Διακοπή Euroleague: Μακάρι οι αθλητές να θυμόντουσαν συχνότερα τη δύναμή τους

Επιτρέψτε μου όμως να πιστεύω πως η ομόφωνη άρνηση των αθλητών μπροστά στο ενδεχόμενο να μπουν όπως-όπως στα γήπεδα έπαιξε, έστω κι έναν μικρό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση. Όσο κι αν ο αθλητισμός είναι πλέον πρώτα απ’ όλα business και ισολογισμοί, όσο κι αν οι ιδιοκτήτες είναι πρώτα απ’ όλα επιχειρηματίες, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πάντα, οι ήρωες του παιχνιδιού είναι αυτοί που φοράνε τα σορτσάκια και μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο.

Με κίνδυνο να χτυπήσουν, με την πιθανότητα να γίνουν από ήρωες μοιραίοι σε δευτερόλεπτα, οι αθλητές είναι το πιο απαραίτητο στοιχείο του παιχνιδιού και τα πάντα χτίζονται γύρω από αυτούς. Αυτοί γίνονται αφίσες και συνθήματα, σε αυτούς θέλουν να μοιάσουν τα μικρά παιδιά, αυτοί φυσικά καρπώνονται και το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας σε ό,τι αφορά τις απολαβές.

Καμιά φορά όμως, ούτε οι ίδιοι δεν συνειδητοποιούν τη δύναμη που έχουν και η περίπτωση της Ευρωλίγκας είναι μια καλή αρχή για να αλλάξει αυτό στο εξής. Αν η Ευρωλίγκα επέλεγε να αγνοήσει πλήρως τα ‘θέλω’ των παικτών και τους έβαζε να αγωνιστούν με το ζόρι, τότε θα δημιουργούσε ένα πολύ κακό προηγούμενο.

Ευτυχώς, πρυτάνευσε η λογική (και προφανώς, για να είμαστε ρεαλιστές, δεν έβγαιναν τα νούμερα και οι υπολογισμοί του Μπερτομέου και των μετόχων) και δίπλα στη σεζόν 2019-20, εκεί που αναγράφει ‘πρωταθλητής’, θα δεσπόζει μια ψυχρή παύλα. Κρίμα, όλοι θα θέλαμε να δούμε δράση, αλλά με τον πλανήτη να προσπαθεί να συνέλθει από την πανδημία του κορονοϊού, το να στερηθούμε την συνέχεια της Ευρωλίγκας για μια σεζόν είναι κάτι που μπορούμε να αντέξουμε.

Πλέον, περιμένοντας πια τη νέα σεζόν από τον Οκτώβρη, ελπίζω η σύμπνοια των αθλητών και η πρωτοβουλία να διεκδικήσουν δυναμικά τα αιτήματά τους, να αποτελέσει οδηγό και για άλλες περιπτώσεις στο μέλλον. Απέναντι στη βία των κάφρων στις εξέδρες, απέναντι στα ρατσιστικά και υβριστικά συνθήματα, απέναντι στους εργοδότες που καθυστερούν μερικούς μήνες να πληρώσουν. Για να βγουν και οι ίδιοι πιο δυνατοί απ’ όλο αυτό, αλλά να κερδίσει κάτι και το ίδιο το παιχνίδι. Και γιατί όχι, να μην δούμε αθλητές να παίρνουν θέση για κοινωνικά ζητήματα ή να προσφέρουν συντεταγμένα φιλανθρωπικό έργο, όταν οι περιστάσεις το απαιτούν.

Η δύναμη, η επιρροή και η δημοσιότητα που απολαμβάνουν οι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού είναι τεράστια. Ορθότατα, στην περίπτωση της διακοπής της Ευρωλίγκας, χρησιμοποίησαν τη δύναμη αυτή για να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι σε μια βεβιασμένη και ψυχρή απόφαση συνέχισης της διοργάνωσης.

Μακάρι η επόμενη φορά να μην αφορά μόνο το δικό τους δίκαιο, αλλά να είναι μια κίνηση για το συνολικό καλό του αθλήματος και της κοινωνίας. Αυτό θα είναι σπουδαιότερο από οποιαδήποτε νίκη μέσα στα παρκέ.