«Ήταν η ζήλια, ήταν η κακιά στιγμή». Δεν έχουν τέλος οι γυναικοκτονίες στην Ελλάδα

Την ξυλοκοπεί άγρια μπροστά στα μάτια του παιδιού της. Γείτονας ακούει τις φωνές και ειδοποιεί την αστυνομία. Ο 39χρονος συλλαμβάνεται για τον ξυλοδαρμό της 33χρονης συζύγου του και εκείνη μεταφέρεται στο νοσοκομείο. Λίγες ώρες μετά, λόγω αναβολής της εκδίκασης της υπόθεσης αφήνεται ελεύθερος υπό τον όρο να μην την πλησιάζει σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων. Ένα ακόμα συμβάν ενδοοικογενειακής βίας. Αυτή τη φορά, στο Ηράκλειο Κρήτης.

Τα δύο περιστατικά συνέβησαν μέσα σε μία ημέρα, με διαφορά λίγων ωρών. Για μία ακόμα ημέρα, γινόμαστε μάρτυρες των γυναικοκτονιών και των κακοποιήσεων που δεν έχουν τελειωμό. Μετράμε ζωές γυναικών που χάνονται ή απειλούνται να χαθούν ελέω της πατριαρχίας. 

Ναι, η πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας έχει όνομα. Λέγεται γυναικοκτονία και μέσα σε ένα χρόνο μαστίζει την ελληνική κοινωνία. Θα έπρεπε ήδη να τη φωνάζουμε όλοι με το όνομά της, χωρίς πολλές πολλές αναλύσεις. Θα έπρεπε ήδη Πολιτεία και ΕΛΑΣ να έχουν πάρει δραστικά μέτρα. Μα τι λέω δεν είμαστε Βενεζουέλα, ούτε Μεξικό, κυρία Συρεγγέλα, σωστά; Πολύ σωστά. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Πόσα ακόμα θύματα;

Από την αρχή του έτους μέχρι σήμερα έχουν δει το φως της δημοσιότητας 7 γυναικοκτονίες και ακόμα περισσότερα περιστατικά βίας κατά συζύγων/συντρόφων. Τέσσερις ημέρες πριν την 43χρονη στη Λάρισα, βρέθηκε δολοφονημένη από τον άντρα της μία 31χρονη στη Δάφνη, ενώ τρεις ημέρες νωρίτερα, μία 36χρονη στη Ρόδο γλίτωσε τον θάνατο ενώ μαχαιρώθηκε στον λαιμό από τον σύζυγό της και πατέρα των δύο ανήλικων παιδιών τους. Όπως αποκαλύφθηκε, αυτή ήταν η δεύτερη φορά που αποπειράθηκε να τη σκοτώσει μες στον Ιούλιο. 

Δεν σκοτώνει η αγάπη

Επειδή τη ζήλευε. Επειδή χάλασε η φάση. Επειδή τσακώθηκαν. Επειδή τον απατούσε. Επειδή μάλωσαν. Επειδή τον εγκατέλειψε. Επειδή θα τον εγκατέλειπε. Επειδή θόλωσε πάνω στο πάθος του για εκείνη. Τόσες πολλές λέξεις και φράσεις για να δικαιολογήσουν μία αποτρόπαια πράξη: τη γυναικοκτονία. Τη δολοφονία μίας γυναίκας επειδή ο σύζυγος/σύντροφος τη θεωρεί κτήμα του. Έτσι, έμαθε. Έτσι, του έμαθαν.

Ούτε η ζήλια σκοτώνει, ούτε η κακιά στιγμή, ούτε η αγάπη. Σκοτώνουν τα άρρωστα μυαλά, τα στόματα που ταπεινώνουν και απειλούν, τα χέρια που σηκώνονται για να τιμωρήσουν, τα βλέμματα που υπενθυμίζουν ότι «ή μαζί μου ή στο χώμα».