Η εκκλησία αντιδρά στο νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Ε και;
Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που εκκλησία και κράτος έρχονται σε ρήξη. Κάποια στιγμή, οι αντιδραστικές φωνές του κλήρου θα πάψουν να μας απασχολούν.
- 25 ΙΑΝ 2024
Φωνές και εντάσεις σχετικά με τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών: Ένας παπάς καλεί σε ένοπλη εξέγερση λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «όποιος μητροπολίτης πάρει το μέρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα τον πάρει ο διάολος». Η Ιερά Σύνοδος συνεδρίασε και αποφάσισε ότι την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου θα διαβάσει ένα κείμενο στους ναούς που θα αναφέρει ότι η ομοφυλοφιλία είναι «παρέκκλιση» και θα καλεί τους ομοφυλόφιλους να στραφούν στην εκκλησία «για τη θεραπεία τους» μέσα από τον λόγο του Θεού.
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας σε εισήγηση του στην Ιεραρχία ανάμεσα σε όσα γράφει αναφέρει ότι «Τὸ κίνημα τῶν ΛΟΑΤΚΙ, ἔχει ἐξελιχθεῖ σὲ ἰδεολόγημα μὲ φανατικοὺς ὑποστηρικτές, ἔχει λάβει διαστάσεις μόδας καὶ χύνεται πλέον ὡς ὁρμητικὸς χείμαρρος στὴ θάλασσα τῆς κοινωνικῆς ζωῆς συμπαρασύροντας τὰ πάντα» – ναι κανείς δεν με είχε προετοιμάσει ότι θα κάνω copy-paste κείμενα με δασείες και περισπωμένες από το orthodoxia news agency αλλά έτσι τα έφερε η ζωή. Ακόμα, το ΟΧΙ της Εκκλησίας της Ελλάδος απέναντι στο νομοσχέδιο για τον «γάμο ομόφυλων» είναι ομόφωνο.
Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που η Εκκλησία τα βάζει με το Κράτος. Η συζήτηση μάλιστα για τον διαχωρισμό τους (καταλαβαίνω ότι κωλύεται σε θέματα νομικής και ιστορικής φύσεως και δεν είμαι ο κατάλληλος να τα απαντήσω) κρατά χρόνια και σε μια κρίση, όπως είναι αυτή που ζούμε τώρα με το επικείμενο νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ανοίγει και πάλι τον διάλογο· θα υπάρξει κόντρα μέχρι να συμβιβαστεί μία από τις δύο πλευρές και να συνεχίσουμε τις ζωές μας.
Η εκκλησία αντιδρά. Από πάντα. Το έκανε το 1901 για τη μετάφραση του Ιερού Ευαγγελίου στη δημοτική με τους φοιτητές της Θεολογίας να βγαίνουν στους δρόμους και να συγκρούονται με την αστυνομία. Ή το 1961 όταν επήλθε ο περιορισμός του χρόνου διδασκαλίας των Θρησκευτικών στα σχολεία – φοιτητές της Θεολογίας μαζί με παραχριστιανικές οργανώσεις βγήκαν και πάλι στους δρόμους και συγκρούστηκαν με την αστυνομία πετυχαίνοντας μάλιστα την ακύρωση της απόφασης.
Αντιδράσεις είχαμε το 1981 με «τον νόμο της αλλαγής» που έφερε το ΠΑΣΟΚ και αφορούσε στη μοιχεία και στον πολιτικό γάμο. Και το 1986 όταν -με τον νόμο 1609/1986- οι αμβλώσεις έγιναν νόμιμες στην Ελλάδα με την Ιερά Σύνοδο σε εγκύκλιο της, την 1η Απριλίου του 1986, να χαρακτηρίζει την έκτρωση «ειδεχθές έγκλημα» και «φόνο εκ προμελέτης», καθώς και «απαίσιο φονιά» κάθε γυναίκα που κάνει έκτρωση. Συμπλήρωνε δε ότι «πρόκειται για αμαρτία θανάσιμη, που επιφέρει τη στέρηση της βασιλείας του Θεού».
Το 1987 ήταν ο νόμος Τρίτση, ο 1700/1987 για τη «ρύθμιση θεμάτων εκκλησιαστικής περιουσίας», και ξέσπασε ιερός πόλεμος. Το 2000 ήταν οι ταυτότητες που έφεραν την αντίδραση της εκκλησίας που διοργάνωνε στα μεγάλα αστικά κέντρα λαοσυνάξεις που πήραν τη μορφή πολιτικών συγκεντρώσεων, ένα «άτυπο δημοψήφισμα» με τη συλλογή υπογραφών, χωρίς όμως να οδηγήσει στην ανατροπή της απόφασης. Το 2007 είχαμε την κόντρα για τη Μονή Βατοπεδίου που αφορούσε μια σειρά ανταλλαγών ακινήτων, εκτάσεων και οικοπέδων, μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους (η οποία είναι ΝΠΔΔ), με φερόμενο (κατά την κατηγορία) απώτερο σκοπό να περιέλθουν αυτά, μέσω της μονής, σε συγκεκριμένες υπεράκτιες εταιρείες.
Το 2015 ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία που μιλούσε πολύ ανοιχτά για την ανάγκη διαχωρισμού κράτους και εκκλησίας (χωρίς βέβαια ποτέ να κάνει κάτι γι’ αυτό). Έτσι, το 2016 με τις αλλαγές του υπουργού Φίλη στο μάθημα Θρησκευτικών η εκκλησία μέσω του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου έκανε λόγο για «απαράδεκτα και επικίνδυνα νέα προγράμματα του υπουργείου Παιδείας». Το 2020 είχαμε την πανδημία. Η κοινωνία ήταν σε καραντίνα για τη μείωση της διασποράς του ιού και οι πιστοί κοινωνούσαν από το ίδιο κουτάλι «με μία λαβίδα».
Το 2024 έχουμε τις αντιδράσεις της εκκλησίας για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών.
Προέρχομαι από μεγάλο, λαϊκό σόι. Στη συντριπτική του πλειονότητα, πρόκειται για Χριστιανούς Ορθόδοξους που βρίσκονται κοντά στην εκκλησία. Μέσα, λοιπόν, στο μεγάλο σόι υπάρχει μέλος που έχει κάνει πολιτικό γάμο για ομόφυλα ζευγάρια σε χώρα του εξωτερικού και μάλιστα έχει αποκτήσει παιδί μέσω παρένθετης μητέρας. Ναι, το παιδί έχει δύο μπαμπάδες. Το μεγάλο, λαϊκό, απλό σόι μου δέχτηκε την ύπαρξη αυτού του παιδιού χωρίς «μα και μου», χωρίς ναι μεν και αλλά, «παρεκκλίσεις», στρεβλώσεις και μεγάλα λόγια. Καταλαβαίνοντας απλά ότι ένα μέλος της, έστω και λίγο πιο μακριά, είχε περισσότερα δικαιώματα από όσα του έδινε η χώρα του.
Πολύ συχνά τη λύση τη δίνει η ίδια η ζωή, τις περισσότερες φορές, μάλιστα, χωρίς φωνές.
