Γιατί να φτάσεις να ζεις χωρίς νερό για να το εκτιμήσεις;

Τα χέρια είχαν πια πονέσει. Από τη δύναμη που έπρεπε να βάλω για να λειτουργήσει η αντλία του νερού. Για να τραβήξει το νερό από τα βάθη της γης και να το φέρει στην επιφάνειά της. Στο πλάι μου ήταν ο κουβάς που γέμιζε με νερό από τον πλαστικό σωλήνα που συνδεόταν με την αντλία. Ο κουβάς είχε σίγουρα πολλούς μήνες να πλυθεί. Λίγα λεπτά αργότερα, γεμάτος πια, θα ανέβαινε στους ώμους μιας νεαρής μητέρας αγρότισσας. Ήταν το νερό που χρειαζόταν για να περάσει το βράδυ. Να μαγειρέψει, να πιουν εκείνη και τα παιδιά της, να πλύνουν τα σκεύη στην καλύβα τους.

Βρισκόμουν στα βάθη της επαρχίας της Ουγκάντα, σε μία αποστολή διεθνούς ΜΚΟ. Ο σκοπός του ταξιδιού δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για το σημερινό κείμενο. Αυτό που ενδεχομένως έχει σημασία είναι τα βλέμματα όλων όσοι ήμασταν γύρω από αυτή την αντλία εκείνο το μεσημέρι. Βλέμματα απορίας και απογοήτευσης. Ναι, είχαμε βοηθήσει τους ανθρώπους να αντλήσουν νερό εκείνη τη μέρα. Και ναι, οι άνθρωποι είχαν μια αντλία που τους προσέφερε νερό τους περισσότερους μήνες του χρόνου. Αλλά το νερό το οποίο έβγαινε από αυτή την αντλία ως δώρο ζωής για άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ήταν ένα νερό που δεν θα τολμούσαμε ποτέ να το φέρουμε κοντά στο στόμα μας. Πόσο μάλλον να το δώσουμε στα παιδιά μας.

Η επόμενη φορά που σκέφτηκα αυτό το πρωινό στην αντλία ήταν το πρώτο πρωί που ξύπνησα στο σπίτι μου. Βλέπεις, κάθε πρωί που ξυπνάω, το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πάω στη βρύση και να πιω νερό. Άτσαλα, αγουροξυπνημένα, χωρίς να με πολυνοιάζει. Με εκείνη την άνεση, εκείνη την ελευθερία και την ασφάλεια που μου έχει χαρίσει το δικαίωμα στο νερό. Στο καθαρό, ποιοτικό νερό το οποίο τρέχει στις βρύσες όλων μας χάρη στην ΕΥΔΑΠ.

Είναι πολλές οι φορές που σκέφτηκα μετά από αυτό το ταξίδι πόσο τυχερός είμαι εγώ και η οικογένειά μου που δεν γεννηθήκαμε στα βάθη της Αφρικής. Ομολογώ ότι υπήρχαν και φορές που σκέφτηκα αντίστοιχα πόσο άτυχος είμαι αλλά δεν είναι της παρούσης. Ειδικά όμως στο θέμα του νερού, ένα θέμα που με πονάει και με νοιάζει πραγματικά γιατί είναι το νούμερο 1 αγαθό, κάθε φορά που δροσιζόμουν με ένα ποτήρι νερό που γέμιζα από τη βρύση, ένιωθα πόσο μα πόσο τυχερός είμαι εγώ και όλοι όσοι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε αυτόν τον τόπο.

Το δικαίωμα στο νερό. Ακούγεται σαχλό, ίσως περιττό. Αλλά είναι τόσο μα τόσο σημαντικό. Τόσο που για τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα Νερού είναι η μέγιστη προτεραιότητα. Η σημερινή ημέρα σε όλο τον κόσμο είναι εστιασμένη στην πρόσβαση σε καθαρό νερό για όλους χωρίς διακρίσεις.

Κι εκεί ακριβώς είναι που σφίγγεται η καρδιά σου. Γιατί ξέρεις ότι αυτός είναι ο στόχος, ξέρεις ότι υπάρχει και θεσμοθετημένος ως Στόχος Αειφόρου Ανάπτυξης 6 και αποβλέπει στη διασφάλιση της διαθεσιμότητας και της αειφόρου διαχείρισης του νερού για όλους μέχρι το 2030. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και σχεδόν 2,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο στερούνται πρόσβασης σε ασφαλές νερό στην κατοικία τους. Άνθρωποι που είδα με τα ίδια μου τα μάτια να πίνουν ένα ακάθαρτο νερό χωρίς να μπορώ να τους δώσω μια μόνιμη εναλλακτική.

