Γιατί σιχαίνομαι το air condition

Αυτός είναι ο Βασίλης. (Ας συμφωνήσουμε πως εδώ υπάρχει ένα σκίτσο ενός τυχαίου τύπου που θα μπορούσε να είναι ο Βασίλης). Όταν έχει καύσωνα, ο Βασίλης ζεσταίνεται. Όταν ζεσταίνεται, στάζει ιδρώτα ακόμα κι από τα ρουθούνια. Για να σταματήσει να ιδρώνει, ανάβει το air condition. Όταν η θερμοκρασία πέφτει πολύ, ο Βασίλης αρχίζει να κρυώνει. Αντί, όμως, να κλείσει το air condition ή έστω να του ανεβάσει τη θερμοκρασία, βάζει ένα φανελάκι και σκεπάζεται με το σεντόνι μέχρι το λαιμό. Ο Βασίλης έχει πρόβλημα. Μην γίνεις σαν τον Βασίλη.

Η παραπάνω ιστορία με τον Βασίλη, η οποία θα έπρεπε να διδάσκεται στο ‘Εμείς και ο Κόσμος’, φανερώνει ότι το air condition έχει έρθει στη Γη για να μας διχάσει και να μας τρελάνει. Δεν θα του περάσει όμως. Αυτό το κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια, πρώτον άτομα όπως ο Βασίλης να διώκονται ποινικά και δεύτερον να καταργηθεί το δεύτερο πιο άχρηστο πράγμα στον κόσμο, μετά από τα κουμπιά στα φανάρια που τάχα μου αν τα πατήσεις ανάβει το πράσινο, το air condition.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με το air condition δεν είναι η μη χρησιμότητά του, στην οποία θα αναφερθούμε παρακάτω, αλλά το γεγονός πως η χρήση του δημιουργεί ένα κάρο προβλήματα. Πέρα του ότι ενισχύει το φαινόμενο της τρύπας του όζοντος και συμβάλει στην αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, με ένα πρόχειρο γκουγκλάρισμα ανακάλυψα πως ευθύνεται και για μία σειρά από παθήσεις:

> Ξηρό δέρμα. ”Ε εντάξει”, θα πουν οι υπερασπιστές του air condition, ”με μια ενυδατική κρέμα περνάει”.

> Διαρκής κόπωση. ”Με μια βιταμίνη όλα καλά”.

> Πονοκέφαλος. ”Σιγά, ντεπόν δεν έχεις στο σπίτι σου;”

> Αλλεργική ρινίτιδα. ”Ένα αντισταμινικό και θα γίνεις περδίκι”.

> Νόσος των λεγεωνάριων. Εδώ σας θέλω μάστορες.

Μπορεί να μην έχω περάσει τη νόσο των λεγεωνάριων -αλήθεια (ξε)περνιέται ή σε βγάζει off με τη μία;- αλλά τις μοναδικές δύο φορές της ζωή μου που κοιμήθηκα σε δωμάτιο με αναμμένο air condition, ξύπνησα με 39 πυρετό. Και φαντάζεσαι πόσο φανταστικό είναι να έχεις 39 πυρετό, ενώ έξω έχει 39 βαθμούς κελσίου, έτσι;

Μπορεί να σκέφτεσαι πως για να αρρωσταίνω από το air condition είναι υπερευαίσθητος ο οργανισμός μου. Πολύ πιθανό. Ο δικός σου οργανισμός σε τι κατάσταση βρίσκεται όταν αντέχει να αναπνέει τον αέρα που αν και αρχικά βρισκόταν στους 39 βαθμούς κελσίου, αφότου μπήκε σ’ ένα εντοιχισμένο μαραφέτι και υπέστη επεξεργασία πιο δυσνόητη από όση τα συστατικά των ‘ζελεδακίων’ Haribo πριν γίνουν ζελεδάκια Haribo, έπεσε περίπου στο μισό;

Είναι θέμα χρόνου ο δημιουργός του πρώτου air condition να δώσει συνέντευξη Τύπου -όπως εκ των υστέρων ο Τόνι Μπλερ για την επέμβαση των Βρετανών στο Ιράκ- και

