Η φάση φέτος ήταν ξεκάθαρα ‘Κύθνος’

Αν σκεφτόταν κάποιος να βγάλει μπλουζάκια με μότο ‘Ήμουν και εγώ φέτος στην Κύθνο’, πιθανότατα θα ξεπουλούσε μέσα σε λίγες ώρες. Βλέπεις, αυτό που έγινε φέτος με το γραφικό και γεμάτο υπέροχες παραλίες κυκλαδίτικο νησί, δεν έχει ξαναγίνει ή τουλάχιστον, έτσι, το είδα με τα δικά μου μάτια.

Το φετινό καλοκαίρι δεν ήταν σαν όλα τα άλλα. Λίγο το -μη διαθέσιμο- μπάτζετ, λίγο οι υποχρεώσεις, δεν επέτρεπαν διακοπές διαρκείας σε κάποιο μακρινό νησί. Όταν άρχισα να μελετάω τον χάρτη, λοιπόν, για πιθανούς οικονομικούς προορισμούς, η Κύθνος ήταν μία από τις επικρατέστερες επιλογές. Ένα νησί που μέχρι και πριν λίγους μήνες δεν είχα καν στο μυαλό μου. “Καλά ποιος πάει Κύθνο, μωρέ, σιγά”, έλεγα. Πού να ‘ξερα.

Όταν η τελική απόφαση για τον προορισμό πάρθηκε, το έπαιζα άνετος και κουλ. “Εντάξει, δεν χρειάζεται να κλείσουμε από τώρα δωμάτιο, θα βρούμε”. Έτσι, νόμιζα. Δεν είχα ιδέα ότι σχεδόν όλη η Αθήνα (κι όχι μόνο) σκεφτόταν όπως ακριβώς κι εγώ.

Η πρώτη κρυάδα ήρθε στις αρχές Ιουλίου. Ήθελα να κλείσω ένα δωμάτιο για αρχές-μέσα Αυγούστου σε μια σχετικά καλή περιοχή και οικονομικό. Ήταν σαν να περίμενα να πιάσω το Τζόκερ. Πρέπει να πήρα τηλέφωνο σε ό,τι δωμάτιο, σπίτι, ξενοδοχείο, νοικιαζόταν στην Κύθνο. Δεν βρήκα ΟΥΤΕ ένα διαθέσιμο για τις ημερομηνίες που κοιτούσα.

Όλοι εκεί κλείσατε ρε ‘σεις;

Μετά από περίπου δέκα ημέρες ψαξίματος και συνεχόμενων τηλεφωνημάτων έγινε το θαύμα! Από ακύρωση κάποιου (να’ ναι καλά ο άνθρωπος), είχε μείνει διαθέσιμο ένα δωμάτιο στον Ευκάλυπτο στον Μέριχα. Και πάλι καλά να λέμε. Όπως έγραψα και παραπάνω, μέχρι να πάρω την απόφαση να περάσω λίγες ημέρες ξεγνοιασιάς στην Κύθνο, δεν είχα ιδέα για το νησί. Μπορεί να είχα διαβάσει τις 25 προτάσεις του Oneman, αλλά μέχρι εκεί. Ούτε είχα πάει, ούτε είχα βρεθεί σε συζήτηση με κάποιον που είχε κάνει διακοπές εκεί.

Ως δια μαγείας, στο 75% των φετινών καλοκαιρινών συζητήσεων στην Αθήνα, η λέξη Κύθνος υπήρχε μέσα. Φίλοι, συγγενείς, γνωστοί, συμμαθητές που είχα να δω χρόνια, συνάδελφοι, όλοι είχαν πάει ή θα πήγαιναν φέτος. Στο feed του instagram και του facebook από τέλος Ιουνίου και μετά, το μόνο που έβλεπα ήταν check in και φωτογραφίες από τα χωριά και τις παραλίες της Κύθνου. “Παίζει κανένα μυστικό event και έχετε πάει όλοι εκεί;”

Όταν πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στο λιμάνι του Μέριχα, ήμουν ήδη προετοιμασμένος για αυτό που θα συναντούσα. Γνώριζα ότι κατά 90% όλο και κάποιον γνωστό θα πετύχω, δεν γινόταν. Και επιβεβαιώθηκα λίγες ώρες μετά, πέφτοντας πάνω σε μια παλιά μου συμμαθήτρια από το λύκειο.

