Γιατί όλοι μισούν τον Luc Besson;

Δεν μισώ τον Luc Besson. Ενδεχομένως ούτε και εσύ. Από την άλλη δεν είμαστε Γάλλοι. Οπότε δεν μπορούμε να φανταστούμε πως είναι ο πιο επιτυχημένος (οκ, έστω και μόνο εμπορικά) σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος μας να είναι ένας 55χρονος μπλοκμπαστεράς που δηλώνει ότι δεν σκαμπάζει μια από τους μεγάλους master του παγκόσμιου κινηματογράφου (Γάλλους και γενικότερα) και δημιουργεί το ένα action franchise μετά το άλλο. Ναι, λογικό το βρίσκω να μην τον συμπαθούν ιδιαίτερα.

Στην αρχή τα πράγματα ήταν αλλιώς. O μικρός Luc, έχοντας μεγαλώσει ουσιαστικά μέσα στο νερό, καθώς οι γονείς του ήταν εκπαιδευτές καταδύσεων σε club Med στην Ελλάδα, την Βουλγαρία και την πρώην Γιουκοσλαβία, ήθελε να γίνει ο νέος Ζακ-Υβ Κουστώ. Και θα τα κατάφερνε, είμαι βέβαιος, αν ένα ατύχημα στα 17 του δε τον ανάγκαζε να σταματήσει τις καταδύσεις, να καθίσει κάτω, να γράψει σε ένα τετράδιο σε τι είναι καλός (να γράφει και να βγάζει φωτογραφίες) και σε τι δεν είναι.

Οπότε κάπως έτσι πήρε τα άλλα του τετράδια, αυτά στα οποία είχε ήδη γράψει το σενάριο για το Big Blue και το The Fifth Element, παράτησε το σχολείο, έπιασε την κάμερα και άρχισε να φτιάχνει ταινίες.

Η πρώτη του (μια μαυρόασπρη μικρού μήκους, με τον Jean Reno να παλεύει σιωπηλός έναν αντίπαλο σε μια μετα-αποκαλυπτική Γη ερείπιο) ήταν χάλια. Οι τρεις επόμενες, Subway, Big Blue, Nikita υπέροχες και ανατρεπτικές. Η 4η (το Leon) ένα αριστούργημα στο είδος της. Και μετά άρχισαν τα blockbuster (Fifth Element, Joan of Arc) που, καθόλου τυχαία, συνέπεσαν με την εποχή που ήταν παντρεμένος με την αβυσσαλέα φιλόδοξη Milla Jovovich.

Μια μόνο από τις πανέμορφες πρωταγωνίστριες του που τους έβαλε ‘βέρα στο δεξί’. Όπως ακριβώς συνέβη με την πρώτη του γυναίκα, Αnne Parillaud, πρωταγωνίστρια στo Νikita και έμπνευση για τον συγκεκριμένο ρόλο.

Ή την 2η γυναίκα του, Maïwenn Le Besco (την οποία άφησε για χάρη της Jovovich), που την έχουμε δει ως Ouin-Ouin στο Leon και ως εξωγήινη diva Plavalaguna στο The Fifth Element. Μάλιστα την συγκεκριμένη την γνώρισε στα 15 της (με την σχέση να ξεκινά, αν έχω καταλάβει καλά, μετά την ενηλικίωσή της). Ένα γεγονός που τον έκανε, όπως δήλωσε εκείνη, να εμπνευστεί την υπόθεση του Leon.

Όλα αυτά μέχρι το 2004, όταν γνωρίσε την 4η και τελευταία του σύζυγο, την παραγωγό Virginie Silla., που του έκανε τρία παιδιά και τον βοήθησε να μπει στην 2η φάση της καριέρας του.

Εκείνης που δεν περιελάμβανε φυσικά συνταξιοδότηση, όπως είχε διάσημα πει κάποτε ότι θα κάνει μετά την 10η ταινία του, αλλά μια εντελώς προσωπική ταινία, το Τhe Lady (σ.σ. Προσωπική ήταν και το παλιότερο Angel A, με τη δίμετρη Rie Rasmussen).

