Μοναξιά AE, η νέα μεγάλη μπίζνα

Όχι, σεξ δεν παίζει. Καθόλου, με την καμία σου λέω. Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή αυτό. Εδώ το πρόβλημα που έρχεται να αντιμετωπίσουν οι συγκεκριμένες εταιρίες, όπως π.χ. η People Walker στo Los Angeles, με ιδρυτή το συγκεκριμένο μουσάτο που βλέπεις εδώ, είναι η μοναξιά.

Η απέραντη, αβάσταχτη, σπαραξικάρδια μοναξιά. Όχι των ηλικιωμένων, όπως θα περίμενε κανείς, για χάρη των οποίων -τουλάχιστον στο εξωτερικό- υπάρχουν σχετικές δομές. Αλλά των καλωδιωμένων 30άρηδων. Αυτών που, τα social media, υποτίθεται ότι θα έκαναν πιο κοινωνικούς. Tων ίδιων που οι σχετικές έρευνες διαπιστώνουν ομόφωνα ότι πλήττονται περισσότερο.

Έλα όμως που οι followers δεν σε βοηθούν να βγεις βόλτα, να ξεπεράσεις το κόμπλεξ του να πας σε ένα εστιατόριο μόνος και γενικώς να αισθανθείς την ανθρώπινη επαφή στο πετσί σου. Ισά ίσα που την κατάθλιψη, που την βλέπεις να έρχεται -κουνάμενη σινάμενη- στη γωνία, μάλλον την εντείνουν. Ενώ καπάκι σου δημιουργούν και το άγχος/σύνδρομο του like.

Ναι, το ξέρω τι σκέφτεσαι. Εδώ είναι Ελλάντα. Εδώ η οικογένεια είναι ακόμη ‘μπετόν αρμέ’ θεσμός. Εδώ και ο τελευταίος από εμάς έχει, και καλά, μια ντουζίνα φίλους από το δημοτικό, το στρατό, το πανεπιστήμιο, το γήπεδο και τη δουλειά. Σωστά; Αυτά, με τους people walkers και τα τοιάυτα, είναι γελοιότητες των Αμερικάνων. Και εγώ/ εμείς είμαστε διπλά γελοίοι που τις αναπαράγουμε. Έτσι για να προλάβω τα σχετικά comments.

Στη θεωρία ναι, δίκαιο έχεις. Στην πράξη μπορεί και αυτό να είναι ένα ελληνικό στερεότυπο που δεν ισχύει απαραίτητα για τους 20χρονους εκεί έξω. Εκείνους δηλαδή που παίζει να δουλεύουν από το σπίτι, να μην δουλεύουν καθόλου ή να αλλάζουν συχνά δουλειά (πάνε τα παλιά τα χρόνια, των 00s δηλαδή, που έπαιζε να μείνεις μια επταετία στην ίδια δουλειά). Ή, όπως συμβαίνει συνήθως, μια τάση, ξενόφερτη αλλά υπαρκτή, που θα μας σκάσει μύτη εδώ μερικά χρόνια αργότερα. Με χρονοκαθυστέρηση που λέμε.

Όπως και να’ χει, καλό είναι να την έχεις υπόψιν. Είτε γιατί όλοι σου έλεγαν ανέκαθεν ότι η αγκαλιά σου είναι φοβερή και τρομερή, οπότε να τώρα που βρήκες μια ευκαιρία να την εκμεταλλευθείς. Είτε γιατί το να σε πληρώνουν για να τρως ήταν πάντοτε το μεγάλο σου ταλέντο που δεν ήξερες πως να αξιοποιήσεις. Είτε γιατί τα λόγια και οι συμβουλές της μάνας σου ήταν πάντοτε καθοριστικά για σένα, οπότε να που βρήκες ευκαιρία να την βάλεις να βγάλει ένα extra εισόδημα την κυρά Νίτσα τώρα που κόπηκε η σύνταξή της.

Είτε απλώς γιατί, ακόμη και αν δεν θέλεις να το παραδεχθείς, ακόμη και στον εαυτό σου, όλα αυτά που συζητάμε, δηλαδή site τύπου www.needamomnyc.com και thesnugglebuddies.com, είναι υπηρεσίες που ενδεχομένως να έμπαινες σε πειρασμό να χρησιμοποιήσεις και ο ίδιος. Πάντα σε εκείνες τις περιπτώσεις που είχες τις μεγάλες τις μαύρες σου.

Στην τελική η μοναξιά σκοτώνει. Και κυριολεκτικά και μεταφορικά (βλέπε δεκάδες έρευνες που έχουν κυκλοφορήσει). Οπότε, οποιοδήποτε τρόπο και αν αναζητήσει κάποιος για να θεραπευτεί από αυτήν, αν δεν είναι παράνομος και δεν βλάπτει κάποιον άλλο, δόκιμος είναι.

Άλλωστε ήδη πληρώνουμε για να κρατάνε παρέα στους γέρους και τα σκυλιά μας. Γιατί να μην προσφέρουμε την ίδια ‘πολυτέλεια’, αν μας παίρνει και αν το χρειαζόμαστε, στους εαυτούς μας;

Αρκεί φυσικά το παλικάρι που θα μας αναλάβει να μας πάει τσάρκα, να έχει το μούσι του λιγάκι πιο χιπστεράδικο από τον συγκεκριμένο στο Los Angeles που λέγαμε. Ο οποίος, μπορεί να έχει θησαυρίσει και να έχει ήδη -σε χρόνο dt- προσλάβει δεκάδες βοηθούς, αλλά μοιάζει λίγο homeless chic. Και με το μπαρδόν δηλαδή. Είπαμε, αγκαλιά αγκαλιά, αλλά έχουμε και τα αισθητικά standards μας.