Και στο τέλος, βγαίνει από πάνω ο Μάρκος Σεφερλής
Ο Μάρκος Σεφερλής είναι το κοινό του και το αντίστροφο. Μέχρι εκεί. Αν διαμόρφωνε απόψεις και εκτός θεάτρου τότε ναι, θα υπήρχε πρόβλημα.
- 9 ΣΕΠ 2024
«Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η νέα παράσταση του Μάρκου Σεφερλή». Σας θυμίζει κάτι αυτό; Φυσικά και σας θυμίζει. Το διαβάζετε από τότε που στο έντυπο της άδειας που συμπληρώνετε κάθε καλοκαίρι, το έτος ξεκινούσε από «1» και όχι από «2». Ο ηθοποιός και παρουσιαστής, άλλωστε, βρίσκεται στο κέντρο αυτού που ο μέσος Έλληνας θεωρεί ψυχαγωγία σχεδόν από πάντα, λογικό και επόμενο λοιπόν, όταν κάτι αρέσει ή δεν αρέσει, να δημιουργεί συζητήσεις. Κάποτε, τα παλιά τα χρόνια. Πλέον, όλες αυτές οι συζητήσεις είναι αποτέλεσμα της δική μας βαρεμάρας.
Σίγουρα πιο αστείες από τις παραστάσεις του είναι όλες αυτές οι αναλύσεις που προσπαθούν να δώσουν μία εξήγηση για το πώς ο Μάρκος Σεφερλής έφτασε να γίνει αυτός που έγινε, αν το χιούμορ του και οι θέσεις του είναι στην ουσία αυτές που εκφράζουν το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων και αν, τελικά, μπορεί με έναν υπόγειο τρόπο και με τον μανδύα της τέχνης του, μπορεί να επηρεάσει συνειδήσεις.
Forward: Ο Μάρκος Σεφερλής μεταμφιέστηκε σε Nemo (ναι, από την Eurovision), τον «σατίρισε» με τον γνωστό «χα, καλό ε;» τρόπο, παραποίησε κάποιους στίχους (πάλιωσε το gay, τώρα πια δε λέει, αυτό papa, έλα χαμογέλα, είναι μια νέα τρέλα, αυτό papa, εξαρτάται από το πώς θα ξυπνήσω το πρωί, θα νιώθω κόρη ή γιος, ίσως και τα δυο μαζί) και ένας ψυχίατρος (Δημήτρης Σούρας), βγαλμένος από κάποια συγκέντρωση των Αγανακτισμένων, απευθυνόμενος προς το κοινό, είπε:
«Όλα τα μπορώ, όλα μπορούμε να τα δεχτούμε, τα πράγματα αλλάζουν, όλα εξελίσσονται, οι σεξουαλικές επιθυμίες είναι αποδεκτές. Τα φύλα όμως είναι δύο: άντρας και γυναίκα» για να εισπράξει ένα χειροκρότημα που θα ζήλευε και ο Στέφανος Κασσελάκης από τη «βάση του ΣΥΡΙΖΑ». Αυτά έγιναν τις μέρες που μας πέρασαν όμως με έναν μαγικό τρόπο, εξακολουθούν να απασχολούν την επικαιρότητα.
Και η διαμόρφωση της ελληνικής πραγματικότητας είναι απλή: social media, ανακύκλωση απόψεων, διαφωνίες και πάλι από την αρχή. Έτυχε να είναι ο Μάρκος Σεφερλής στην πυραμίδα, τις επόμενες μέρες θα είναι κάποιος άλλος. Σημασία δεν έχει πάντα το ποιος είναι, αλλά το πώς επιλέγουμε να ασχοληθούμε και το κυριότερο το αν αξίζει να ασχοληθούμε.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μάρκος Σεφερλής κατηγορείται για ομοφοβική επίθεση και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν θα είναι τελευταία. Αυτό που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, όμως, είναι ότι αυτή η κατάσταση κούρασε. Και όταν κάτι κουράζει, εφόσον τα έχεις πει και εξηγήσει αρκετές φορές, ίσως είναι προτιμότερο να αφήνεις αυτό το κάτι να σβήσει. Ο ίδιος ο Μάρκος Σεφερλής είπε ότι με όλες αυτές τις αντιδράσεις γίνεται διαφήμιση υπέρ της παράστασης. Και έχει δίκιο, είναι ο μόνος κερδισμένος.
Ο μόνος προβληματισμός που προκύπτει από αυτή την αντιμετώπιση, δηλαδή του να μην ασχολείσαι με κάτι που δεν αξίζει πραγματικά να ασχοληθείς, είναι ότι ο κάθε Σεφερλής εκεί έξω δεν μπορεί να κάνει και να λέει ό,τι θέλει χωρίς να υπάρχουν επιπτώσεις. Σύμφωνοι. Αλλά.
Όλοι επιλέγουν τι θα πιστέψουν και πώς θα πορευτούν στη ζωή τους, ακόμα και τα άτομα που γεμίζουν το Δελφινάριο. Αν όντως ο Μάρκος Σεφερλής και ένας ψυχίατρος στην πρώτη θέση μπορούν να επηρεάσουν το κοινό, τότε ναι, υπάρχει πρόβλημα. Στην προκειμένη περίπτωση οι περισσότεροι ξέρουν τι θα καταναλώσουν, δεν περιμένουν τον Σεφερλή για να τους αλλάξει τον τρόπο που σκέφτονται. Η άποψή τους είναι ήδη διαμορφωμένη από πριν οπότε, το μόνο που προκαλείται, είναι η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων που είναι ίδιοι μεταξύ τους. Ο Μάρκος Σεφερλής είναι το κοινό του και το αντίστροφο. Μέχρι εκεί.
Αν είχαμε αντιληφθεί τη χρησιμότητα της κριτικής και πόση ενέργεια απαιτείται για μια ολοκληρωμένη άποψη πάνω σε κάτι που μας απασχολεί, ίσως η κριτική στον Μάρκο Σεφερλή και στον κάθε Μάρκο Σεφερλή μετά από μία δήλωση ή παράσταση, να είχε περάσει στη σφαίρα του απαγορευμένου κι αυτό γιατί θα είχαμε να ασχοληθούμε με κάτι πιο σημαντικό, κάτι που πραγματικά αξίζει την προσοχή μας και την ενέργειά μας.
Στο τέλος, όμως, κερδίζουν για ακόμη μια φορά τα social media και η ανάγκη μας να σχολιάσουμε, να γίνουμε μέρος του διαδικτυακού συνόλου που έχει άποψη για όλα. Φταίει και ο Σεφερλής, φταίει και η έλλειψη ντοπαμίνης. Φταίμε και εμείς που δεν βγαίνουμε στο Σύνταγμα με ένα χαρτόνι που γράφει «πόσο Σεφερλή να αντέξουμε, Μάρκο και social media;».