Στο πρώτο story που ανέβασα στο instagram από το νησί, είχα 4-5 απαντήσεις του στιλ “και εσύ εκεί φέτος;”, “δώσε κανένα tip, γιατί πάω την επόμενη εβδομάδα”, “να πας οπωσδήποτε Κολώνα” και άλλα τέτοια. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι αντίστοιχο. Ακόμη και άλλα χρόνια που πήγαινα Πάρο, Νάξο, Σαντορίνη, ξέρω ‘γω.

Όσον αφορά την Κύθνο, η γνώμη που σχημάτισα βλέποντάς την για πέντε μέρες είναι πως αποτελεί το ιδανικό νησί για διακοπές αν θες να ξεκουραστείς, να απολαύσεις τη θάλασσα και να φας καλά, χωρίς να χαλάσεις και μια περιουσία. Επίσης, το άγχος μου πως θα είμαστε όλοι στοιβαγμένοι σε μια παραλία έφυγε γρήγορα, μαθαίνοντας πως το νησί έχει 92 (!) διαφορετικές παραλίες, με μόλις 2 από αυτές να είναι οργανωμένες.

Και ένα ολόκληρο καλοκαίρι να κάτσεις εκεί που λέει ο λόγος, δεν προλαβαίνεις να τις δεις όλες. Επομένως, ο κόσμος μοιράζεται και έχετε όλοι το χώρο σας και με το παραπάνω. Το κακό είναι οι δρόμοι που συνδέουν αυτές τις παραλίες (αλλά και την Κύθνο γενικότερα). Χρειάζεται να οπλιστείς με υπομονή και να μην λυπηθείς ούτε στο ελάχιστο το αμάξι σου. Θα ταλαιπωρηθεί πολύ περισσότερο από εσένα σε αυτούς τους δρόμους, αυτό είναι σίγουρο.

Στα τρία βασικά σημεία του νησιού (Χώρα, Δρυοπίδα, Μέριχα) είχε αρκετό κόσμο. Ήταν αναμενόμενο. Αυτό που δεν περίμενα ότι θα χρειαστεί ποτέ να κάνω σε ένα νησί, όμως, ήταν να κλείσω τραπέζι σε μαγαζί για να καθίσω να φάω. Ωστόσο, όταν όλοι θέλουν να δοκιμάσουν τα πιάτα που σερβίρει το ‘Χάρτινο Καράβι‘ στη Δρυοπίδα, κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο. Έκλεισα, λοιπόν, ακόμη και τραπέζι, μια μέρα νωρίτερα για να φάω ένα βράδυ στην Κύθνο. Ναι #eginekiauto.

Ακόμη και οι ίδιοι οι μαγαζάτορες σε ταβέρνες και εστιατόρια, αλληλοτρολάρονταν, λέγοντας ο ένας στον άλλο πως ‘όχι ρε, δεν έχουμε κόσμο φέτος’ και το μαγαζί όχι μόνο ήταν γεμάτο, αλλά περίμενε και κόσμος για να καθίσει. Όπως έγινε ένα βράδυ στη ‘Ψιψίνα‘ στη Χώρα που χρειάστηκε να περιμένουμε περίπου μισή ώρα για να βρούμε ελεύθερο τραπέζι. Πολλοί Αθηναίοι επιχειρηματίες πάλι, αποφάσισαν την τελευταία διετία να επενδύσουν στο νησί, ανοίγοντας μαγαζιά και επιχειρήσεις. Φαίνεται κατάλαβαν γρήγορα πως η φάση είναι πλέον ‘Κύθνος’.

Σίγουρα, το γεγονός ότι βρίσκεται κοντά στην Αθήνα και τα ακτοπλοϊκά είναι φθηνά βοήθησε να την βάλουν όλο και περισσότεροι στον καλοκαιρινό χάρτη των διακοπών τους. Όμως, πλέον χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη προσοχή από τους ντόπιους επιχειρηματίες και τις τοπικές αρχές, προκειμένου να μπορέσει να προσφέρει τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες στους τουρίστες του.

Όσοι δεν προλάβατε να πάτε μέσα στον Ιούλιο και τον Αύγουστο, ναι εσείς οι λίγοι εκεί έξω, κάντε μια βόλτα από Σεπτέμβρη που θα έχει λιγότερο κόσμο και θα χαρείτε περισσότερο το νησί. Τι καλύτερο για να αποχαιρετήσεις το καλοκαίρι;

(Κεντρική φωτογραφία: 123rf)