Η φρίκη δεν μπαίνει σε ζυγαριά

Πόση αρρώστια μπορεί να χωράει σε ένα ανθρώπινο μυαλό; Όχι μόνο αυτό που σφάζει, καίει, πνίγει, πυροβολεί, πολτοποιεί ανθρώπους, αλλά κι αυτό που είναι έτοιμο να βασανίσει ο,τιδήποτε αναπνέει και περπατάει σ’ αυτή τη γη. Ήταν μια εβδομάδα φρίκης για πολλούς, αφού μέσω Facebook και της τεράστιας προώθησης που προσφέρει, αποκαλύφθηκε η φρίκη που βγήκε από την ψυχή δύο νέων ανθρώπων: των δύο στρατιωτών που κακοποίησαν σκύλο στο στρατόπεδο της Κόνιτσας και τον πέταξαν στο γκρεμό έτσι για ‘πλάκα’.

Και την ώρα των βασανιστηρίων, με το σκύλο να κλαίει τρομοκρατημένος, υπήρξε και τρίτος που βιντεοσκοπούσε το μαρτύριο του άτυχου τετράποδου, μπας και χαθεί η ‘ιστορικότητα’ της στιγμής. Πόση αρρώστια; Και πόσο αστείες δικαιολογίες από τους ίδιους -μέσω δικηγόρου- και το οικογενειακό περιβάλλον τους;

Δυο μέρες μετά, αποδείχτηκε ότι τα αρρωστημένα μυαλά είναι παντού και δεν έχουν ηλικία. Γιατί αν οι νεαροί (υπόθεση εργασίας) ήταν άφρονες, τι να πει κανείς για έναν άνθρωπο εξήντα ετών, πιθανότατα με μεγάλα παιδιά ή ακόμα και εγγόνια; Αυτός ο τύπος (γιατί δύσκολο να τον πεις άνθρωπο), παγίδευσε μια γάτα σε ένα αυτοσχέδιο κλουβί στην αυλή μονοκατοικίας στην Καρδίτσα και τη χτύπησε με καμάκι ψαρέματος. Η εικόνα ήταν πολύ σκληρή, με την άτυχη γάτα να έχει διαμπερές τραύμα στην κοιλιακή χώρα, ενώ το καμάκι προεξείχε δεξιά και αριστερά του κορμιού της. Ένας τύπους που κάνει μια τέτοια πράξη, προφανώς είναι ικανός να πανηγυρίζει που βρήκε στόχο.

Εξήντα ετών έτσι; Η λέξη ‘ντροπή’ είναι πολύ φτωχή για να ‘ντύσει’ αυτή την αποτρόπαια πράξη. Κι αν δεν υπήρχε αυτόπτης μάρτυρας, μια φιλόζωη γυναίκα, μπορεί ο τύπος να κυνηγούσε κι άλλες γάτες. Τι ‘ηδονικό’ να τις βρίσκει με καμάκι ψαροντούφεκου. Ντροπή. Έτσι λοιπόν, εξαιτίας της καταγγελίας, οδηγήθηκε στο αυτόφωρο, κι εκεί (όπως συμβαίνει με πολλούς ‘μάγκες’ όταν φτάνουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου) άρχισε να μασάει τα λόγια του και να κοιτάει τα παπούτσια του. Μπορεί να είπε ότι ήταν μια άτυχη στιγμή κι ίσως να έφταιγε και η σκόνη της Αφρικής που του σκέπασε το μυαλό.

Γιατί ναι, όταν το μυαλό δεν ήταν σκονισμένο, έβγαινε στο δρόμο για να ταΐσει τις καημένες τις γατούλες. Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο και τον καταδίκασε ποινή φυλάκισης ενός έτους και χρηματική ποινή πέντε χιλιάδων ευρώ. Απλώς η ποινή είναι με αναστολή και υπάρχει το δικαίωμα έφεσης. Για να πει άραγε τι στην επόμενη δίκη; Αμ οι δυο φαντάροι, ο δικηγόρος και ο πατέρας του ενός εξ αυτών; Ακόμα και η ‘απολογία’ τους είναι εμετική.

