Ο Γιώργος Καπουτζίδης πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία

Σε ένα κεφάλαιο του διδακτορικού μου μελετάω το κατά πόσο οι Celebrities και τα πρόσωπα επιρροής ανά τον κόσμο μπορούν να επηρεάσουν (ουσιαστικά) σε διάφορα ζητήματα όπως η υγεία, οι αυτοκτονίες, το Bullying κτλ. Στην υγεία, για παράδειγμα, η παγκόσμια επιρροή τους είναι τεράστια όπως αποδεικνύεται από την περίπτωση της Αντζελίνα Τζολί, του Μάτζικ Τζόνσον, του Καρδινάλιου Στέφεν Κιμ και χιλιάδων άλλων, στο ζήτημα των ‘αυτοκτονιών’, πάλι, έχει αποδειχτεί εδώ και δεκαετίες ότι η αυτοχειρία ενός Celebrity μπορεί να πυροδοτήσει τον αριθμό των copypaste αυτοκτονιών (σε ανθρώπους με προδιάθεση) ανά τον κόσμο, ενώ στην καταπολέμηση του Bullying και στην προβολή της διαφορετικότητας τηλεοπτικές περσόνες όπως η ΥΠΕΡΟΧΗ Έλεν Ντετζένερις κάνουν σπουδαίο κοινωνικό έργο που δεν μπορεί να γίνει άμεσα αντιληπτό. Σπουδαίο όμως.

Στην Ελλάδα το φαινόμενο της επιρροής δεν είναι τόσο ξεκάθαρο ερευνητικά (ακόμα). Ίσως γιατί δεν έχουμε πραγματικούς Celebrities με τεράστια επιρροή (τηρουμένων και των πληθυσμιακών αναλογιών της χώρας), ίσως και γιατί οι περισσότεροι από αυτούς δεν μπαίνουν στη διαδικασία (ή δεν έχουν το επίπεδο) να κατέβουν από το καταναλωτικό άρμα με τα πληρωμένα posts (από σάλτσες μελιτζάνας μέχρι κρέμες για αιμορροΐδες σκαντζόχοιρου) και να κοιτάξουν λίγο δίπλα τους. Στη χώρα μας, άλλωστε, μεγάλο κομμάτι του τηλεοπτικού τοπίου ζέχνει από στερεότυπα, φασισταριά και δεινόσαυρους, οι όποιες καμπάνιες υγείας και πρόληψης με εγχώριους Celebrities προκαλούν περισσότερη πλήξη κι από την πρωινή κίνηση στην Κηφισίας (όπου μπαίνεις με το ταίρι σου στον μήνα του μέλιτος και βγαίνετε με παιδί), ενώ και στην προσωπική τους ζωή το στερεοτυπικό παράδειγμα που ακολουθούν οι περισσότεροι (όπου για παράδειγμα οι γκέι καλλιτέχνες ή είναι παντρεμένοι ή “έχουν κι αυτοί γκέι φίλους, οπότε δεν έχουν πρόβλημα με αυτούς” ή έχουν ντουλάπες μεγαλύτερες κι από τις καινούριες των ΙΚΕΑ) βγάζει αμηχανία, θυμό, γέλιο και κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το αντίθετο μάλιστα.

Ευτυχώς σε κάθε κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις. Ευτυχώς. Στον κόσμο της σόου μπιζ της Ελλάδας (όπου το κάθε αμόρφωτο ΤΙΠΟΤΑ παίρνει εκπομπή και το παίζει Ντετζένερις) δεν υπάρχουν δυστυχώς πολλές. Βασικά είναι απειροελάχιστες. Μία όμως από αυτές είναι ο Γιώργος Καπουτζίδης. Ο άνθρωπος παράγει πολιτισμό (χωρίς ίχνος υπερβολής) και παραδίδει δωρεάν κοινωνικά και εκπαιδευτικά μηνύματα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. Ναι, σε αυτήν. Όπου σχεδόν (όλη) η μυθοπλασία της ανακυκλώνεται στο ότι η Νίτσα είναι παντρεμένη με τον Τάκη και η συμμαθήτριά της η Σίτσα με τον Μπάμπη, αλλά ο Μπάμπης απαυτώνει τη Νίτσα κρυφά από τη Σίτσα κτλ κτλ (σε βαθμό που αν ένας ξένος τηλεθεατής παρακολουθήσει για μία μέρα ελληνική τηλεόραση θα συμπεράνει ότι όλοι έχουμε σπιταρόνες και ζωάρες χωρίς να δουλεύουμε και τουλάχιστον από 2 εξώγαμα με φιλικό πρόσωπο της γυναίκας μας).

Το μοτίβο είναι αυτό. (Σχεδόν) κανένα βλέμμα τριγύρω. Στις ψυχικές νόσους, στην αναπηρία, στη διαφορετικότητα, σε όλα αυτά που μαυρίζουν τις ψυχές μας. Κι εκεί ΑΚΡΙΒΩΣ είναι που λάμπει ο Καπουτζίδης. Γιατί έντεχνα τα προσθέτει όλα αυτά στο έργο του. Στις σειρές του. Στις παρουσιάσεις του. Στις παρουσίες του. Ορθός λόγος, εξαιρετική χρήση της ελληνικής γλώσσας και μηνύματα που άμεσα ή έμμεσα, με χιούμορ ή με δάκρυα περνούν στο κοινό λίγο από το φως της ψυχής και του ταλέντου του. Η ομιλία του χθες στον διαγωνιζόμενο ενός talent show είναι ακόμα ένα τέτοιο παράδειγμα. Από τα πολλά. Τρεισήμισι λεπτά που απογύμνωσαν το Bullying, έδειξαν το υπόβαθρό του, το αποτέλεσμά του (δολοφονίες που γίνονται αυτοκτονίες και αυτοκτονίες που γίνονται ατυχήματα) και ανέδειξαν αυτούς που πρέπει να ντρέπονται. Μπορεί, λοιπόν, να επηρεάσει ο Γιώργος Καπουτζίδης;

Ναι. Όλα αυτά τα παιδιά που ντρέπονται να πάνε σχολείο, που βιώνουν μία κόλαση που ξέρει μόνο η ψυχή τους, όλους αυτούς τους μαθητές που σκέφτονται μέχρι και να αυτοκτονήσουν. Δεν μπορούμε ερευνητικά να ξέρουμε πόσοι θα είναι αυτοί. Κανένα διδακτορικό δεν μπορεί να στο πει αυτό με ακρίβεια. Ξέρουμε, όμως, ότι ακόμα και ένας από αυτούς να επηρεαστεί από την ομιλία του και να μιλήσει για αυτό που περνάει σε γονείς ή δασκάλους θα είναι ένα τεράστιο βήμα για να δημιουργηθεί ένα Σχολείο που δεν θα ανατρέφει μπούληδες αλλά θα ανταποκρίνεται (επιτέλους) στον ορισμό του. Ένα σχολείο με λιγότερα ανούσια μαθήματα και περισσότερο Γιώργο Καπουτζίδη.