Κι αν δεν δεις αυτές τις εικόνες, αν δεν σε αφυπνίσει κάποιος φίλος σου, κάποιο ρεπορτάζ, κάποιο ντοκιμαντέρ, μια δακρύβρεχτη ιστορία, πώς θα αντιληφθείς το μέγεθος του προβλήματος και την ανάγκη επίλυσής του; Η χώρα μας είναι ευλογημένη γιατί μας έδωσε τους πόρους αλλά και τους ανθρώπους για να αισθανόμαστε εν έτει 2019 ασφαλείς στο θέμα του νερού. Το δικό μας ιερό δικαίωμα στο νερό είναι καλά φυλαγμένο και για αυτό οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στην ΕΥΔΑΠ.

Η οποία πραγματοποιεί ελέγχους 365 ημέρες τον χρόνο μέσω της λήψης δειγμάτων από τις λεκάνες απορροής, τα φράγματα, τους ταμιευτήρες και τα υδραγωγεία, μέχρι και το πιο απομακρυσμένο σημείο του δικτύου. Τα δείγματα μεταφέρονται με ειδικά δοχεία στα πιστοποιημένα εργαστήρια της ΕΥΔΑΠ στα οποία πραγματοποιούνται διεξοδικοί έλεγχοι, στοχεύοντας στην εξασφάλιση άριστης ποιότητας του νερού που φτάνει στις βρύσες μας.

Το νερό είναι ζωή. Είναι η δική μας ζωή. Και όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό, έχει προτεραιότητα. Δεν πρέπει να μείνει κανένας χωρίς πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό. Αυτό είναι το παγκόσμιο σύνθημα της σημερινής ημέρας. “Δεν αφήνουμε κανέναν πίσω”. Η ΕΥΔΑΠ, μια ολόκληρη κοινωνία εργαζομένων, προσφέρει την εμπειρία, τις γνώσεις και τις υπηρεσίες της, 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα, 365 μέρες τον χρόνο, για να έχουν όλοι αδιάλειπτη πρόσβαση σε ποιοτικά άριστο και οικονομικά προσιτό νερό.

Κι ας μην νομίζουμε ότι το πρόβλημα του νερού περιορίζεται στα βάθη της Αφρικής, από όπου άντλησα τη δική μου προσωπική ιστορία. Ακόμα και στις ΗΠΑ, την πιο πλούσια χώρα του κόσμου με αξιοζήλευτες υποδομές, τα σκάνδαλα που αφορούν μολυσμένο νερό δεν λείπουν. Δεν ξέρω αν θυμάσαι την ταινία “Έριν Μπρόκοβιτς”. Καταπιανόταν με μια πραγματική ιστορία όπου μια εταιρεία μόλυνε το νερό μιας περιοχής με εξασθενές χρώμιο, με αποτέλεσμα πλήθος ανθρώπων να χάσουν τη ζωή τους. Κι αν αυτό μοιάζει αρχαία ιστορία, ας θυμηθούμε τι έγινε πριν λίγα χρόνια στην πολύ πλούσια Καλιφόρνια, όταν κατά τη διάρκεια μεγάλης λειψυδρίας, γνωστή εταιρεία από το λιγοστό νερό που απέμενε για τους κατοίκους, αποσπούσε τεράστιες ποσότητες για να παρασκευάσει αναψυκτικά.

Σκοπός των ιστοριών αυτών δεν είναι σίγουρα το να φοβηθούμε. Οφείλουμε όμως τουλάχιστον να αφυπνιστούμε μπροστά σε ένα πρόβλημα το οποίο μπορεί να μοιάζει και να είναι μακρινό για τη χώρα μας αλλά δεν παύει να απειλεί την κοινωνία πολιτών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το νερό είναι η ζωή. Το νερό έχει προτεραιότητα απέναντι σε οτιδήποτε άλλο. Και σήμερα, πιο δυνατά από ποτέ, οφείλουμε να σκεφτούμε και να βεβαιώσουμε ότι δεν πρέπει να μείνει καμιά και κανείς χωρίς πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό.