Η σημασία της ταπεινότητας

Στον αθλητισμό, όπως και στη ζωή, τα λόγια δεν μετράνε και πολύ. Μπορείς να μιλάς όλη μέρα, να υπόσχεσαι και να δημιουργείς προσδοκίες, στο τέλος της ημέρας όμως, αυτό που μένει είναι το κατά πόσο μπορείς να πραγματοποιήσεις όσα υποσχέθηκες.

Για να μην τρελαθούμε και για να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή κάποια πράγματα, αυτό δεν είναι ένα κείμενο που επιτίθεται στους Warriors. Θα ήμουν τουλάχιστον γραφικός αν έβρισκα αυτή την  αφορμή για να επιτεθώ σε μια ομάδα που βρίσκεται κάθε χρόνο στους τελικούς, αποδίδει εξαιρετικό μπάσκετ και εδώ που τα λέμε, αν δεν είχε προβλήματα τραυματισμών, πιθανότατα θα είχε κατακτήσει ακόμη ένα τρόπαιο.

Τα τελευταία χρόνια βέβαια, οι Warriors δεν ήταν η ομάδα των Splash Brothers. Σταμάτησαν να βασίζονται στους σταρ που οι ίδιοι δημιούργησαν, έβαλαν στη μηχανή τους τον Kevin Durant και μετά από δύο πρωταθλήματα με εκείνον ως πρώτο βιολί, έπαιξαν ρέστα και πρόσθεσαν ακόμη έναν σταρ, τον DeMarcus Cousins.

Παραμένοντας, χάρη στον ικανότατο Steve Kerr, μια εξαιρετική ομάδα, άρχισαν να δίνουν δικαιώματα εκτός παρκέ, έμοιαζαν κάπως πιο αλαζονικοί απ’ όσο μας είχαν συνηθίσει και πληρώνοντας αρκετές ατυχίες μέσα στη σεζόν, έδειχναν φέτος πιο τρωτοί από ποτέ.

Την ίδια στιγμή, από την Ανατολή, ή για να είμαστε ακριβείς, από τον Βορρά, μια ομάδα με όλη την σημασία της λέξης, ερχόταν. Μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια είχε κολλημένη την ρετσινιά των underachievers, των bottlers. Γεμάτες κανονικές σεζόν, θεαματικό άδειασμα της καρδάρας στην post season.

Όχι φέτος όμως. Ο DeRozan θυσιάστηκε για το καλό του συνόλου και στη θέση του ήρθε ο πιο ταπεινός superstar της εποχής μας, ο αληθινά σπουδαίος και πάντα σεμνός Kawhi Leonard. Ήδη μια φορά MVP σειράς τελικών με τους Spurs, ο μοναδικός που θα μπορούσε να δώσει τέλος στην κυριαρχία των Warriors στη Δύση, αν ο Pachulia δεν είχε προτάξει το πόδι του σε εκείνη τη σειρά του 2017, βγάζοντάς τον εκτός μάχης.

Το γυαλί με τους Spurs ράγισε και ο Leonard βρήκε ένα συμβόλαιο ενός έτους στον Καναδά, έχοντας το κίνητρο του να αποδείξει πως μπορεί να ηγηθεί ενός συνόλου και να το οδηγήσει στην κορυφή. Αγέλαστος, πάντα σοβαρός, μοιάζει με ρομπότ σε αποστολή. Και οι Warriors ήταν αυτή τη φορά το τελευταίο εμπόδιο πριν την εκπλήρωσή της.

Αυτοί οι ευάλωτοι και πιο θνητοί από ποτέ Warriors όμως, δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να σταματήσουν τους Raptors απ’ το να γίνουν η πρώτη ομάδα εκτός Η.Π.Α που κατακτά ένα πρωτάθλημα ΝΒΑ.

Μια πραγματική ομάδα, με ηγέτη ένα ταπεινό αλλά απίστευτα χαρισματικό αθλητή, έναν παίκτη που αν είχε τον εγωισμό του Lebron και του Kobe, θα είχε μπει στην κουβέντα για τους κορυφαίους όλων των εποχών.

Αλλά τον Kawhi δεν τον απασχολούν αυτά. Μπήκε σε ένα ήδη δουλεμένο σύνολο με συγκεκριμένους ρόλους και σαφείς οδηγίες και το απογείωσε, χωρίς μεγάλα λόγια, χωρίς βεντετισμούς, χωρίς δράματα και κουτσομπολιά. Σε μια βιομηχανία που το θέαμα περνάει πάντα σε πρώτο πλάνο και μοιάζει σαν μια καλοστημένη επιχείρηση που δεν απευθύνεται σε φιλάθλους αλλά σε πελάτες, ο Leonard μας θύμισε πως υπάρχουν ακόμη αθλητές παλιάς κοπής που βάζουν το άθλημα πάνω απ’ όλα.

Μερικές φορές άλλωστε, σημασία δεν έχουν αυτά που λες, αλλά αυτά που καταθέτεις στο παρκέ και στη δουλειά σου. Και ο Kawhi καταθέτει κιλά ιδρώτα χωρίς να τον νοιάζει να μιλήσει, ούτε πριν, ούτε μετά. Μαζί με τους συμπαίκτες του, μας θύμισαν την σημασία του να κρατάς χαμηλά το κεφάλι, έχοντας πάντα όμως το βλέμμα στο στόχο. Τελικά, ο μόνος που δεν υπήρξε ταπεινός σε αυτή τη σειρά για τους Raptors, ήταν ο γραφικός και εκνευριστικός Drake.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Ben Margot