Η μάστιγα της καλοκαιρινής selfie

Ζέστη, καύσωνας, υγρασία που εκνευρίζει και μαστίζει, ιδρώτας που ενοχλεί αφάνταστα και κολλάει κατά σειρά από τα ρούχα στο σώμα, δημιουργώντας αυτό το σιχαμερό στρώμα βρωμιάς και λίπους. Και εντάξει, τα παραπάνω τα υπερκαλύπτει η μεγαλύτερη ανακάλυψη από καταβολής ανθρωπότητας, το air condition, το τεχνολογικό επίτευγμα που υπογραμμίζει όσο κανένα άλλο την τελειότητα της ανθρώπινης φυλής. Εκεί που σταματάει, όμως, η λογική, εκεί που η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, εκεί ξεκινά το καλοκαίρι στα social media, το καλοκαίρι της δημόσιας υπερέκθεσης. Σελφάρω (πρώτο ενικό του πρωτοείσακτου λόγιου ρήματος), άρα υπάρχω. Αυτή είναι η μόνιμη καλοκαιρινή επωδός, αυτή είναι η μάστιγα (και) του φετινού καλοκαιριού.

Είστε στο Saint Tropez αγκαλιά με την Emily Ratajkowski (που μακάρι να είμαστε και στο Πόρτο Γερμενό με την Emily, αλλά λέμε τώρα) και δεν έχετε πειστήριο στο Insta; Δεν πήγατε ποτέ, δεν έγινε ποτέ. Για την ακρίβεια, διακοπές χωρίς φωτογραφικά πειστήρια στα social είναι πλέον μη διακοπές. Παραλία ‘άφιλτρη’ και ‘ασελφάριστη’ είναι μη παραλία, φαγητό χωρίς φαντασμαγορική απεικόνιση του σούπερ ουάου πιάτου του σεφ, είναι μη φαγητό και πάει λέγοντας. Διότι εάν δεν δημοσιοποιηθεί η καταπληκτική ‘ζωάρα’, το τρομερό fidget spinner, ο χορός υπό τον ήχο του desposito της οργής, η ζωή δεν έχει νόημα. Το νόημα αποκτάται μόνο με το ροζ φλαμίνγκο, το φοβερό ηλιοβασίλεμα και – ναι διάολε – τη θρυλική φωτό των γυναικείων ποδιών με φόντο την αμμουδιά και το κύμα.

 (Το κορμί τις Emily Ratajkowski κάνει σίγουρα πιο φωτογενείς διακοπές από σένα)

Η καλοκαιρινή selfie δεν είναι οποιαδήποτε selfie, είναι το αποκορύφωμα της επιδειξιομανίας, το απαύγασμα της γελοιοποίησης των μέχρι πρότινος γνωστών μας που για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, το καλοκαίρι μετατρέπονται σε καρικατούρες των μεγάλων stars και των μοντέλων καλή ώρα όπως η Emily που λέγαμε προηγουμένως. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γυμνό και ημίγυμνο σώμα και την αρμονία του, η ειδοποιός διαφορά όμως είναι ότι δεν μπορούν να το υποστηρίξουν όλοι. Το brazilian δεν υποστηρίζεται από όλους, από αριστούργημα μπορεί να γίνει τερατούργημα και δεν αναφέρομαι ασφαλώς στην εσφαλμένη ρατσιστική προσέγγιση του δικηγόρου με το πούρο από το facebook που οι γυναίκες στην παραλία του χαλάνε την αισθητική. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή αυτογνωσίας και ναρκισσισμού, ένα αδιόρατο όριο μεταξύ του “περνάμε ωραία κι αυτό βγαίνει προς τα έξω” και του βομβαρδισμού του timeline με φωτογραφίες κενού περιεχομένου που δεν αφορούν κανέναν.

Και το ζήτημα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αντιδράσει, τα παλιά τα χρόνια όταν στα σπίτια φίλων ερχόταν η μαύρη ώρα του “να δούμε τις φωτογραφίες από το ταξίδι” υπήρχε η δυνατότητα της διαφυγής, έβρισκες μια δικαιολογία έστω και ελάχιστα πιστευτή, έναν πονοκέφαλο, μια στομαχική διαταραχή, μια υποχρέωση, κάτι. Τώρα τι κάνουμε που χωρίς να το ζητήσει κανείς ξεπηδούν φάτσα κάρτα οι “υπέροχες διακοπές στην τρομερή πισίνα του ψ τετράστερου στη μαγευτική Κρήτη” του λογιστή σου; Κι έπειτα υπάρχει και η συγγενής που με πρόφαση το ηλιοβασίλεμα στήνεται με νάζι και το παρεό “λίγο πιο ‘κει για να φαίνεται και λίγο μπούτι” υποχρεώνοντάς σε να δεις την ευτυχία της. Και υποκρίνεται κιόλας ότι η φωτογραφία είναι ύψιστου καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος, διατείνεται ότι το ταλέντο της με το σελφοκόνταρο είναι επιπέδου national geographic και “δεν είχε προσέξει ότι ήταν σέξι” όπως θα γράψει σε κάποιο από τα σχόλια που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν.

