Ο χαβαλές με τον Andrew Tate είναι επικίνδυνο παιχνίδι
- 18 ΙΑΝ 2023
Φυσικά, το να κατηγορήσεις τον Andrew Tate είναι το πιο απλό πράγμα στον πλανήτη. Ο τύπος κατηγορείται για trafficking και βιασμό, τι να λέμε τώρα; Αλλά και πέρα από αυτό, τα όσα έλεγε στα social media ήταν παραπάνω από αρκετά για να τον σιχαθείς με όλη τη δύναμη της ψυχής σου. Κι όμως, συνέχισες να τον βλέπεις. Hate-watching; Ίσως, ίσως και όχι.
Αντίστοιχα, είναι εύκολο να κατηγορήσεις τις μερικές δεκάδες παλαβούς πιτσιρικάδες -και μη- που μαζεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να διαδηλώσουν (;) υπέρ του. Και μόνο η παρουσία του «Προέδρου» (διάσημη περσόνα του ελληνικού TikTok με ξεκάθαρα alt-right απόψεις) είναι αρκετή για να οδηγήσει τη συζήτηση από τα πλαίσια της διαφωνίας στα πλαίσια του ακραίου χαβαλέ. Ειλικρινά, ποιος τα πιστεύει όλα αυτά;
Ποιος πιστεύει ότι ο άντρας έχει κάθε δικαίωμα να κερατώνει τη γυναίκα του ενώ εκείνη οφείλει να μη στρέφει το βλέμμα της αλλού όταν τον συνοδεύει; Ποιος θεωρεί υποχρέωση των γυναικών να το «βουλώνουν» και να φτιάχνουν καφέ; Ποιος νιώθει ότι τα θύματα βιασμού έχουν ευθύνη μιας και έφεραν τον εαυτό τους σε αυτή τη θέση; Αν το σκεφτείς καλά: μάλλον όχι και τόσοι λίγοι άντρες εκεί έξω.
Επαναλαμβάνω: είναι εύκολο να κατηγορήσεις τον Andrew Tate, το να κάνεις cancel είναι το απλό και πιο λογικό πράγμα στον κόσμο. Άλλωστε, η Greta Thunberg έδειξε πρόσφατα τον δρόμο με τον καλύτερο τρόπο.
Το δύσκολο είναι να βρεις, ή μάλλον να βρούμε ως κοινωνίες, το αντίδοτο σε αυτά τα φαινόμενα. Όχι, δεν είναι ακίνδυνος· είναι ένας επικίνδυνος προπαγανδιστής των πιο ακραίων, πιο συντηρητικών, πιο οπισθοδρομικών ιδεών. Ένας μετα-φασίστας influencer. Όσο για το πόσο μεγάλη απήχηση έχει; Δεν είναι μόνο οι εκατομμύρια followers και τα δισεκατομμύρια views που απολαμβάνει.
Είναι κάτι άλλο, κάτι πιο βαθύ που λερώνει το μαλακό υπογάστριο του σύγχρονου κόσμου. Η τακτική «λέγε, λέγε κάτι θα μείνει» αφήνει λεκέδες που δε σβήνουν εύκολα. Δεν το λέμε εμείς, το έλεγε ο πιο φριχτός προπαγανδιστής όλων των εποχών, ο Joseph Goebbels. Κάτι, δηλαδή, που εκτελεί στην εντέλεια ο Andrew Tate και οι όμοιοί του.
Η χειρότερη όμως συνειδητοποίηση όμως βρίσκεται αλλού: στο γεγονός ότι παρ’ όλα αυτά, είναι πολύ εύκολο να κολλήσεις με τα βίντεο που ανεβάζει – ή μάλλον ανέβαζε πριν συλληφθεί. Μάλιστα, δεν είνια δύσκολο να πείσεις τον εαυτό σου ότι πρόκειται για ξεκάθαρο hate-watching και τίποτα περισσότερο.
Εκεί, όμως, είναι που πέφτουμε στην παγίδα, γιατί τελικά «λέγε, λέγε κάτι θα μείνει». Εκεί είναι που δίνουμε δύναμη σε τοξικά «τίποτα» σαν τον Andrew Tate, αφού ο αλγόριθμος των social media τα διασπείρει σαν μεταδοτική ασθένεια. Εκεί είναι που επιστρέφουμε σε θλιβερές στιγμές της αντρικής μας εφηβείας, όταν παρασυρμένοι από πατροπαράδοτα στερεότυπα κουνούσαμε το κεφάλι συγκαταβατικά σε επικίνδυνες γελοιότητες του τύπου «όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες».
