Το πρόβλημα με τον αποκλεισμό του I May Destroy You δεν είναι (μόνο) το Emily in Paris

Το I May Destroy You είναι ένα πόνημα της Βρετανίδας Michaela Coel που γνωρίσαμε ως δημιουργό και ηθοποιό από το φανταστικό Chewing Gum, και ακολουθεί την Arabella. Μία millennial γυναίκα που προσπαθεί να συναρμολογήσει τις αναμνήσεις της από το περασμένο βράδυ, όπου ναρκώθηκε και βιάστηκε κατά τη διάρκεια μίας εξόδου της με φίλους.

Η σειρά βασίστηκε σε προσωπική εμπειρία της Coel που σε συνέντευξή μας μαζί της είχε αναφέρει, «το συγκεκριμένο θέμα έμοιαζε ενστικτώδες για μένα, αναρωτιέμαι αν αυτός ήταν ο τρόπος μου να πραγματοποιήσω ένα διαχωρισμό από κάτι το τραυματικό. Να καταλάβω κάποια πράγματα από υγιή απόσταση. Το να γράψω αυτό το show μού επέτρεψε να κάνω ένα βήμα πίσω και να κοιτάξω από ένα άλλο σημείο. Να δω τη ζωή μου ως μυθοπλασία και να δω πώς εκεί μέσα οι ήρωες λειτουργούν και αντιδρούν στο τραύμα».

Η Michaela Coel στο I May Destroy You

Ήταν μία έξυπνη, φρέσκια ματιά όσο και απαραίτητη, μπολιασμένη με το χιούμορ της Coel που εκτονώνει χωρίς να ξεφουσκώνει σκόπιμα τις φορτισμένες στιγμές, τολμηρή στα ερωτήματα περί συναίνεσης που έφερε στο τραπέζι και έτοιμη να παραδεχτεί το πόσο αγχώδης είναι η διαδικασία τοποθέτησης ορίων πριν, αλλά και της ανάληψης των ευθυνών αργότερα.

Σχεδόν αυθόρμητα – και όχι άδικα – η έμφαση έπεσε στην υποψηφιότητα του Emily in Paris. Η ζωηρή σειρά του Darren Star για το πολιτισμικό σοκ μίας νεαρής Αμερικανίδας που μετακόμισε στο Παρίσι για να εργαστεί ως social media executive ούτε φτιάχτηκε για βραβεία, ούτε είχε διάθεση να απολογηθεί για τη χαζοβιόλικη ενέργειά της. Μία από τις σεναριογράφους μάλιστα, η Deborah Copaken, έγραψε μόλις στον Guardian ότι ξαφνιάστηκε με την υποψηφιότητά του. «Προσπάθησα να αποφύγω να διαβάσω την κριτική γι’ αυτό, αλλά δεν ζω κάτω από πέτρα», είπε. «Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι το show θα έμπαινε υποψήφιο».

«Τώρα, είμαι ενθουσιασμένη που το Emily in Paris είναι υποψήφιο;», συνέχισε. «Ναι. Φυσικά. Δεν έχω υπάρξει ούτε καν κοντά στο να δω από κοντά μία Χρυσή Σφαίρα, πόσο μάλλον να είμαι υποψήφια για μία τέτοια. Αλλά ο ενθουσιασμός αυτός έχει τώρα μετριαστεί από τον αποκλεισμό της Coel».

Η φωνή της Copaken ήταν μόνο μία από τις κυριολεκτικά δεκάδες από τη βιομηχανία θεάματος που καταδίκασαν τον αποκλεισμό του I May Destroy You. Από τον Dylan O’Brien και την Alma Har’el, μέχρι τον Mark Duplass και την Cathy Yan, το Twitter γέμισε με εμβρόντητους ανθρώπους της βιομηχανίας που σχολίαζαν μία κραυγαλέα απώλεια από τη λίστα.

 

Το Emily in Paris όμως δεν έφαγε τις υποψηφιότητες του I May Destroy You, γιατί δεν ανταγωνίζονταν για τις ίδιες κατηγορίες υποψηφιοτήτων. Η σειρά θα μπορούσε να είχε μπει στην κατηγορία της Μίνι Σειράς, όμως η Ένωση Ξένων Ανταποκριτών του Χόλιγουντ επέλεξε να πάει με Normal People, The Queen’s Gambit, Small Axe, The Undoing και Unorthodox. Στην κατηγορία Α΄Γυναικείου σε Μίνι Σειρά ή Ταινία για την Τηλεόραση συμπεριέλαβε τις Cate Blanchett (Mrs. America), Daisy Edgar-Jones (Normal People), Shira Haas (Unorthodox), Nicole Kidman (The Undoing), και Anya Taylor-Joy. Οι συμπρωταγωνιστές της Coel, Weruche Opia και Paapa Essiedu, έμειναν επίσης εκτός.

Μόλις πέρσι, έκανε trend το #GlobesSoWhite μετά τον αποκλεισμό σειρών όπως το Watchmen και το When They See Us. Φέτος οι μοναδικοί μαύροι υποψήφιοι στις τηλεοπτικές ερμηνευτικές κατηγορίες είναι ο Don Cheadle για το Black Monday και ο John Boyega για το Small Axe.

Η μεγαλύτερη όμως ερώτηση όμως είναι, ποιες εμπειρίες ορίζονται ως οικουμενικές από τις Χρυσές Σφαίρες;

Η Carey Mulligan στο Promising Young Woman

Το I May Destroy You έμεινε έξω την ίδια χρονιά που τιμήθηκε δεόντως μία άλλη ιστορία σεξουαλικής κακοποίησης, το Promising Young Woman.

Είναι πολύ ευχάριστο που με το τελευταίο φαίνεται πως η Ένωση είναι έτοιμη να αναγνωρίσει περίπλοκες ιστορίες από/με γυναίκες που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στον βούρκο καταπάτησης της συναίνεσής τους, όμως η Coel είναι μία μαύρη φωνή που χρησιμοποίησε την προσωπική της εμπειρία σκιαγραφώντας το πώς οι μαύροι επιζήσαντες βιασμού – ως θύματα στη σειρά παρουσιάζονται και μαύροι άντρες – μπορούν να αμφισβητηθούν ή να παραγκωνιστούν από ένα σύστημα που υποτίθεται τους προστατεύει.

H Phoebe Waller-Bridge στο Fleabag

Γιατί η Phoebe Waller-Bridge τιμήθηκε από τις Χρυσές Σφαίρες στη δεύτερη σεζόν του Fleabag και όχι η άλλη βρετανική φωνή που μας έχει απασχολήσει τα τελευταία χρόνια; Μήπως είναι πιο βολικό να δούμε μία ιστορία για την αγχώδη, σύγχρονη γυναικεία ύπαρξη και το απάντημά της με τη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση, όταν οι ηρωίδες στο κέντρο τους μοιάζουν περισσότερο με τη Waller-Bridge ή την Carey Mulligan;

Μετά από μία χρονιά χάους όμως, οι Χρυσές Σφαίρες μάς πρόσφεραν κάτι οικείο – τη διαχρονική ασυνέπειά τους. Άκου στο νέο επεισόδιο του POP για τις Δύσκολες Ώρες γιατί οι φετινές τους υποψηφιότητες είναι κάποιες από τις χειρότερες που έχουμε δει στην ιστορία του θεσμού.