Ο μεγάλος νικητής των φετινών ριάλιτι είναι το μπούλινγκ

Δέκα λεπτά. Τόσο κράτησε η θέαση του Survivor, για πρώτη φορά εφέτος. Και αυτή έγινε λόγω της πολυδιαφημισμένης εισόδου του Πατρίκ Ογκουνσότο. Δέκα λεπτά ήταν αρκετά για να γίνει αντιληπτή η επιλογή του συγκεκριμένου ως γκεστ σταρ στο χαμένης αίγλης τηλεπαιχνίδι που αναζητά εις μάτην τον επόμενο ‘Ντάνο’.

Ο Ογκουνσότο, λοιπόν, έπαιρνε μέρος, μαζί με τους υπόλοιπους, σε ένα παιχνίδι λέξεων που κάποιο έπαθλο είχε, να σας πω την αλήθεια δεν θυμάμαι, μικρή σημασία έχει. Όσο παρακολούθησα όλο αυτό ήταν ένα μπούλινγκ στον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή. Για τα σπαστά ελληνικά του, την άρθρωση, τις ατάκες που γεννούσαν τα δύο ελαττώματά του. Με τον Τανιμανίδη να μεγεθύνει το φαινόμενο ‘πώς γκέγκεν αυτό’, με γέλια, περιπαικτικά σχόλια και τι ωραία που περνάμε στα καμαρίνια και αυτό βγαίνει προς τα έξω.

Αυτό ακολούθησε λίγες μέρες μετά από ένα άλλο περιστατικό στο Master Chef με πρωταγωνιστή τον Ζαχίρ, θύμα του γεγονότος ότι δεν ξέρει να διαβάζει καλά ελληνικά, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να εκτελέσει μία συνταγή και σχεδόν όλος ο εξώστης να συμπεριφέρεται λες και παρακολουθεί επιθεώρηση Σεφερλή.

Η τηλεόραση του μπούλινγκ και του ρατσισμού. Που προσπαθεί να βγάλει γέλιο με τις αδυναμίες του άλλου. Είτε αυτός είναι ο Ογκουνσότο είτε ο Ζαχίρ είτε ακόμη η Κρητικιά Άλκηστις με τα παραπανίσια κιλά και την προφορά βγαλμένη από παλιές ελληνικές ταινίες του Παπαζήση. Ριάλιτι και τηλεπαιχνίδια που δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω από τη γελοιοποίηση των πρωταγωνιστών με έμμεσο τρόπο. Αν δεν το κάνουν οι πρωταγωνιστές τους δίνουν βορά στους τηλεθεατές να το κάνουν. Και τα social media γίνονται πεδίο για να μεγαλώσει το αυγό του φιδιού. Τρολάρισμα το βαφτίζουν, μπούλινγκ και ρατσισμός είναι. Μη μπερδευόμαστε, παιδιά.

Η αμορφωσιά που έχει γεμίσει την ελληνική τηλεόραση και η επιλεκτική διανομή ‘ρόλων’ στους συμμετέχοντες στα ριάλιτι ρίχνει το επίπεδο στα τάρταρα. Δεν μας ενδιαφέρει αν η Άλκηστις ξέρει να μαγειρεύει για επίπεδο Master Chef, αλλά μας ενδιαφέρει να την κοροϊδέψουμε για τα κιλά της και την κρητική προφορά. Τον Ζαχίρ τον αγαπάμε όλοι, αλλά η εικόνα που βγαίνει μέσα από το παιχνίδι δείχνει ακριβώς το αντίθετο για τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Και δεν φτάνει ένας Παντελής ή ένας Κουτσόπουλος για να σώσει τα προσχήματα.

Τον Ογκουνσότο δεν τον έβαλαν στο Survivor αναζητώντας τον επόμενο ‘Ντάνο’ που θα βγάλει βιβλίο. Τον έβαλαν για τις ιδιαιτερότητές του, αυτές που τον έκαναν να ξεχωρίζει και στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Την ίδια ώρα, ο διαμοιρασμός των στιγμιοτύπων από τα δύο ριάλιτι/τηλεπαιχνίδια και η συνεχής αναπαραγωγή επιλεγμένων στιγμιοτύπων που θα φέρουν ‘κλικ’ και ‘share’ το μόνο που πετυχαίνει είναι να απλώνει το μπούλινγκ. Και όλο αυτό μέχρι να τελειώσουν, να πάμε στις επόμενες σεζόν, στα επόμενα θύματα.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου παραμένει έως σήμερα το τελευταίο πλάνο από το ‘Truman Show’. Εκεί που ο τηλεθεατής αλλάζει κανάλι και ξεχνά μονομιάς ό,τι έβλεπε έως τώρα.

Το θέμα, όμως, δεν είναι το μεμονωμένο και πόσο θα κρατήσει όλο αυτό που παρακολουθούμε σήμερα, αλλά τι αφήνει πίσω του. Κι αυτό που αφήνει είναι τηλεθεατές που επιζητούν εκπομπές με το πεδίο ελεύθερο για μπούλινγκ και ρατσισμό. Πάντα με στερεότυπα: ο μαύρος, η Κρητικιά, ο Κύπριος και η Αλβανίδα.