Μικροπολιτική επικοινωνίας και δακρύων στην τοποθεσία Ελλάδα 2.0

Δείτε λίγο το παρακάτω βίντεο. Προετοιμάζεται, προσπαθεί να πιάσει το συναίσθημα και τον τόνο, ο οπερατέρ ψάχνει την πετυχημένη λήψη, κάποιος προτρέπει να κατεβάσει το κεφάλι. Δείτε πώς φεύγει χωρίς να χαιρετήσει. Σαν σκηνοθετημένο σκετς. Σαν να έχει μεγαλύτερη σημασία το τι θα αποκομίσει ο δέκτης. Όλα είναι επικοινωνία.

Για τα μάτια της εικόνας χάνεται η επαφή με την πραγματικότητα. Για να βγει η επόμενη τετραετία, μπαίνει ο επικοινωνιακός ρόλος που του λείπουν οι λέξεις συμπόνια, ενσυναίσθηση και ανθρωπιά.

Το καταλάβαμε και στο διάγγελμα. Άφησε γένια, το πρώτο πράγμα που κάνεις όταν είσαι πολιτικό πρόσωπο και πρέπει να διαχειριστείς μία τραγωδία.

Και μετά; «Όλα δείχνουν πως το δράμα οφείλεται, δυστυχώς, κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος». Το να ξεχάσεις τον θερμοσίφωνα ανοιχτό όλη τη νύχτα είναι ένα ανθρώπινο λάθος. Δε θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή σου, την τσέπη σου μόνο, όπως και να έχει σε δύο μέρες θα το έχεις ξεχάσει.

Στο γραφείο μου, αν ανέβει ένα κείμενο χωρίς να έχει τσεκαριστεί, θα γίνει από ανθρώπινο λάθος. Σιγά τον κίνδυνο, διορθώνεται αμέσως.

Δεν είναι όμως και τόσο ανθρώπινο το να καταλογίζεις Το λάθος σε έναν μόνο -μετρίως καταρτισμένο- σταθμάρχη. Δεν μπορεί να τρώει όλο το ανάθεμα αυτός για τις παθογένειες χρόνων που οδήγησαν στο μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει συμβεί στη χώρα από καταβολής ελληνικού κράτος.

Είναι ένα ατελείωτο έγκλημα – που δεν ξέρουμε καν πότε άρχισε να συντελείται. Ένα έγκλημα που συνεχίστηκε μέχρι την αποφράδα ημέρα της 28ης Φεβρουαρίου, τότε που καταλάβαμε πόσο λανθασμένα είχε τόση δύναμη και εξουσία στα χέρια του ένας και μόνο -μετρίως καταρτισμένος- άνθρωπος. Πώς είναι δυνατόν οι ζωές 352 ανθρώπων και η λειτουργία δύο αμαξοστοιχιών να βασίζονται σε έναν μόνο άνθρωπο χωρίς ηλεκτρονικά συστήματα και βοήθεια.

Ύστερα ήρθε η παραίτηση εκείνου που 9 ημέρες πριν διαβεβαίωνε από το βήμα της Βουλής ότι δεν μπορεί να παίζει κανείς με την ασφάλεια των μεταφορών. Κάποιοι τη θεώρησαν ηρωική. Ο πρωθυπουργός είπε ότι τον τιμά η παραίτησή του. Εγώ θα πω ότι βολεύει τον πρωθυπουργό αυτή η παραίτηση.

Ίσως να ήταν ηρωική αν συνέβαινε μέσα στην τετραετία, όταν θα κατάλαβε ότι δεν μπορεί να αλλάξει τα κακώς κείμενα χρόνων.

Όταν υπάρχουν 44 νεκροί δεν είναι κάτι το πολύ ηρωικό. Αν δεν γνώριζε τα προβλήματα στο σιδηροδρομικό δίκτυο, τις παραιτήσεις των υπευθύνων ασφαλείας, θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί εκείνη τη στιγμή. Αντίθετα, προτίμησε να φλεξάρει τη δουλειά του υπουργείου του στην Ελλάδα 2.0, να μιλά για άριστες εντυπώσεις λευκών βέλων, να εκθειάζει έργα και κέρδη. Φρόντισε, μάλιστα τον Φλεβάρη του ‘20 με non-papers να εκφράσει την οργή του για την αιφνιδιαστική απεργία στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ δηλώνοντας σαν Λουδοβίκος ότι θα κληθούν όλοι σε απολογία. Όλοι εκείνοι δηλαδή που ούτε μήνα πριν, προοικονομούσαν την τραγωδία και μιλούσαν για τα προβλήματα στο σιδηροδρομικό δίκτυο.

Έπραξε το σωστό, ο άνθρωπος που μέχρι προχτές τον θυμόμασταν για εκείνη τη φωτογραφία στα σόσιαλ όπου είχε βάλει κλιπ στη ζώνη του οδηγού, για να μη χτυπά και τον ενοχλεί στην οδήγηση χωρίς ζώνη. Αυτός ήταν ο Υπουργός μεταφορών. Ο ίδιος που πήγε και έκλαιγε live μετά την τραγωδία.

Υπάρχουν πολλές ερωτήσεις και είναι λογικό ο κόσμος να νιώθει οργή για τον άδικο χαμό τόσων ανθρώπων. Εκτός από τον αποδιοπομπαίο τράγο, τον 59χρονο σταθμάρχη, θα λογοδοτήσει κάποιος άλλος στη δικαιοσύνη;

Για παράδειγμα, οι διοικητές του ΟΣΕ, οι υπουργοί μεταφορών της τελευταίας 20ετίας, η πολιτική ηγεσία που διαχειρίστηκε τόσα χρόνια το δημόσιο αγαθό; Θα λογοδοτήσουν εκείνοι που παρέλαβαν και δεν εγκατέστησαν τα αυτοματοποιημένα συστήματα που κάθε σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο οφείλει να έχει και να είναι εφοδιασμένο ώστε να προλαμβάνονται υποψίες ατυχημάτων;

Θα είναι κάτι που θα το δείξει σε λίγα χρόνια η ιστορία.