να ζητήσει συγγνώμη από την ανθρωπότητα για τους λιλιπούτειους Godzillas που εμφύτευσε άθελά του στους πνεύμονές μας

Ναι, καλά θυμάσαι, παραπάνω ανέφερα ότι το air condition είναι το δεύτερο πιο άχρηστο πράγμα στον κόσμο. Γιατί πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι το ανάβεις για 1-2 ώρες, το δωμάτιο από Μόρντορ μετατρέπεται σε μέρος ‘beyond the Wall‘ και μόλις αφήσεις μια τόση δα χαραμάδα στην πόρτα ‘εμφανίζεται’ ο Χάρι Πότερ κάνει ένα *παφ* και η δροσιά που με τόσο κόπο, υπομονή και κιλοβατώρες είχες μαζέψει, εξαφανίζεται;

(Ξεκάθαρα πιο χρήσιμο από ένα air condition)

Πάμε παρακάτω. Αν στο δωμάτιο που θέλεις να τοποθετήσεις το air condition δεν βρίσκει εφαρμογή η εξίσωση ‘καμαρούλα (μια σταλιά)=2×3’, τότε μπαίνουν στο παιχνίδι κάποιες έξτρα μεταβλητές όπως τα WATT και τα BTU. Με ένα (ακόμα) πρόχειρο γκουγκλάρισμα έμαθα πως για να υπολογίσεις τις προαναφερθείσες μεταβλητές ή αλλιώς την απαιτούμενη θερμαντική/ ψυκτική ισχύ ενός air condition θα πρέπει να λάβεις υπόψη και πολλούς άλλους παράγοντες μεταξύ των οποίων ο προσανατολισμός, η μόνωση και το υψόμετρο. Κοινώς, όλοι εμείς της θεωρητικής κατεύθυνσης, δεν έχουμε καμία ελπίδα να δροσίσουμε το κοκαλάκι μας.

Το πρόβλημα με το χώρο δεν περιορίζεται στον χώρο καθεαυτό, αλλά και τη δική σου θέση στο χώρο σε σχέση με αυτή του air condition.

Δεν έχει γεννηθεί ακόμα εκείνος ο άνθρωπος που θα κάτσει στη σωστή θέση σε συνάρτηση με το air condition

αφού όπου κι αν βρίσκεσαι σε σχέση με αυτό, βρίσκεσαι πάντα σε λάθος θέση. Αν είσαι πολύ κοντά του, φλερτάρεις με τη νόσο των λεγεωνάριων (και με αυτή τη νόσο δεν παίζουν). Αν είσαι πολύ μακριά, ζητάς από τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους στο χώρο να το ανοίξουν, γιατί νομίζεις ότι είναι κλειστό και αν βρίσκεσαι στη μέση (από αυτό και τον απέναντι τοίχο) είσαι με τη μία ωμοπλάτη medium-rare και την άλλη γρανίτα, σπρώξε-γλείψε.

Σιχαίνομαι το air condition για τη σταγόνα που στάζει βασανιστικά κάθε 4”, εδώ και ένα μήνα, 24/7, από το air condition του απέναντι από το δωμάτιό μου μπαλκονιού, στο καπό του εκάστοτε αυτοκινήτου που είναι παρκαρισμένο από κάτω του. Σιχαίνομαι το air condition σε χώρους με καπνίζοντες που μετατρέπουν τον αέρα σε θάλαμο αερίων ικανό να σκοτώσει ακόμα και κατσαρίδα. Σιχαίνομαι το air condition, γιατί βοήθησε στην κατάργηση των ρετρό ανεμιστήρων σε ξενοδοχεία, οι οποίοι κρέμονταν πάνω από τα κεφάλια μας σαν αιμοδιψείς αγχόνες. Σιχαίνομαι το air condition, γιατί τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο οι πατούσες μου είναι παγωμένες.

Υπάρχει, όμως και ένας λόγος που το αγαπώ. Αγαπώ το air condition γιατί η απουσία του από την παρακάτω ταινία, μας χάρισε την πιο ‘πηχτή’ ατμόσφαιρα στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου: