Ο Djokovic, η πυγμή της αυστραλιανής κυβέρνησης και κάπου στο βάθος μία πανδημία

Στο tweet του ο ίδιος ενημερώνει το κοινό του πως πέρασε πολύ καλά στις διακοπές και πως κατευθύνεται προς την Αυστραλία για το πρώτο Grand Slam της χρονιάς. Τονίζει δε ότι βρίσκεται εκεί με ειδική άδεια, παρότι ανεμβολίαστος. Και κάπου εκεί αρχίζει η καταιγίδα.

Aν όλα πήγαιναν σύμφωνα με το πλάνο του, ο Djokovic και το ύφος πολυεκατομμυριούχου νικητή που σέρνει μαζί του, θα είχε φτάσει στην Αυστραλία την Τετάρτη, θα απολάμβανε τον καλοκαιρινό ήλιο της Μελβούρνης ενώ ταυτόχρονα θα προετοιμαζόταν για το πρώτο Grand Slam του 2022.

Αντ’ αυτού έμεινε τελικά στο αεροδρόμιο Tullmarine αφού φάνηκε ότι δεν είχε τις απαραίτητες αποδείξεις για την ιατρική εξαίρεση που είχε λάβει κατά τα άλλα από δύο ανεξάρτητες αρχές της Αυστραλίας. Του απαγορεύτηκε η είσοδος στη χώρα και μεταφέρθηκε σε ένα ξενοδοχείο που χρησιμοποιείται για μετανάστες και πρόσφυγες που περιμένουν άσυλο.

Υπάρχουν δύο δρόμοι που συνέκλιναν τελικά σε όσα έγιναν στο αεροδρόμιο Tullmarine την Τετάρτη. Πρώτα, ο ίδιος ο Djokovic, υπερήφανα ανεμβολίαστος για λόγους που ο ίδιος τονίζει πως είναι προσωπικοί, συχνά-πυκνά τονίζει την αντίθεσή του με τον εμβολιασμό και φυσικά με την πιθανότητα επιβολής του σε όλους τους αθλητές.

Από την άλλη οι Αυστραλοί που βιώνουν ένα από τα σκληρότερα lockdown του πλανήτη σε μία λογική «μηδενικών κρουσμάτων» που έχει υιοθετήσει η εκεί κυβέρνηση από την αρχή της πανδημίας. Πράγματι, η χώρα με έναν σχεδόν υπερδιπλάσιο πληθυσμό από τον αντίστοιχο της Ελλάδας μετράει περίπου το 1/10 των απωλειών που θρηνεί η Ελλάδα χωρίς βέβαια να σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι το αυστηρό lockdown εξηγεί από μόνο του αυτή τη διαφορά.

Σε κάθε περίπτωση όμως, η εξαντλημένη από τις βαρύτατες συνέπειες αυτής της πολιτικής διαχείρισης της πανδημίας αυστραλιανή κοινή γνώμη δεν θα σήκωνε καμία κατάσταση εξαίρεσης. Ακόμα και αν αυτή αφορούσε έναν τέτοιας εμβέλειας star.

Ούτως ή άλλως με τις εκλογές προ των πυλών, η περίπτωση Djokovic ήταν μία ευνοϊκή συνθήκη για την αυστραλιανή κυβέρνηση να δείξει την πυγμή της. Η οργή αυξήθηκε μετά από ρεπορτάζ που ήρθε από τη Σερβία, σύμφωνα με το οποίο ο Σέρβος τενίστας ζήτησε άλλη μία εξαίρεση προκειμένου να φύγει ο ίδιος και οι συνεργάτες του από το ξενοδοχείο στο οποίο βρίσκονταν και να μετακινηθεί σε ένα πολυτελές διαμέρισμα που είχε νοικιάσει.

Ο Djokovic μόνος του απέναντι στον κόσμο

Τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό για τον ίδιο τον Djokovic; Κάποιος θα έλεγε ότι μέσα από όλη αυτή την ταλαιπωρία, θα πειστεί ότι πρέπει να εμβολιαστεί και να συνεχίσει ήρεμος από παρόμοια άγχη το υπόλοιπο της καριέρας του.

Το πιθανότερο είναι ότι αντιθέτως η στάση του θα σκληρύνει και θα τονωθεί ακόμα περισσότερο η κοσμοθεωρία της αδικημένης διάνοιας που στέκεται μόνη της απέναντι σε φορείς και κυβερνήσεις. Κοσμοθεωρία που δεν ενστερνίζονται σίγουρα πολύ από τους πρόσφυγες γείτονες του στο ξενοδοχείο, οι οποίο μπορεί να χρειαστεί να περάσουν μήνες ή και χρόνια για να πάρουν το άσυλο το οποίο αιτούνται.

Πέραν όμως της κατάστασης εξαίρεσης στην οποία βρίσκονται από την έναρξη της πανδημίας πολλοί larger than life τύποι, ο τρόπος που κινήθηκαν οι αρχές της Αυστραλίας ανέδειξε και κάτι ακόμα. Ο Πρωθυπουργός Scott Morrison τη μία μέρα δήλωνε ότι η έκβαση της υπόθεσης του Djokovic είναι στη δικαιοδοσία της Πολιτείας της Victoria.

Την αμέσως επόμενη μέρα όλα άλλαξαν. Η μεταστροφή συνέβη προφανώς όταν ο Morrison κατάλαβε ότι θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί πολιτικά την όλη συνθήκη αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν περιπτώσεις που η ύπαρξη αρνητών της επιστήμης μπορεί τελικά να βολεύει κατά περιπτώσεις αυτούς που βγαίνουν δημόσια ως οι μεγαλύτεροι επικριτές τους.

Ο Djokovic είναι ένας αδαής νάρκισσος που πιστεύει ότι επειδή είναι καλός με μία ρακέτα στο χέρι μπορεί να έχει και γνώμη για θέματα που άπτονται της επιστήμης. Σίγουρα. Έχει όμως δίκιο σε ένα μόνο πράγμα. Όλη η υπόθεση σχετικά με τη συμμετοχή ή μη συμμετοχή του στο Αυστραλιανό Open είχε μόνο ως επίφαση τους υγειονομικούς λόγους.

Κατά τα άλλα, ήταν ένα power game μεταξύ ενός τεράστιου star του αθλητισμού και μίας κυβέρνησης με αγωνία να δείξει ότι έχει πυγμή όποιος και αν είναι απέναντί της. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποια και αν είναι η έκβαση αυτού του ανταγωνισμού τίποτα απολύτως δεν θα έχει κερδηθεί την επόμενη μέρα για τον υπόλοιπο πλανήτη.