Να λες ‘θηλυκό’ και να κολλάει η γλώσσα

Σου φεύγει ποτέ από το μυαλό παππού; “Όχι, ποτέ!”. Νόμιζα πως με τα χρόνια υποχωρεί η επιθυμία. “Καθόλου! Δεν ξέρω στους άλλους, σε εμένα καθόλου”.

Mε κλεισμένα τα 80, γυναίκα, παιδιά, εγγόνια, κόσμος και ντουνιάς γύρω του, φιλαράκια για τσίπουρο και κουβέντα, ανηφορίζει. Ομορφάντρας στα νιάτα του, την πάλεψε την φθορά όσο μπορούσε, κανείς δεν νικάει, το αποδέχτηκε θέλοντας και μη.

Είχα μόλις κλείσει τα είκοσι, 25η Μαρτίου, μαζεμένοι σπίτι για φαγητό. Κάλεσα να φάνε μαζί μας και δύο συμφοιτήτριές μου στο Πανεπιστήμιο, από την επαρχία που είχαν ξεμείνει στην Αθήνα.

Πρώτες ζέστες της Άνοιξης, είχαν βγει οι φούστες σε ξεκάλτσωτα πόδια.

Έλεγε συνέχεια αστεία, περισσότερα από όσα συνήθως, ευδιάθετος όσο δεν τον θυμάμαι, ακόμη και οι κινήσεις του προσπαθούσαν να ανακτήσουν -ή μάλλον να μιμηθούν- μια φρεσκάδα, μία πλαστικότητα, ή καλύτερα ένα πείσμα, που θύμιζαν απέλπιδα προσπάθεια ψαριού να πάει κόντρα στην ροή του νερού.

Όταν κατάλαβα τι συνέβαινε πρέπει να ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μου που τον λυπήθηκα.

Φλέρταρε. Όχι με το μυαλό, με το σώμα. Πώς να το εξηγήσω; Δεν επεδίωκε να φανεί ευχάριστος και πνευματώδης, δεν του αρκούσε κάτι τόσο λίγο, έπαιζε τις απειροελάχιστες στο σύμπαν πιθανότητές του να τις πάει στο κρεβάτι!

Πήρε τον καφέ του και βγήκε στο μπαλκόνι. Τον ακολούθησα.

“Έτσι είναι και τα φιλαράκια σου;”, τον ρώτησα.

“Όχι, ή τουλάχιστον δεν μιλάνε. Τέτοια φυλακή δεν αξίζει σε κανέναν. Δεν ξέρω τι να σου ευχηθώ και να μην μοιάζει με κατάρα. Aκόμη και οι λέξεις τους με αναστατώνουν. Λέω την λέξη ‘θηλυκό’ και στο λάμδα κολλάει η γλώσσα μου στον ουρανίσκο. Γεμίζω σάλια. Από κει πρέπει να βγήκε η έκφραση”.

Αυτή η δυστοπία δεν σήκωνε καμία παρηγοριά. Μόνο τρόμο, αν η ζωή φυλάει ένα τέτοιο χαρτί για το τέλος.

Είχε δίκιο. Τι να ευχηθείς που να μην μοιάζει με κατάρα; Να σου συμβεί ή να πεθάνει η επιθυμία είκοσι χρόνια πριν τον θάνατό σου;

Στενοχωρήθηκα μόνο που η επόμενη σκέψη μου ακούστηκε δυνατά.

– Πάντως παππού, αν είναι έτσι, αν θέλεις όπως ήθελες πάντα, αν το μυαλό καίγεται όπως στα είκοσι και το κορμί παραδομένο οριστικά στην ανημπόρια του, καλό θα είναι να έχουμε όλοι μία σφαίρα φυλαγμένη κάπου…

> Ο Οδυσσέας Ιωάννου και οι ‘Πρώτες Λέξεις’ του, ακούγονται καθημερινά 18:00 – 20:00 στο Ραδιόφωνο 24/7, στους 88.6 στα FM.