Η ΕΥΠ είναι «καθαρή» στη χώρα που έχει μάθει να βάζει τα σκάνδαλα στο αρχείο

Η ελληνική δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη, ναι. Η ελληνική δικαιοσύνη έστειλε επίσης στο αρχείο και χωρίς πολλά-πολλά την υπόθεση των παρακολουθήσεων. Κάτι δεν κολλάει μεταξύ των δύο εισαγωγικών προτάσεων, αλλά στο τέλος, δεν έχει καμία σημασία από τη στιγμή που οφείλουμε να σεβόμαστε τις αποφάσεις της. Δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι ως πολίτες, δεν έχουμε το δικαίωμα να τις αμφισβητούμε, εφόσον πολλά ερωτήματα μένουν αναπάντητα.

Ο Άρειος Πάγος, λοιπόν, μετά από δύο χρόνια ερευνών, αποφάσισε πως δεν υπάρχει «σκάνδαλο υποκλοπών», μόνο υποκλοπές και αυτές όχι από την ΕΥΠ και τους υπόλοιπους κρατικούς λειτουργούς (ΕΛΑΣ, Αντιτρομοκρατική), αλλά από τις εταιρείες που έφεραν το παράνομο κατασκοπευτικό λογισμικό Predator στην Ελλάδα.

Η ΕΥΠ είναι καθαρή σύμφωνα με το πόρισμα και την ανακοίνωση της Γεωργίας Αδειλίνη, της προέδρου του Αρείου Πάγου, κάτι που αυτόματα αφαιρεί από πάνω της οποιαδήποτε ευθύνη σε ό,τι αφορά τις παράνομες παρακολουθήσεις, στέλνοντας σε δίκη για πλημμελήματα τέσσερις υπεύθυνους ιδιωτικών εταιρειών. Οι υπόλοιπες, της ΕΥΠ δηλαδή, κρίθηκαν νόμιμες. Η παρακολούθηση του Κωστή Χατζηδάκη, για παράδειγμα, ναι, ήταν νόμιμη, αυτό καταλαβαίνουμε όλοι.

Οι τέσσερις υπεύθυνοι

Ιδιώτες και επιχειρηματίες, αυτοί είναι οι υπεύθυνοι, σύμφωνα πάντα με την ελληνική δικαιοσύνη. Έχουμε και τα ονόματά τους: Ιωάννης Λαβράνος, Sara Aleksandra Ηαmu, Tal Jonathan Dilian και Φελίξ Mπίτζιος. Όλοι τους σχετίζονται με τις εταιρείες που έφεραν, εμπορεύονταν και εξήγαγαν το λογισμικό Predator στο εξωτερικό. Τις άδειες τις χορηγούσε το υπουργείο Εξωτερικών.

Βέβαια και οι τέσσερις διώκονται για πλημμελήματα, κάτι που προκαλεί εντύπωση αν σκεφτούμε ότι παρακολουθούσαν -μεταξύ άλλων- πολιτικά πρόσωπα, υπουργούς, δικαστές, στρατιωτικούς. Η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη παρ’ όλα αυτά ήταν «ένα μεμονωμένο σφάλμα» (σ.σ. δήλωση Κυριάκου Μητσοτάκη) ενώ αυτές των τεσσάρων ήταν στοχευμένες. Είπαμε, η ΕΥΠ είναι καθαρή.

Μετά από την εξέταση περίπου σαράντα μαρτύρων, μάλιστα, ανάμεσά τους πολιτικοί και δημοσιογράφοι, προέκυψε ένα πλούσιο αποδεικτικό υλικό που, σύμφωνα με αυτό, «δεν υπήρξε καμία απολύτως εμπλοκή με το κατασκοπευτικό λογισμικό Predator ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο λογισμικό κρατικής υπηρεσίας». Οι τέσσερις, αυτοί οι τέσσερις φταίνε για όλα. Αμφιβάλλουμε ωστόσο αν αυτοί οι τέσσερις μπορούν να δώσουν απαντήσεις στα εξής ερωτήματα:

Ποιος παρακολουθούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη και για ποιο λόγο; Γιατί η παρακολούθησή του τελικά κρίθηκε λανθασμένη σύμφωνα με τον πρωθυπουργό ο οποίος είχε αναλάβει την εποπτεία της αμέσως μετά την εκλογή του;

Υπάρχει απάντηση στο γιατί απομακρύνθηκε ο Γρηγόρης Δημητριάδης, ανιψιός του Κυριάκου Μητσοτάκη και υπεύθυνος για την ΕΥΠ μόλις το σκάνδαλο -που σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο δεν είναι σκάνδαλο-, έκανε την εμφάνισή του το 2022;

Γιατί ο πρώην επικεφαλής της Οικονομικής Εισαγγελίας και νυν αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χρήστος Μπαρδάκης, είχε κριθεί επικίνδυνος για την «εθνική ασφάλεια»; Ποια είναι η άποψη του Κωστή Χατζηδάκη για τις παρακολουθήσεις σήμερα, μετά το πόρισμα, από τη στιγμή που προηγουμένως είχε μιλήσει για «δραστηριότητες εκτός πλαισίου στο εσωτερικό της ΕΥΠ»;

Για ποιο λόγο η έρευνα έγινε και με πραγματογνώμονες της επιλογής του αντεισαγγελέα ενώ η ΑΔΑΕ είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και γιατί το κλείσιμο του πορίσματος από τον Άρειο Πάγο μάς γαργαλάει στα πλευρά με αποτέλεσμα να γελάμε; Ας ελπίσουμε τα ερωτήματα αυτά να απαντηθούν. Ποτέ δεν ξέρετε, άλλωστε υπάρχουν και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, όσο και να εμπιστευόμαστε την ελληνική δικαιοσύνη. Όσοι τέλος πάντων την εμπιστεύονται.

Θα σας αφήσουμε όμως με το τελευταίο κομμάτι του πορίσματος: «Τέλος, επισημαίνεται ότι σε καμία άλλη χώρα δεν διεξήχθη τόσο ενδελεχής (Δικαστική) έρευνα –με τη συμμετοχή μάλιστα και τριών Aνεξαρτήτων Αρχών– για παρόμοια υπόθεση, στις περισσότερες δε περιπτώσεις οι ανάλογες έρευνες κατέληξαν σε επιβολή απλών κυρώσεων και δη προστίμων σε βάρος των ανωτέρω εμπλεκομένων εταιρειών».

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