Η ενοχική απάτη των new year’s resolutions
- 1 ΙΑΝ 2022
Τι άλλη κατάληξη μπορεί να έχει μία απόφαση που παίρνεις πάνω σε στιγμή ευφορίας και αισιοδοξίας, όταν νομίζεις ότι τα ίδια συναισθήματα θα συνεχίσουν να σε ακολουθούν καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς; Είναι υγιές η αρχή του νέου έτους να σε κάνει χαρούμενο, να σου δημιουργεί προσδοκίες, αλλά πάνω στην ψυχολογία εκείνης της στιγμής θα επιλέξεις να θέσεις σημαντικούς στόχους στον εαυτό σου; Λάθος στιγμή. Όσο λάθος είναι και η στιγμή που σκασμένος απ’ το φαγητό, ανακοινώνεις: «από αύριο, δίαιτα». Στην πραγματικότητα, πάνω στο πνεύμα της γιορτής ψάχνεις για μια καινούργια εμπειρία, όχι μία πραγματική αλλαγή.
Η ευφορία της στιγμής θα φύγει -ό,τι κι αν έχεις πάρει- και μαζί της θα φύγει και η αποφασιστικότητά σου να κόψεις το τσιγάρο, να χάσεις κιλά ή ό,τι άλλο σε τρώει και το βάζεις κάθε χρόνο ως στόχο. Γιατί -μεταξύ μας- δεν είναι η πρώτη αρχή έτους που θέτεις στον εαυτό σου τα ίδια, ολόιδια, new year’s resolutions. Κάθε χρόνο, αντί να ευχαριστηθείς τη στιγμή, νιώθεις τύψεις και σκοπεύεις να τιμωρήσεις μακροπρόσθεσμα τον εαυτό σου. Βέβαια, το «μακροπρόσθεσμα» τελειώνει πάντα κάπου γύρω στον Φεβρουάριο, γιατί πολύ απλά οι στόχοι σου δεν είναι ρεαλιστικοί. Και τους παρατάς.
Είναι καλύτερο να βάλεις ως στόχο το «θα ελαττώσω το τσιγάρο» παρά το «θα το κόψω τελείως». Οι μεγάλοι στόχοι απογοητεύουν γρήγορα. Είναι καλύτερο να πεις «θα χάνω ένα κιλό τη βδομάδα», παρά «φέτος θα χάσω «20 κιλά». Αν πρέπει δηλαδή οπωσδήποτε να βάλεις κάποιους στόχους την πρώτη μέρα αυτής της χρονιάς, αν είσαι τόσο δεμένος με αυτήν την ανώφελη παράδοση και δεν μπορείς να τη σπάσεις, κινήσου έτσι. Επίσης, σπάσε τους στόχους σου σε μικρότερα κομμάτια και πιάσ’ τα ένα-ένα τη φορά. Τα μικρά βήματα και η επίτευξή τους δίνουν συχνότερα χαρά. Πόσο μάλλον όταν δεν έχεις θέσει και ως στόχο σου το «τέλειο».
Ή ακόμα καλύτερα, μη βάζεις πολλούς στόχους, βάλε μόνο έναν. Οι πολλοί δημιουργούν χάος, δε σε βοηθούν να εστιάσεις. Βάλε έναν στόχο, μετριοπαθή, σπάσ’ τον σε κομμάτια και κάνε ένα βήμα τη φορά. Και συγγνώμη για το δεύτερο ενικό και που μιλάω σαν να είμαι κανένας life coach, ο,τι new age κομπογιαννίτικο και αν είναι αυτό.
Αλλά επιμένω. Γιατί μία υπερεκτιμημένη, προκάτ ημερομηνία, ένας απλός αριθμός πάνω σε ένα ημερολόγιο να καθορίσει τη στιγμή που θα πάρεις μία σημαντική απόφαση; Γιατί να μην πάρεις αυτήν την απόφαση μία Τετάρτη, 16 του μήνα -ας πούμε για μήνα τον Οκτώβριο- με την καταχνιά και την υγρασία έξω να παίζουν άσχημα με την ψυχή σου;
Πάρε κάτι απόφαση και ξεκίνα το όσο πιο σύντομα μπορείς, με στρατηγική, ρεαλισμό και χωρίς την ψεύτικη πίεση του “new year, new me” – το οποίο αν το μεταφράσεις γίνεται και ακόμα πιο αστείο, δες: «νέος χρόνος, νέος εγώ». Πιο αστείο και από τα new year’s resolution που ελπίζουμε να σε προλάβαμε και να μην τα έκανες. Αλλά και να τα έκανες, λογικά ήδη τα έχεις ξεχάσει.
