Η αστική αβρότητα της Ιωάννας Μάνδρου ξεπλένει ένα στυγερό έγκλημα
Πίσω από τον λόγο της γνωστής δημοσιογράφου κρύβεται μία επικίνδυνη λογική που χωρίζει τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Ακόμα και όταν είναι αμετανόητοι γυναικοκτόνοι.
- 22 ΙΟΥΝ 2021
«Για να είμαστε ειλικρινείς ο φερόμενος ως δράστης μόλις είδε το πτώμα έκανε αυτό που έχουν κάνει πάρα πολλοί στην ίδια θέση. Σκέφτηκε να το εξαφανίσει. Θυμόμαστε την περίπτωση του Φραντζή. […] Αυτός το μπόρεσε: να τεμαχίσει το πτώμα» ανάφερε η Ιωάννα Μάνδρου χθες, προκαλώντας -όχι άδικα- θύελλα αντιδράσεων στα social media. «Αυτός ο τύπος, ο φερόμενος ως δράστης, η συγκρότηση της προσωπικότητάς του δεν του επέτρεπε κάτι τέτοιο. Δεν είναι για αίματα, είναι πιο αποστειρωμένος. Οδηγήθηκε στη λύση της σκηνοθεσίας της ληστείας».
Όχι, η Ιωάννα Μάνδρου δεν έχει καμία υποχρέωση να χαϊδέψει τα αυτιά του τηλεοπτικού κοινού ρίχνοντας λάδι στην πυρά που καίει για τον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο. Η ίδια, ως δημοσιογράφος που καλύπτει το δικαστικό ρεπορτάζ, οφείλει να πει τα πράγματα με το όνομά τους όσο σκληρά και αν ακούγονται. Μήπως, όμως, δεν είναι έτσι ακριβώς όπως τα λέει;
Υπάρχουν δύο πολύ χτυπητά φάουλ στον λόγο της και μία επικίνδυνη αφήγηση που παίζει στο background. Δυστυχώς, μάλιστα, δεν είναι η πρώτη φορά.
Η αστική αβρότητα της Ιωάννας Μάνδρου
Το πρώτο πράγμα που εξόργισε την κοινότητα του Twitter είναι η επιμονή της δημοσιογράφου του ΣΚΑΙ να αναφέρεται στον 32χρονο γυναικοκτόνο ως «φερόμενο δράστη». Σίγουρα, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γινόμαστε αυτόκλητοι δικαστές, εδώ όμως πρόκειται για ένα έγκλημα που έχει ομολογηθεί. Ας συγχωρεθεί όμως μία τυπολατρία σε μία πολύ έμπειρη δικαστική ρεπόρτερ. Φυσικά, πρόκειται για τυπολατρία που χρησιμοποιείται κατά το δοκούν.
