με ελληνικούς υπότιτλους, ενώ θα προβληθεί Prime Time, τη Δευτέρα 15 Απριλίου, στις 22:00.
ΚΙ ΑΛΛΟ GAME OF THRONES:
