Καμιά φορά, η δικαιοσύνη οφείλει να βλέπει καλύτερα

Στους τρόπους που διαχύθηκε η είδηση για τη μέχρι νεοτέρας αποφυλάκιση του δολοφόνου του Παύλου Φύσσα την Παρασκευή (σ.σ. 19/2), είναι λογικό κάποιοι να έπιασαν τα μισά, κάποιοι τα πάντα και άλλοι, οι πιο ευτυχισμένοι αν με ρωτάς, να μην έπιασαν τίποτα.

Για αυτούς που δεν έπιασαν τα πάντα λοιπόν, είναι χρήσιμο να σημειωθεί ότι υπήρχε και χειρότερο σενάριο από το ‘ο δολοφόνος του Φύσσα βγαίνει από τη φυλακή με κατ’ οίκον περιορισμό’. Υπήρχε το σενάριο ‘ο δολοφόνος του Φύσσα βγαίνει από τη φυλακή χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό’. Δεν είναι σχήμα λόγου, είναι ο νόμος. Αν ο Ρουπακιάς αποφυλακιζόταν στις 18 Μαρτίου που θα συμπλήρωνε 30 μήνες στη φυλακή (12 μήνες προφυλάκιση για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση και 18 για το πρώτο ένταλμα, αυτό της δολοφονίας Φύσσα), δεν θα ήταν δυνατή η επιβολή οποιουδήποτε περιοριστικού όρου.

Με το υπ’ αριθμόν 260/2016 βούλευμα, το Συμβούλιο Εφετών, βλέποντας την τρύπα του νόμου, αποφάσισε να αντικαταστήσει τη φυλάκισή του με κατ’ οίκον περιορισμό υπό 24ωρη αστυνομική φύλαξη, με δυνατότητα μετάβασης μόνο στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων κατά τις ημέρες της δικασίμου του με αστυνομική συνοδεία και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.

Εκτός όμως από (ακόμα) χειρότερο σενάριο, υπάρχει, ή μάλλον θα έπρεπε να υπάρχει, και καλύτερο. Το λογικό, το πιο δίκαιο, μιας και μιλάμε για δικαιοσύνη και όχι για γραφειοκρατία: το να μην αποφυλακίζεται κανένας δολοφόνος, ούτε με 24ωρη προστασία από τους Avengers. Προς τέρψιν των λογικών μας (γιατί πάντα όταν τα βάζεις με το σύστημα, έχεις και την έννοια μην πεταχτεί κάνα βούλευμα από το παράθυρο και σε εκθέσει), ο υπουργός Δικαιοσύνης Παναγιωτόπουλος δήλωσε ότι η αποφυλάκιση του δολοφόνου οφείλεται στη βραδύτητα της δικαιοσύνης. “Στο κυριότερο πρόβλημά της”, σύμφωνα με τα ακριβή λόγια του. Μια συνειδητοποίηση βέβαια δεν αρκεί. Ούτε θα λύσουμε εν μία νυκτί το θέμα της ταχύτητας της απονομής του Δικαίου στη χώρα με τα χίλια προβλήματα.

Έχει αποφυλακιστεί κι άλλος φονιάς στο πρόσφατο παρελθόν, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας που σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Στη συνέχεια έγινε η δίκη και καταδικάστηκε σε ισόβια. Δεν υπάρχει αμφιβολία για την παρεμφερή καταδίκη του Ρουπακιά, αλλά επειδή το θέμα των φονιάδων επιστρέφει κάθε τόσο προκαλώντας νεύρα και δυσθυμία, η δικαιοσύνη οφείλει να ανοίξει τα μάτια για λίγο και να δει ότι εκτός του νομότυπου, υπάρχει και το πρακτικό. Και η ψυχή.

Η δίκη του Ρουπακιά έχει ξεκινήσει, η μητέρα του Παύλου Φύσσα έχει ξαναζήσει το θάνατο του γιου της πολύ περισσότερες φορές απ’ όσες αξίζει σε έναν άνθρωπο, και τα στόματα που έχουν δείξει ως δολοφόνο τον Ρουπακιά είναι πολλά. Δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης και σε τέτοιες περιπτώσεις, το politically correct πηγαίνει περίπατο.

Η δικαιοσύνη οφείλει να αφήσει τα politically correct για τους τύπους που έσπευσαν να σχολιάσουν ότι η απόφαση αποφυλάκισης είναι καθόλα νομότυπη (μάλιστα είναι, το είπαμε) και να περάσουν λίγο στο θέμα της ψυχής και της κοινής νοημοσύνης. Είναι άλλο να σε πιάνουν σε μια πορεία και να βγαίνεις μετά από 18 μήνες γιατί δεν έχεις δικαστεί, είναι άλλο να είσαι φονιάς και μετά από 18 μήνες να πηγαίνεις, έστω προσωρινά, σπίτι σου.

Ας συγκληθεί η ομάδα των Σοφών και ας πάρει μια σοβαρή απόφαση που στο τέλος της ημέρας δεν θα επιτρέπει σε ρουπακιάδες να ξαναδούν το σπίτι τους ή οτιδήποτε έξω από τη φυλακή. Ευτυχώς για τη δικαιοσύνη και τη νοημοσύνη μας, αυτό μπορεί να γίνει δουλεύοντας σε μια γκάμα κατευθύνσεων:

1) Μπορεί να αυξηθεί η ελάχιστη προφυλάκιση στην περίπτωση των δολοφόνων (από 18 σε 36 μήνες, ώστε πού θα πάει, να γίνει η δίκη εντός τριών ετών από το έγκλημα).

2) Να καταργηθεί η περίπτωση αποφυλάκισης για αποδεδειγμένα δολοφόνους.

3) Να μην ασχολούμαστε με τα 1 και 2 και να τελειώσει αυτή η καραμέλα της δικαιοσύνης-χελώνας και να βγαίνουν οι ετυμηγορίες πολύ γρηγορότερα. Πολιτικές δολοφονίες όπως αυτή του Φύσσα σαφώς έχουν προτεραιότητα. Γνωρίζω ότι η τρίτη πρόταση είναι τόσο ρεαλιστική όσο το να σταματήσουν οι Έλληνες να φοροδιαφεύγουν, αλλά αλήθεια, αν το πάρουμε ως δεδομένο, το μόνο που θα απομένει θα είναι καινούργιοι φονιάδες που αποφυλακίζονται.

ΥΓ. Η απεργία των δικηγόρων δεν είναι σοβαρή δικαιολογία για αυτό που συνέβη. Δεν γίνεται μια απεργία να παίρνει το φορτίο της αποφυλάκισης ενός δολοφόνου. Δεν γίνεται να παίζουμε με τις μέρες, ούτε να μην έχουμε τελειώσει με την οριστική καταδίκη ενός φονιά με συνοπτικές διαδικασίες. Και ξαναγράφω, ο Ρουπακιάς ήταν στη φυλακή 30 ολόκληρους μήνες. Πόσες υποθέσεις συντάραξαν τόσο τον κοινωνικό και πολιτικό ιστό όσο η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από έναν ναζί, στο ίδιο διάστημα;

ΥΓ2. Η αποφυλάκισή του Ρουπακιά είναι μια υπέροχη έκθεση του Συστήματος και άλλη μια σφαλιάρα στην (αδιάβαστη;) Πρώτη Φορά Αριστερά. Το θέμα είναι πως δεν υπάρχει άλλος χρόνος -ούτε άλλη ανοχή- για να κρατάς απλά το μάγουλο και να μυξοκλαίς.