Η Ιωάννα Μάνδρου δεν είχε δείξει την ίδια ευαισθησία στην υπόθεση που εμπλέκεται γνωστός σκηνοθέτης. Εκεί, αφού πρώτα είχε δηλώσει πως «ο Λιγνάδης βίωνε βαθιά μέσα του, αυτά που έδωσε η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία», στη συνέχεια είχε αναρωτηθεί για ποιον λόγο τα «φερόμενα ανήλικα θύματα» ήταν έξω τόσο αργά. Μάνα και πατέρα δεν έχουν;
Η επιλεκτική ευαισθησία βγάζει μάτια και δημιουργεί ερωτήματα. Αφήνοντας όμως στην άκρη τον επιθετικό προσδιορισμό «φερόμενος», τι άλλο είπε -επί της ουσίας- η δημοσιογράφος;
Μίλησε για τον συγκροτημένο χαρακτήρα του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου. Μάλιστα, συνέκρινε την περίπτωσή του και με άλλο ένα έγκλημα που είχε σοκάρει τη χώρα. Τον Ιούνιο του 1987, ο Παναγιώτης Φραντζής, 27 ετών, στραγγάλισε τη 18χρονη σύζυγό του Ζωή Γαρμανή. Οι αφηγήσεις της εποχής αλλά και η ομολογία του ίδιου δείχνει ότι είχε εμμονή μαζί της. Τη ζήλευε υπερβολικά. Μετά τον φόνο, όμως, μπήκε στη φρικιαστική διαδικασία να διαμελίσει το πτώμα. Κάτι, δηλαδή, που δεν έκανε ο 32χρονος πιλότος. Άρα, σύμφωνα με την Ιωάννα Μάνδρου, είναι πιο συγκροτημένος αφού δεν αντέχει τα αίματα.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν πρόκειται για κάποιου είδους ορολογία που χρησιμοποιείται από τους ιατροδικαστές και τους ψυχιάτρους που συνεργάζονται με την Ελληνική Αστυνομία. Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμα και αν πρόκειται περί αυτού, καλό είναι οι επιστημονικοί όροι να δίνονται στο κοινό σε εκλαϊκευμένη μορφή. Αλλιώς δημιουργούνται παρανοήσεις, παρεξηγήσεις, και λάθος συμπεράσματα.
Ο τηλεοπτικός λόγος όμως της Ιωάννας Μάνδρου μοιάζει να καθορίζεται από κάποιους είδους αστική αβρότητα, η οποία χωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το κοινωνικό τους προφίλ.
Έτσι, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος μπορεί να είναι δολοφόνος, παραμένει όμως κομψός, εμφανίσιμος, με μια πολύ σεβαστή εργασιακή πορεία. Εκείνος μελέτησε προσεκτικά τις κινήσεις του για να μην προκαλέσει -σε περίπτωση που αποκαλυφθεί το έγκλημά του- το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Ο τρόπος που εκφράστηκε για την περίπτωσή του η Ιωάννα Μάνδρου δίνει την αίσθηση πως οι συζυγοκτόνοι χωρίζονται σε κατηγορίες: υπάρχουν περισσότερο και λιγότερο αποστειρωμένοι δολοφόνοι, προτιμούμε όμως τους δεύτερους καθώς δε λερώνουν με αίμα τον τόπο του εγκλήματος.
«Αν και από το Πέραμα, η Μάγδα Φύσσα ήταν κόσμια, περιποιημένη και καλοχτενισμένη» είχε πει πριν κάποιους μήνες η ρεπόρτερ του ΣΚΑΙ, σηκώνοντας και πάλι θύελλα αντιδράσεων. «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» έλεγαν στην Αρχαιότητα, και καλό θα ήταν να το γνωρίζει η κα Μάνδρου.
Εκείνη, όμως, συνεχίζει να στρεβλώνει τα κοινωνικά χαρακτηριστικά μέσα από τα σχόλιά της. Υπάρχουν καλές και κακές περιοχές, αστοί και λαουτσίκος, δολοφόνοι με φρικιαστικές πρακτικές και άλλοι που γνωρίζουν πως να τηρούν τα προσχήματα σε μία γυναικοκτονία.
Ίσως άθελά της, ίσως επειδή δεν το αντιλαμβάνεται, η Ιωάννα Μάνδρου ξέπλυνε με τα λόγια της ένα στυγερό έγκλημα. Σαν να έχει νόημα το κατά πόσο ή όχι κάποιος θα διαμελίσει το θύμα του.
Πίσω από τον λόγο της γνωστής δημοσιογράφου κρύβεται μία αστική αβρότητα που χωρίζει τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Κάποιοι, τελικά, έχουν περισσότερο δικαιώματα από τους άλλους – αρκεί, βέβαια, να τηρούν κάποια συγκεκριμένα κοινωνικά στάνταρ που βοηθούν στη διατήρηση της ησυχίας, τάξης, και ασφάλειας. Ακόμα και όταν είναι στυγεροί γυναικοκτόνοι.
