Γιατί χρειαζόμαστε ακόμα εκδηλώσεις σαν το Athens Pride
- 11 ΣΕΠ 2021
Το Athens Pride γεννήθηκε το 2005 και συνεχίζει στο πλαίσιο του αγώνα υπέρ της ορατότητας της ελληνικής LGBTQI+ την οποία προσπαθούσαν παθιασμένα και με κάθε τρόπο να χώσουν σε σκοτεινά δωμάτια τύποι που αναπαράγουν απόψεις σαν και την παραπάνω. Έκτοτε έχουν γίνει πολλά. Συζητήσεις, περιστατικά, κατακτήσεις αλλά και πολλά πισωγυρίσματα. Το Pride παραμένει ακόμα επίκαιρο όπως παρέμενε και σε κάθε στιγμή αυτού του μεσοδιαστήματος.
Γιατί τη σκυτάλη έχει πάρει μία νέα πιο ευγενική και περισσότερο ύπουλη απόπειρα ελέγχου στη ζωή του άλλου. Είναι η περίφημη διάκριση που γίνεται με αποκλειστικό σχεδόν κριτήριο μία δήθεν αξιοπρέπεια. Σε αυτή τη νέα γενιά ομοφοβικών digimon, επιτρέπεται πια να δηλώνεις και ανοιχτά ότι είσαι gay αλλά υπάρχει και εδώ ένα όριο. Να είσαι αξιοπρεπής. Τι σημαίνει αυτό; Να ντύνεσαι καθώς πρέπει, σύμφωνα με τις επιταγές του φύλου σου. Να μην κάνεις φασαρία αλλά να είσαι ήρεμος και καλό παιδί. Χωρίς να προκαλείς. Ένας τέλειος γαμπρός χωρίς νύφη. Μία τέλεια νύφη χωρίς γαμπρό.
Από εκεί ξεκινάει. Πού καταληγεί; Στην πραγματικότητα πουθενά. Οι απαιτήσεις ολοένα και αυξάνουν. Το να «είσαι αξιοπρεπής» γίνεται μία διασταλτική έννοια που εμπεριέχει τα πάντα. Πρώτα να ντύνεσαι ευπρεπώς μετά να είσαι γενικά και αόριστα άψογος. Να μην ενοχλείς κανέναν για να σου αποδοθεί μετά βαγιών και κλάδων το προνόμιο του «καλού queer» Αυτού που παρότι είναι gay, τον σέβεται η κοινωνία. Τελικά τι σημαίνει όλο αυτό; Σου επιτρέπουν να είσαι gay αρκεί να μην τους ενοχλήσεις ούτε λίγο.
Απέναντι σε αυτή τη νέα μορφή ομοφοβικού λόγου προφανώς βάζει στο στόχαστρο το Pride και όσα αυτό πρεσβεύει. Αν στη μία πλευρά είναι το θετικό πρότυπο του αξιοπρεπούς queer ανθρώπου, στο άλλο έρχεται το αρνητικό. Ο χορός, τα πούπουλα, η χαρά μπαίνουν στο στόχαστρο. Το point το είδαμε περίπου ως είχε και με τις απαράδεκτες δηλώσεις Λατινοπούλου. Δεν την πείραζαν οι ραγάδες και η κυτταρίτιδα, την πείραζε η προβολή τους. Η τελευταία, λέει, είναι προϊόν μίας οργανωμένης μειοψηφίας που προσπαθεί να επιβάλλει την άποψή της. Αυτή και όχι όσοι παριστάνουν τους τροχονόμους της αισθητικής.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Athens Pride παραμένει επίκαιρο και θα παραμένει επίκαιρο όσο τελικά ενοχλεί. Στην πραγματικότητα όμως είναι επίκαιρο όσο ενώνει όλα εκείνα τα άτομα που ακόμα και σήμερα, που δήθεν τα πράγματα είναι καλύτερα, βιώνουν στην καθημερινότητά τους διακρίσεις, bullying, απειλές και υποτιμητικά βλέμματα. Θα είναι επίκαιρο γιατί δείχνει ότι πολλές φορές το να γιορτάζεις είναι ένας τρόπος για να διεκδικείς και το να φοράς σορτσάκι και γκλίτερ είναι ένας από τους τρόπους να μιλήσεις για πολύ σοβαρά θέματα. Πολλές φορές καλύτερα από τις γραβάτες και τα κοστούμια.
Πέρα και πάνω από όλα, σε κάθε Pride η πόλη της Αθήνας βάφεται στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Αυτό θα συμβεί και φέτος στο περιθώριο ενός πολύ δύσκολο χειμώνα και ακόμη πιο δύσκολου καλοκαιριού που όλοι μαζί περάσαμε. Μία πολύ μεγάλη κοινότητά της θα γιορτάζει το δικαίωμά της να νιώθει περήφανη για τις επιλογές της. Πρώτα με το Athens Pride Week που συνέβη μεταξύ 4 και 11 Ιουνίου και αυτόν τον Σεπτέμβριο, στην κορύφωση των εορτασμών με την κεντρική μέρα και την παρέλαση. Γιορτάζει η LGBTQI+ και μαζί της γιορτάζει όλη η Αθήνα.