“Αναφορικά με το συμβάν που έλαβε χωρά στην Κόνιτσα στο παρελθόν, και έχει σχέση με τον εμφανιζόμενο στο διαδίκτυο σκύλο, δηλώνουμε ότι πρόκειται για καθαρά ατυχές συμβάν και ότι δεν είχαμε καμιά πρόθεση για κακοποίηση του παραπάνω ζώου, το οποίο τύγχανε της συνεχούς μας φροντίδας και περίθαλψης και με το οποίο είχαμε εξοικειωθεί βάση της καθημερινής μας φροντίδας. Θεωρούμε ότι το παραπάνω συμβάν είναι μη αποδεκτό προς τις αρχές μας και ασκώντας την αυτοκριτική μας δηλώνουμε δημοσία την ειλικρινή μας μεταμέλεια, ζητώντας την επιεική κρίση και κατανόηση όλων. Νικόλαος Τζούνας Γεώργιος Χαρίτος“.

Θεωρούν μήπως ότι ο κόσμος είναι ηλίθιος; Τι σημαίνει ατυχές συμβάν; Ότι από ατυχία άρχισαν να κάνουν κούνια μπέλα το άτυχο σκυλάκι και το εκσφενδόνισαν στον γκρεμό; Τι σημαίνει ότι δεν είχαν καμία πρόθεση να το κακοποιήσουν; Πώς θα ήταν η ιστορία αν είχαν και πρόθεση; Θα το σούβλιζαν; Τι σημαίνει η συνεχής φροντίδα; Ότι το πάχαιναν για να το πετάξουν χορτασμένο μετά στον γκρεμό; Τι σημαίνει ότι το συμβάν είναι μη αποδεκτό προς τις αρχές τους; Ποιον κοροϊδεύουν; Και ποιος πιστεύει την ειλικρινή μεταμέλεια δυο κανονικών βασανιστών;

Είναι από τις λίγες φορές που ολόκληρη η ελληνική κοινωνία στάθηκε απέναντι στο φρικτό περιστατικό, δίχως αστερίσκους και υποσημειώσεις. Χωρίς “ναι μεν αλλά“. Μακριά από πρακτικές ψεύτικων και ανύπαρκτων δικαιολογιών. Ο ένας πατέρας έκανε δηλώσεις, σύμφωνα με τις οποίες “δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι. Νιώθουν μεγάλο πόλεμο τα παιδιά. Μας παίρνουν στα τηλέφωνα στα κινητά χωρίς αριθμό και μας βρίζουν ανελέητα. Θα σας σκοτώσουμε, μας απειλούν μας κάνουν“. Πώς ένιωσε ο ίδιος; Όχι την ίδια ντροπή που ένιωσαν όλοι οι υπόλοιποι; Όχι την ίδια σιχαμάρα; Όχι συντριβή για ένα τέτοιο παιδί που ανέθρεψε; Κι αλήθεια τώρα, μπορεί να μην ένιωσε σοκαρισμένος;

Γιατί σε ποια κοινωνία έχουν θέση οι ζωώδεις συμπεριφορές; Ας είμαστε ειλικρινείς. Το περιστατικό έγινε γνωστό εξαιτίας της ηλιθιότητας αυτών των ανθρώπων, που θέλησαν να επιδείξουν τη μαγκιά τους στο Facebook. Άλλωστε όλοι δεν λένε ότι ο ηλίθιος είναι αήττητος; Αλλά υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες περιστατικά τέτοιων αποτρόπαιων πράξεων. Μόνο ο τρόπος διαφέρει. Γιατί τι διαφορετικό κάνει κάποιος άλλος που γεμίζει με φόλες ολόκληρες περιοχές; Που κρύβει τον θάνατο για να τον μυρίσει και να το φάει ένας αμέριμνος σκύλος;