(Καλοκαίρι χωρίς αυτήν τη φωτογραφία – απόδειξη γίνεται;)

Διότι το καλοκαίρι είναι η μεγάλη ευκαιρία να φανεί η δουλειά στο γυμναστήριο, το φεστιβάλ των like είναι η ανταμοιβή της σκληρής δουλειάς του χειμώνα, η θάλασσα είναι η πρόφαση για να αποθεωθούν οι κοιλιακοί, οι γλουτοί, το – κατά φαντασίαν συνήθως – δυνατό σημείο στο σώμα του αυτάρεσκου poster. Διότι για κάθε κλαρινογαμπρό του τέλειου στυλ με τη μπύρα στο χέρι στο μπιτσόμπαρο της Χαλκιδικής, υπάρχει ο super γυμνασμένος τύπος που πατά επί πτωμάτων από θείες και λουόμενους με τα παιδάκια να τσιρίζουν, προκειμένου να πετύχει τη σωστή φωτό με το σωστό τέντωμα στο δικέφαλο και τη σωστή κακία στο βλέμμα που τύφλα να ‘χει ο Jason Statham, ακριβώς τη στιγμή που ίπταται για να σώσει το μπαλάκι. Δεν έχει νόημα η στέρηση και το λιώσιμο στο γυμναστήριο αν δεν απαθανατίσουμε τη μεγάλη στιγμή, εάν δεν μάθει όλος ο κόσμος ότι καταπλήξαμε τα πλήθη στο μαγευτικό Σούνιο – tagάρουμε Cape Sounio – και εάν δεν τεθούν οι βάσεις για το portfolio του ‘καλύτερου καλοκαιριού της ζωής μας’.

Δεν υπάρχει η έννοια μπάνιο, ηλιοθεραπεία, ξεκούραση. Όλα γίνονται για χάρη της κάμερας, όλα τα υπερκαλύπτει το smartphone με τα 34334784523 megapixel που αποδίδει καλύτερα το bikini bridge (επινοήθηκε και hashtag για το συγκεκριμένο πλάνο, είναι η θρυλική γυναικεία λήψη που αποδίδει καλύτερα τη flat κοιλιά και τα καλλίγραμμα πόδια) γιατί πάνω απ’ όλα είναι η σιλουέτα. Σε καμία περίπτωση βέβαια όλοι αυτοί δεν πλησιάζουν ούτε κατά διάνοια τους ‘ζωάρα’ και ‘ποτάρες’ και τους εραστές της ‘πελφετέρε’ που ως άλλοι Dan Bilzerian, αυτοανακηρύσσονται σε ναβουχοδονόσορες της σαμπάνιας αυτόδιαφημίζοντας την απεραντοσύνη τους στις ακριβές παραλίες της Μυκόνου, φροντίζοντας να φανεί η ‘μπροστινή’ ξαπλώστρα και η χλιδή μέσα στην κρίση “που μας έχει χτυπήσει αλλά όχι όσο την πλέμπα”. Αυτοί οι τύποι είναι οι αγαπημένοι μου, είναι η απόλυτη αηδία, κατορθώνουν να αποθεώνουν το κιτς με μοναδικό τρόπο, ανώτερο και από τα Russian Rich Kids του Instagram που φωτογραφίζονται με γούνες, rolex και kalashnikof μέσα στις Rolls Royce.  

(Μια τυχαία μέρα στο Μονακό με τα Rich Russian Kids)

Θα τραβηχτεί η ‘τυχαία’ φωτογραφία τη στιγμή που μαζεύουμε τον κάβο ‘στο σκάφος’ (που συνήθως είναι φουσκωτό) με την ξανθιά συνοδό του μικροσκοπικού bikini να φαίνεται διακριτικά να λιάζεται στο βάθος για να λυσσάξουν οι κολλητοί και να γεμίσουν τα σχόλια με βαθυστόχαστα “για σένα είναι η ζωή”, “ζωάρα”, “άρχοντας” και ούτω καθεξής. Μπρος στο θάμβος τι σου είναι ένα like και μια καρδούλα; Μοιάζει αδιάφορο το αν όντως περνάς καλά στις διακοπές, είναι παράταιρο αν ευχαριστήθηκες το μπάνιο σου, εάν όντως σου άρεσε η Γαύδος επειδή ή εάν πήγες εκεί για να πουλήσεις εναλλακτικότητα και χιπστερισμό στα social. Εάν το timeline αποφασίσει μέσω των likes ότι πέρασες καλά, δεν έχεις το δικαίωμα να το αρνηθείς, δεν υπάρχει περίπτωση να παραδεχτείς ότι η επιλογή ήταν μια αποτυχία, το ξενοδοχείο απαράδεκτο, η θάλασσα μακριά από τα γούστα σου, τα ποτά μπόμπα. Αρκεί που σέλφαρες, αρκεί που είδαν ότι πήγες διακοπές, αρκεί που έδειξες σε φίλους και γνωστούς ότι “πέρασες τέλεια” ακόμα κι αν δεν σου άρεσε στιγμή από τις διακοπές σου – σε κάποιες ανίατες περιπτώσεις ακόμα κι αν δεν πήγες καν διακοπές.

Αυτά. Πάω να βγάλω μια selfie για να αυτοαπαθεωθώ για το άρθρο.