Ένα -όπως το έχει ονομάσει- ‘ερωτικό γράμμα προς τον Scorsese, δηλαδή το The Family. Με τον De Niro να δηλώνει για εκείνον ότι του θυμίζει τον George Lucas, από την άποψη του πως έφτιαξε από πουθενά μια αυτοκρατορία (αν και του Besson, που έχει προσωπική περιουσία ‘μόλις’ 120 εκ. δολάρια, ωχριά συγκριτικά).

Και το πρόσφατο Lucy με την Scarlett Johansson που έφερε στο προσκήνιο ένα ακόμη σκληρό κορίτσι που τα βάζει με όλους. Την μεγαλύτερη δηλαδή συνεισφορά (η έμφαση σε αυτό το είδος ηρωίδας) του Besson στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Μέχρι εδώ μιλάμε πάντα για τις ταινίες που έχει σκηνοθετήσει. Για ένα δηλαδή από τα τρία (βλέπε παραγωγή και γράψιμο) ταλέντα του. Βλέπεις ταυτόχρονα και παράλληλα με όλα αυτά ο Besson έχει δημιουργήσει, ήδη από το 1999, την δική του εταιρία παραγωγής.

Υπεύθυνη για 4 εξαιρετικά επιτυχημένα franchise (Τaxi, Taken, Transporter, Banlieue 13), τηλεοπτικές σειρές (Transporter, Taxi Brooklyn, Nikita), μεμονωμένα action blockbuster (Colombiana, 3 days to live, From Paris with love), αλλά και ανεξάρτητες παραγωγές όπως τα I Love You Phillip Morris, Tree of Life και The Homesman.

Ενώ και ο ίδιος δεν σταματά να γεμίζει όλη μέρα, κάθε μέρα τετράδια με σημειώσεις για νέα σενάρια, νέους χαρακτήρες και -ποτέ δεν ξέρεις- νέα επίδοξα franchise. Τα οποία στη συνέχεια μοιράζει σε νέους σκηνοθέτες να τα φτιάξουν, καθώς ο ίδιος δεν θέλει να χαραμίσει δυο χρόνια από τη ζωή του φτιάχνοντας κάτι που δεν αγαπά με φανατισμό.

Άλλωστε έχει ήδη καταφέρει να αφήσει τη σφραγίδα του στην πολιτιστική κληρονομιά της Γαλλίας, δημιουργώντας το Cité du Cinéma, ένα τεράστιο συγκρότημα κινηματογραφικών studio -και όχι μόνο- δίπλα στο Σηκουάνα που να μπορεί να ανταγωνιστεί το Αγγλικό Pinewood ή την Ιταλική Cinecitta.

Γιατί κάθε πόλη έχει τον auteur που της αξίζει. Και του Παρίσιου, τις τελευταίες δυο δεκαετίες, αυτός μάλλον είναι ο Besson. Έστω και αν προτιμά να το κατεδαφίζει παρά να το τριγυρίζει γοητευμένος.

Επίσης, όσον αφορά εκείνους που τον απαξιώνουν εντελώς ως κάτι σαν Ευρωπαίο Michael Bay, επιμένω ότι θα προτιμούσα να ήταν ο Luc στο Χόλιγουντ και να φτιάχνει το επόμενο Transformers. Γιατί που είναι γραμμένο ότι δεν χρειάζεσαι κουβάδες ταλέντου και αισθητικής για να φτιάξεις κάτι εντελώς ποπ κορν;

Και η αλήθεια είναι ότι, αν ο Luc είχε γίνει όντως υδροβιολόγος, οι ταινίες δράσης θα ήταν λίγο πιο μονότονες και οι γυναίκες ηρωίδες σε αυτές είδος προς εξαφάνιση.