Γιατί σιχαίνομαι τις απόκριες

Υπομονή! Κάτι λιγότερο από 40 ώρες έμειναν για να ολοκληρωθεί η χειρότερη εποχή του χρόνου. Σφίξτε τα δόντια… Όπου να’ ναι οι μασκαράδες θα σταματήσουν να νομίζουν ότι κάνουν κάτι και οι απανταχού DJ’s  (ο τόνος στο D παρακαλώ, Ντί Τζέιζ) θα κρύψουν πάλι τα τζομπίτζομπά-ειδή και τα ντεκελαπονγκο-ειδή CD στο πατάρι.

Τα βλέπω τα σχόλια από κάτω. “Είναι όντως οι απόκριες η χειρότερη εποχή του χρόνου”. Χωρίς αμφιβολία. “Μήπως δεν σε αγκάλιαζαν μικρό”. Πιθανό. Αλλά, πάταξον μεν, άκουσον δε. Δεν υπάρχουν Απόκριες. Θα το αποδείξω.

Μασκέ πάρτι, καρναβάλι, live συνδέσεις στην τηλεόραση, “ντυμένοι” μπάρμεν και σερβιτόροι/ες, μαρκαρεμένοι παρουσιαστές σε πρωινές εκπομπές. Διάλεξε το δηλητήριο σου. Επί τις τρεις εβδομάδες θα έχεις αυτούς τους τύπους να στο θυμίζουν. Προσωπικά δεν θέλω να ακούω για τη φάση τριώδιο. Η μόνη που συγχωρείται είναι η καλτ (πλέον Ελίζα Καλίτση και οι “λιλιπούτειοι καρναβαλιστές που κατέκλυσαν το λιμάνι της Πάτρας” με το γνωστό “νιιιι”, το καταλανικό. Μέχρι εκεί.

Γενικά δεν βρίσκω κανένα λόγο σ’ αυτό το “πρέπει-να-ντυθείς-κάτι-και-να-περάσεις-καλά”. Για την ακρίβεια δεν μπορώ να καταλάβω πως συνδέεται το “να περάσεις καλά” με το α) να βάλεις μια στολή που πιθανότατα να μη σε βολεύει, να ζεσταίνεσαι ή να κρυώνεις β) να χορεύεις τρενάκι (εδώ απαγορεύεται στη disco Boom-Boom) γ) να υποδέχεσαι με το πρόσωπο σου αφρούς, σερμπαντίνες ή κονφετί.

Μπορείς να περάσεις εξίσου καλά φορώντας τα κανονικά σου ρούχα, χωρίς να σπάσεις το κεφάλι σου να ντυθείς κάτι ωραίο/εύκολο/γαμάτο/αστείο/πρωτότυπο και κυρίως χωρίς να πρέπει να μπεις στην όλη διαδικασία να λες με ψεύτικο χαμόγελο “α, πολύ ωραίο αυτό που ντύθηκες”.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι και παρότι γενικά είμαι άνθρωπος που δίνει λύσεις και τα εξηγεί ωραία (και δεν το λέω επειδή είμαι μπροστά) δεν μπορώ να καταλήξω στο ποιο είναι το χειρότερο είδος καρναβαλιστή. Αυτός/αυτή που φοράει κάτι τύπου που να τον/την κάνει επιτηδευμένα ωραίο/ωραία (μπράτσα και μπούτια έξω τύπου σέξι διαβολάκι, σέξι νοσοκόμα, σέξι δεν ξέρω γω τι), αυτοί που απλά φορούν μια περούκα ή μια μουτσούνα (ότι τι, δηλαδή;) ή εν τέλει αυτοί που ντύνονται γυναίκες. Νομίζω οι τελευταίοι.

Φίλε μου, δεν είναι αστείο. Δεν ήταν αστείο ούτε την πρώτη φορά. Για την ακρίβεια δεν ήταν ποτέ αστείο.  Και σίγουρα δεν θα γίνει στο μέλλον.

Δεν νομίζω πάντως ότι φταίει το ότι μεγαλώσαμε. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα αποκριάτικα. Η τελευταία φορά που πέρασα καλά ήταν μια φορά πριν 10 χρόνια που ο Άρης είχε ντυθεί μπάτμαν (φορώντας παιδική στολή, με μπέρτα κτλ) και έκανε σβούρες στο πάτωμα τύπου breakdance και ο Γιάννης χτυπούσε όλο το βράδυ με ρόπαλο έναν ντυμένο “Πάσαρη” με τη γνωστή μάσκα κατάδικου. Όλο το βράδυ νόμιζε ότι ήταν η Ρομίνα. Ήταν τελικά η μητέρα του οικοδεσπότη Σπύρου. Όχι ωραίο, Γιάννη.

Έκτοτε με πιάνει μια αίσθηση ψυχαναγκασμού. Απόκριες = πρέπει να περάσεις καλά. Μα. μπορώ να περάσω καλά και χωρίς να είναι Απόκριες. Δεν μπορώ αυτό το “στημένο κεφι”, που γαρνίρεται με σερμπαντίνες και αφρούς. Αν εξαιρέσουμε τα παιδάκια που κόβουν βόλτες στο Ζάππειο ή πηγαίνουν στα αντίστοιχα παιδικά πάρτι του δημοτικού (γιατί κακά τα ψέμματα είναι πολύ γαμάτο να κυκλοφορείς ντυμένος νίντζα), πραγματικά δεν βρίσκω λόγο…

Πολύ περισσότερο στη μετά-Τζάμπο εποχή, που σε κάθε πάρτι μπορεί να δεις και 3-4 να κυκλοφορούν με την ίδια στολή, όπως έγινε φέτος με τον Νταρθ τον Βέιντερ που φορέθηκε πολύ. Μηδέν πρωτοτυπία και μετά λέτε ότι είμαι εγώ υπερβολικός.

Δεν φταίω εγώ που αυτή την εποχή είναι αδύνατο να γλιτώσεις… Και να προσπαθήσεις, δηλαδή, να ξεφύγεις δεν μπορείς. Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις τα περίφημα “Το καρναβάλι της τάδε”, με την επεξήγηση ότι είναι το “καλύτερο καρναβάλι της τάδε κατηγορίας”. Τύπου το “καλύτερο καρναβάλι της Βορείου Ελλάδος”, το “καλύτερο καρναβάλι σε νησί”, το “καλύτερο καρναβάλι σε πόλη που ξεκινάει από Θ…”. Από τότε που άνοιξε το κλειστό επάγγελμα Άλκης Στέας χάθηκε το φιλότιμο

Να σας πω κάτι; Δεν μπορώ άλλο. Με κουράζουν οι Απόκριες. Η όλη διαδικασία ψάξε-ντύσου-χόρεψε σε κακή μουσική. Και παραδέξου το: η όλη διαδικασία έχει πλάκα περίπου για 5 λεπτά. Μέχρι να μπεις στο μασκέ να τους δεις τι ντύθηκε ο καθένας, να εντοπίσεις την πιο αποτυχημένη προσπάθεια, γιατί μετά όλοι μα όλοι θέλουν να πετάξουν τα τσιμπράγκαλα και να συνεχίσουν το βράδυ τους, όπως θα έκαναν υπό κανονικές συνθήκες. Νομίζω ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτό το 5λεπτο. 

Φφφφφφ… Υπομονή λέμε. Δύο ημέρες έμειναν.

ΥΓ. Εξαίρεση της όλης φάσης η Τσικνοπέμπτη, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω περισσότερα επί του θέματος.