Ο Γιώργος Κύρτσος αγνοεί τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αλήθεια και την ντροπή
- 26 ΟΚΤ 2021
Ο Γιώργος Κύρτσος δεν είναι κάποιος καινούργιος στο παιχνίδι του δημόσιου διαλόγου. Προβεβλημένος δημοσιογράφος με σημαντικές θέσεις και αργότερα συνιδρυτής free press εφημερίδας, γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι οι δηλώσεις που ξεπερνούν τα εσκαμμένα είναι δίκοπο μαχαίρι: μπορούν να σε κάνουν να ξεχωρίσεις μέσα από τον σωρό ή να σε βυθίσουν στα τάρταρα.
Πώς λοιπόν υπέπεσε σε ένα τόσο σοβαρό ατόπημα, σε μια δήλωση που κατά γενική ομολογία θεωρήθηκε άθλια, σε ένα tweet που έκανε τον Δήμαρχο Αθηναίων να επικαλεστεί την ομηρική φράση «Αιδώς Αργείοι»;
Θα μπορούσε να ήταν η κακή στιγμή ή μια στιγμιαία αβλεψία. Δεν ανασκεύασε όμως ποτέ, παρά μόνο προσπάθησε με δεύτερο tweet να κατευνάσει τα πνεύματα.
Δυστυχώς, για εκείνον, scripta manent. Η διαδικτυακή «καφρίλα» σημειώθηκε και πήρε διαστάσεις αφού -κακά τα ψέματα- έβγαζε μάτι.
Γιώργος Κύρτσος: Αμετροεπής ή αθεράπευτα ειλικρινής;
Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από το περίφημο tweet του Γιώργου Κύρτσου, όπου ο τελευταίος περιαυτολογούσε σε στυλ Μέγα Ναπολέοντα για το βιβλίο του. Τα σχόλια είναι περιττά, αφού κάτι τέτοιο είναι αναφαίρετο δικαίωμά του – δεν ενοχλεί κανέναν, πέρα ίσως από την εικόνα του ίδιου.
Αντίστοιχα, πριν αρκετά χρόνια, στις αρχές του 2014 ασκούσε έντονη κριτική στην κυβέρνηση της Νέα Δημοκρατίας για το θέμα του πρωτογενούς πλεονάσματος. Μερικούς μήνες αργότερα, η κριτική αυτή έπαψε όταν έγινε Ευρωβουλευτής της. Τότε, μοιραία είχε βρεθεί στο επικοινωνιακό κέντρο του κυκλώνα ανάμεσα στο δικό του κόμμα και τον ΣΥΡΙΖΑ που τον κατηγορούσε για κυβίστηση. Αλλά, όπως είναι γνωστό, στην πολιτική σκηνή συμβαίνουν αυτά.
Χθες, όμως, ξεπέρασε κάθε όριο. Ναι, πράγματι, ο πολιτικός στίβος είναι ένα παράξενο και συχνά απάνθρωπο γήπεδο όπου ακόμα και ένας θάνατος μπορεί να φέρει ψήφους ή έστω εκλογική συμπάθεια. Ειλικρινά, όμως, κάποια πράγμα δε λέγονται δημόσια και μάλιστα σαν να πρόκειται για κάτι «καλό».
Η αμερικανική alt right ήταν εκείνη που πρώτη σήκωσε το μπαϊράκι απέναντι στη δικτατορία του politically correct. O δικός της ανταρτοπόλεμος που έφερε τον Donald Trump μέχρι τον Λευκό Οίκο έχει αφήσει ανοιχτές πληγές σε όλον τον πλανήτη. Έτσι, όλο και περισσότεροι πολιτικοί νιώθουν πως έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν τις «αιρετικές» τους απόψεις δημόσια – αφού το λέμε στις μεταξύ μας συζητήσεις γιατί να μην το μοιραστούμε και δημόσια;
Ο Γιώργος Κύρτσος όμως θα όφειλε περισσότερο από τον καθένα να γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στον δημόσιο λόγο και τις κουβέντες μεταξύ τυρού και αχλαδιού. Υπάρχει μια λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει την αλήθεια από την ντροπή.
Μια γυναίκα και Πρόεδρος κόμματος έχασε τη ζωή της και αυτού του τύπου οι δηλώσεις είναι προσβλητικές όχι μόνο για τη μνήμη της αλλά και για το επίπεδο του ελληνικού δημόσιου λόγου.
Αν, λοιπόν, πρέπει να ειπωθούν αλήθειες έξω από τα δόντια ας ειπωθούν: η αμετροέπεια και ο ακραίος κυνισμός δεν μπορεί να αποτελέσουν τη νέα μετα-αλήθεια του 21ου αιώνα. Υπάρχουν και όρια. Για όλους μας.
