Η πιο θεαματική (Σουπερ)λίγκα της Ευρώπης

Σύμφωνοι, δεν βλέπεις καλή μπάλα στα ελληνικά γήπεδα. Δηλαδή, όσο χαβαλέ κι αν είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε, βλέπεις ότι σε κάτι ΠΑΣ Γιάννινα – Βέροια οι παίκτες παίζουν λες και θα τους μαζέψει στη λήξη μια καναδέζα και θα τους στείλει να σπάνε πέτρες στη Νότια Πίνδο. Ή λες και η μπάλα ζυγίζει τρία κιλά. Αλλά όχι, δεν υπάρχει λόγος να γκρινιάζουμε μια μέρα σαν κι αυτή.

Πες μου κάτι. Ποιο πρωτάθλημα είναι πιο θεαματικό απ’ το ελληνικό; Η Premier League; Εντάξει, δέχομαι ότι υπάρχει ένας μικρός ανταγωνισμός στην κορυφή με 4 ομάδες να διεκδικούν τον τίτλο. Και; Ένας δεν το παίρνει το πρωτάθλημα στο τέλος; Ένας το παίρνει εκεί, ένας το παίρνει κι εδώ.

Τι έχεις να θυμάσαι τη Δευτέρα το πρωί από το αγγλικό πρωτάθλημα; Έγιναν δέκα ματς, κέρδισε η Γιουνάιτεντ, με την οποία ασχολούμαστε δυο μήνες τώρα επειδή κληρώθηκε με τον Ολυμπιακό, η κατάσταση στην κορυφή έμεινε αμετάβλητη και ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Ναι, είδες και 2-3 ωραία γκολ. Συγχαρητήρια. Ωραία γκολ μπαίνουν και στο Κατάρ.

Πάμε λοιπόν στην ουσία.

Δεν είδες. Φαντάζομαι πως ούτε ξύλο στο πιο αδιάφορο ματς που παίχτηκε φέτος στο βόρειο ημισφαίριο (ΠΑΟ-Εργοτέλης) θα μπορούσες να δεις στην Αγγλία (πλέον).

Εντάξει κύριοι επικριτές του πρωταθλήματος, δεν υπάρχει αγωνιστικό ενδιαφέρον εδώ και μήνες. Ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής απ’ τον Οκτώβριο. Δίκαια, δικαιότατα. Τόσο δίκαια που οι δύο ομάδες που του έκοψαν βαθμούς ως τώρα θα τιμηθούν από τον Κάρολο Παπούλια σε ειδική εκδήλωση μόλις ανοίξει λίγο ο καιρός.

Το μεγαλείο της φάσης μας είναι ότι ξεπερνάμε αυτόν τον αγωνιστικό σκόπελο, αυτόν το ‘δολοφόνο’ του ενδιαφέροντος, με μικρά μεγάλα happenings κάθε Κυριακή στα γήπεδα. Την Κυριακή 23/2/2014, δόθηκαν  μερικές ανεπανάληπτες παραστάσεις.

Εγώ δεν φοβάμαι αυτούς τους 5-10.000 αληθινούς λάτρεις της Superleague ούτε τους δηλωμένους haters-μετροσέξουαλ που είτε δεν βλέπουν μπάλα γενικά είτε βλέπουν μόνο ξένα πρωταθλήματα.

Εγώ φοβάμαι όλους τους φίλους, γνωστούς, άσχετους και σχετικούς που βλέπουν το ντου όλης της αποστολής του Άρη σε έναν επόπτη ή την Καραγιάννης-Καρατζόπουλος φιγούρα του Σούλη Παπαδόπουλου που αναλύει 2-3 ευαγγέλια με έναν συνάδελφό του (προπονητή, όχι διάκονο, κι όμως) και αρχίζουν την αληθινή μιζέρια τύπου ‘Με τι ασχολούμαστε;’ και ‘Πού έχουμε καταντήσει;’ και ‘Τι ξεφτίλα’.

Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά αυτό είναι το προϊόν μας εδώ και 20 χρόνια που βλέπω μπάλα.

Ποια η έκπληξή σας; Γιατί γκρινιάζετε; Μήπως είστε οι ίδιοι που διαμαρτύρεστε αιώνια για το δικομματισμό, λες και τον επέβαλε εξωγήινος δάκτυλος στην Ελλάδα;

Τελικά, μήπως είστε πιο μίζεροι από το ποδόσφαιρο των Σούληδων ή μήπως απλά είναι η ώρα να παραδεχτείτε ότι στ’ αλήθεια το διασκεδάζετε;

Φανταστείτε την εξίσωση του ελληνικού ποδοσφαίρου χωρίς τις μεταβλητές ‘παράγοντες’, ‘καφριλίκια στις εξέδρες’ και ‘πιασίματα από το λαιμό’. Τι θα έμενε πίσω; Χέρσα, καμένη γη. Παρακολουθούσα χτες ό,τι έγινε στο Πλατανιάς – Άρης και το θέαμα με συνεπήρε. Όλο αυτό είχε τρομερά περισσότερο ενδιαφέρον απ’ ό,τι το ‘Dallas Buyers Club’ που είχα δει το προηγούμενο βράδυ (παρά τους πολύ καλούς Leto και McConaughey).

Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν (Αγκουέρο)

Αν αποδεχτούμε ότι δεν θα δούμε ποτέ ΚΑΛΗ μπάλα σε αυτή τη χώρα, αν ξεκολλήσουμε από αυτές τις μικρότητες δηλαδή, αμέσως το μυαλό μας θα καθαρίσει και θα μπορέσουμε να αξιολογήσουμε εκ νέου το παραγόμενο προϊόν. Στο τέλος, θα νιώσουμε περήφανοι γι’ αυτό, γιατί είναι ο εαυτός μας. Και γιατί προσφέρει θέαμα κανονικό, κινηματογραφικών όρων.

Ερμηνείες

Δεν ξέρω πόσο ξύλο ή ξεφτιλισμό αντέχει ο Όχι Πια Διάσημος Shia LaBeouf για να κλάψει, αλλά για την επόμενη φορά που θα του χρειαστεί, καλό θα ήταν να πάρει ένα τηλέφωνο τον Μαυρουδή Μπουγαϊδη, που σπάραξε μόλις αντίκρισε την κόκκινη κάρτα του Μάνταλου. Δεν έχει σημασία τι έκανε για να πάρει αυτήν την αποβολή. Σημασία έχει ότι έκλαψε. Το εκτιμά το κλάμα η ελληνική καρδιά.

Επιστροφές ηρώων, ανατροπές για Όσκαρ

Απόλλων Σμύρνης – Πανιώνιος. Πριν το ματς, ο Πανιώνιος έχει μόλις 1 νίκη εκτός έδρας σε 13 ματς. Τι γίνεται λοιπόν; Επιστρέφει στον πάγκο του ο Νίκος Αναστόπουλος, ένας αγαπημένος ήρωας της πλατείας, και φέρνει την έμπνευση και το δεύτερο διπλό του Πανιωνίου φέτος, και μάλιστα με ανατροπή. Αυτά δεν γίνονταν ούτε στο Friday Night Lights.

Σενάριο

Ο Aaron Sorkin πληροφορήθηκε για το διάλογο Σούλη-Αναστασιάδη και έβαλε τα κλάματα γιατί δεν είχε καλό ήχο και γιατί δεν έχει σκεφτεί-γράψει τίποτα κοντά σε αυτό.

Φοβερά σκηνικά

Στα πλατό της Superleague, υπάρχει και το σκηνικό ‘Η έδρα του Λεβαδειακού’. Κατασκευασμένο από μετρ του είδους και απροσπέλαστο, το σκηνικό αυτό έχει προσφέρει 29 από τους 30 βαθμούς του Λεβαδειακού στο πρωτάθλημα. Δηλαδή οι ίδιοι παίκτες έχουν ρεκόρ 9-2-2 εντός και 0-1-12 εκτός. Περίεργα πράγματα; Καθόλου. Ποιος μπορεί να υποτιμήσει το κλουβί της Λιβαδειάς (που δεν έχει καν πέταλα και χωράει λιγότερο από 6.000 οπαδούς).

Μυστήριο

Έκαναν ντου οπαδοί του ΠΑΟ στα αποδυτήρια του Εργοτέλη; Ποιος είναι ο Δελφάκης και για ποιον δουλεύει; Πόσο hype πια η κόντρα των Παναθηναϊκών με την αστυνομία; Κρύβεται κάτι πίσω από όλο αυτό; Οι παραγωγοί του ‘Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ’ σκέφτονται να αποσύρουν όλες τις κόπιες της ταινίας από τα dvdάδικα, γιατί νιώθουν τιποτένιοι μπροστά σε αυτό το σύμπλεγμα μυστηρίων.

Συγκίνηση

Όταν οι παίκτες του Ατρομήτου αφιερώνουν τη νίκη επί της Ξάνθης στον πρόεδρό τους που κρίθηκε προφυλακιστέος για λαθρεμπόριο καυσίμων. Στο σινεμά μας, εμείς κοιτάζουμε τον άνθρωπο, όχι τις πράξεις του.

Άπαιχτα coming soon

Το απόγευμα της Δευτέρας (24/2), η Καλλονή υποδέχεται τον Παναιτωλικό σε άλλο ένα ματς που αναμένεται να μας καθηλώσει σε ένα γήπεδο με 70.000 άδειες θέσεις.

Αν δεν είναι αυτό άγρια ομορφιά, τι είναι; Άγρια σκέτο; Χμ, δεν το ‘χα σκεφτεί έτσι.

Την άλλη Κυριακή (2/3) έχει Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός και είμαι περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που ασχολούνται με τα Όσκαρ. Αυτό θα πει πρόβλημα στην όραση.