Πριν τρία χρόνια, ιδιοκτήτης ταβέρνας στη Νέα Στύρα Εύβοιας σκότωσε με καρέκλα (!) ένα σκυλί επειδή δεν ήθελε να πλησιάζει στο μαγαζί του. Τα περιστατικά είναι ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ. Κι όλοι αυτοί οι τύποι με τις θηριώδεις συμπεριφορές ζουν ανάμεσά μας, κάποιοι μάλιστα καμαρώνουν για τη δράση τους εναντίον των ζώων. Ας αλλάξει ΑΜΕΣΑ ο νόμος ώστε να μπορεί ο δικαστής να είναι αμείλικτος απέναντι σε τέτοιου είδους ‘δίποδα’. Και για να προλάβουμε υποκριτικές σκέψεις: δεν χρειάζεται σώνει και καλά να είναι κάποιος φιλόζωος, να μαζεύει ή να ταΐζει αδέσποτα, να τα φροντίζει, να τα περιποιείται, να τα έχει στο σπίτι του.

Αλλά δεν είναι δυνατόν να είναι και εν δυνάμει εκτελεστής τους. Αυτός που κακοποιεί βάναυσα ένα τετράποδο, μπορεί να το κάνει και αλλού. Γι’ αυτό, είναι ευκαιρία να τελειώνει αυτή η αλητεία. Μας τελείωσαν οι δικαιολογίες, σε μια κοινωνία που ευτυχώς δείχνει να αντιδρά και να εγκαταλείπει το ρόλο του αμέτοχου παρατηρητή. Κι ας αλλάξουν όλα, και τα νομοσχέδια για γέλια, αυτά που προέβλεπαν πρόστιμο εκατό ευρώ σε όσους δεν ήθελαν να στειρώσουν τα σκυλιά τους.

Υπάρχουν κάποιοι που με περίσσευμα υποκρισίας λένε: “Εδώ πεθαίνουν παιδιά από την πείνα, άλλα κακοποιούνται, βιάζονται, κι εσείς ασχολείστε με τα σκυλιά;” Δηλαδή; Η φρίκη μπαίνει σε ζυγαριά; Το έγκλημα κατά των ανθρώπων έχει δεδομένη ενοχή ενώ εκείνο κατά των ζώων, όχι για όλους. Κανένα ελαφρυντικό, καμία ανοχή. Και, εν προκειμένω, Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΑ.

Ευτυχώς υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος, όπως αυτή ενός ξενοδόχου από τη Μαγνησία που δημοσίευσε μια απίστευτη αγγελία: “Τα κατοικίδιά σας είναι ευπρόσδεκτα σε αυτό το ξενοδοχείο. Ποτέ δεν είχαμε σκύλο που κάπνισε πάνω στο κρεβάτι καίγοντας έτσι τα σεντόνια. Ποτέ δεν είχαμε σκύλο που έκλεψε τις πετσέτες μας από το δωμάτιο και έβαζε τον ήχο της τηλεόρασης πολύ δυνατά, ή μάλωνε φωνάζοντας με τον/την σύντροφό του. Ποτέ δεν είχαμε σκύλο που μέθυσε και έσπασε έπιπλά μας. Οπότε αν ο σκύλος σας ή η γάτα σας μπορούν να εγγυηθούν για εσάς, είστε και εσείς ευπρόσδεκτοι στο ξενοδοχείο επίσης“.

Ναι, ο σκύλος και η γάτα δεν βάζουν φωτιές, δεν μεθάνε, δεν σπάνε τα έπιπλα, δεν ξυλοφορτώνουν ανθρώπους. Κι αν γίνονται επιθετικά, οι άνθρωποι φταίνε. Οι άνθρωποι. Και για να μη σταθούμε μόνο στη ρήση του Πυθαγόρα σύμφωνα με την οποία “Τα ζώα μοιράζονται με εμάς το προνόμιο να έχουν ψυχή“, ας σκεφτούμε και την περίφημη φράση του Λουντέμη: “Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα“. Ορίστε; Ας γλυκάνουμε πάντως λίγο την ψυχή μας με την εκπληκτική ζωγραφιά της Αγγελικής Χατζηστυλιανού, που ναι, είναι χάδι ψυχής αλλά και ένα μήνυμα των γονιών στα παιδιά τους.