Λευτεριά στους ενήλικους gamers

Απλός νοσταλγός παιδικών αναμνήσεων ή παθιασμένος gamer; Όποιος και να ‘σαι, μην ανησυχείς, είμαστε στο πλευρό σου. Τι κι αν έχεις πατήσει τα 30; Τι κι αν μόλις πήρες σύνταξη και αναφώνησες “επιτέλους θα έχω ώρα να λιώνω στο WoW”; Το gaming είναι εξάρτηση. Και ως τέτοια είναι αναφαίρετο δικαίωμα καθενός από εμάς. Ανεξαρτήτου ηλικίας.

Ποιος είναι αυτός που θα σου απαγορεύσει να παίζεις παιχνίδια. Ποιος είναι εκείνος που θα σου στερήσει μία κοινωνική (αν μιλάμε για ομαδικό gaming) αλλά κυρίως προσωπική απόλαυση του να λιώνεις στο αγαπημένο σου παιχνίδι;

Θα κάνω μια μικρή παρένθεση για τους παντρεμένους με μωρά και νεαρά παιδιά. Κατανοώ την αγανάκτηση της γυναίκας τους όταν εκείνη τρέχει και δεν φτάνει με το μωρό και ο άντρας είναι κολλημένος στην οθόνη του pc ή της τηλεόρασης και φέρεται πιο παιδικά και από το βρέφος. Γι’ αυτό και σε εκείνη την περίοδο της ζωής σου οφείλεις να βάλεις προτεραιότητες. Και το gaming δεν είναι σίγουρα η πρώτη προτεραιότητα. Κλείνει η παρένθεση, πιάνουμε πάλι το χειριστήριο.

Το gaming είναι τρόπος ζωής. Είτε πάνω στο κούτελό σου γράφει geek και περνάς την ημέρα σου μόνο με παιχνίδια είτε είσαι πιο social guy και απλά θες κάποιες ώρες να απομονώνεσαι και να απολαμβάνεις το αγαπημένο σου παιχνίδι.

Το gaming είναι πάνω από όλα επιλογή, όχι υποχρέωση ούτε κάτι που θα κάνεις απλά επειδή δεν έχεις να κάνεις κάτι άλλο. Για εκείνες τις βαρετές στιγμές της εβδομάδας υπάρχουν οι σειρές, η τηλεόραση, το internet. Αν εσύ επιλέγεις συνειδητά να περνάς αυτές τις ώρες αγκαλιά με το XBOX 360 ή το PS3, είναι δική σου επιλογή. Και οφείλουν όλοι γύρω σου να την σεβαστούν. Όπως εσύ σέβεσαι την επιλογή τους να πηγαίνουν για καφέ, να παίζουν τάβλι, να κάνουν yoga και να surfάρουν ατελείωτες ώρες σε πορνοσάιτ.

Γιατί έχει δαιμονοποιήσει η κοινωνία το gaming άνω των 30 ετών; Γιατί πολύ απλά το θεωρεί παιδιάστικη συμπεριφορά. Οι πιο πολλοί θα πουν ότι είσαι ανώριμος και ανέτοιμος να αντιμετωπίσεις τις προκλήσεις της ζωής. Μπορείς να γελάσεις με την καρδιά σου και να φέρεις το λαμπρό παράδειγμα τόσων “κοινωνικά επιτυχημένων” επαγγελματιών και επιχειρηματιών που το πρωί είναι CEO σε πολυεθνικές και το βράδυ βγάζουν φουσκάλες στα χέρια παίζοντας Battlefield.

Μην νιώθεις άσχημα λοιπόν όταν σε συλλαμβάνουν όρθιο στον καναπέ απέναντι από την τηλεόραση να κραδαίνεις το φωτόσπαθο του Star Wars για Kinect (χρωστάω ένα review για αυτό). Είναι δική σου επιλογή.

Μερικά παιχνίδια για “μεγάλους”

Παραθέτω τους παρακάτω τίτλους (ουσιαστικά κατηγορίες παιχνιδιών) για να αναδείξω την σημασία και την σημαντικότητα που μπορεί να έχουν για έναν ενήλικα κάποια παιχνίδια. Αναμνησιακά και μη.

Pro Evolution Soccer και άλλα μπαλαδόρικα

Δεν νομίζω να χρειάζονται επιχειρήματα για να αποδείξεις ότι ο Έλληνας είναι κολλημένος με την μπάλα από τα πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι και τα τελευταία. Και ναι, αυτά τα παιχνίδια είναι λίγο γρήγορα και απαιτητικά για κάποιον over 50 αλλά πόσους 35άρηδες ξέρεις που δεν γουστάρουν να παίξουν μία παρτίδα Pro;

Age of Empires και άλλα strategy

Για τους πολύ μεγαλύτερους είναι ίσως αναβίωση εκείνων των σελίδων της ιστορίας με τις οποίες τους τάιζε το σχολείο. Το λέω αυτό γιατί σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές είμαστε φοβερά ανιστόρητοι. Τι πιο απολαυστικό για έναν 50άρη, λάτρη των επικών ταινιών και των ιστορικών αναφορών, από το να συναντά ιστορικές φιγούρες στην οθόνη του pc του;

Gran Turismo και άλλα τροχολάγνα

Πότε κάνεις tuning στα αυτοκίνητό σου; Στα 15 σου; Τότε μόνο ονειρεύεσαι πότε θα βγάλεις τα πρώτα σου χρήματα για να αποκτήσεις το πρώτο σου αυτοκίνητο. Και μετά να το φτιάξεις. Το Gran Turismo είναι η απατηλή διαδικασία του να ζεις στην οθόνη κάτι που δύσκολα καταφέρνεις να βιώσεις στο δρόμο. Προφανώς λοιπόν και είναι ένα παιχνίδι πρώτα για μεγάλους και μετά για μικρούς.

Grand Theft Auto και άλλα γκανγκστερικά

Είναι η κουλτούρα, η ατμόσφαιρα και η κινηματογραφική μεταφορά ενός Αμερικανικού υποκόσμου που δεν γνωρίζεις και επιχειρείς να μάθεις μέσα από ένα παιχνίδι. Αν έχεις βρεθεί ποτέ ξημερώματα να ψαχουλεύεις στο San Andreas να βρεις λεφτά, θα ξέρεις ότι αυτή είναι μια απόλαυση και για ενηλίκους.

Max Payne 3 και άλλα third / first / role playing games

Ίσως η νοσταλγία για το gaming των 90s. Τότε που με μία κάρτα γραφικών μπορούσες να παίξεις Max Payne και με κάποια άλλη απλά όχι. Όπως και να ΄χει, τα RPG είναι που άνδρωσαν έναν gamer και είναι εκείνα που γίνονται ολοένα και πιο ρεαλιστικά με τον καιρό. Πώς να αφήσεις κάτι που αγάπησες στα 16 σου όταν είναι ακόμα καλύτερο τώρα που είσαι 30;

Game on, people.