Ο χώρια ύπνος βοηθάει τη σχέση

Το λένε sleep divorce και, στο εξωτερικό, το εφαρμόζουν, σύμφωνα με δεκάδες σχετικές έρευνες, πάνω από 1 στα 4 ζευγάρια. Τουλάχιστον τόσα το παραδέχονται δημοσίως αφού, για κάποιο λόγο, το να ομολογήσεις το αυτονόητο, ότι δηλαδή κοιμάσαι καλύτερα όταν κοιμάσαι μόνος σου, κάνει τους υπόλοιπους να σε κοιτάζουν (εσένα και το γάμο ή τη σοβαρή σχέση σου) με μισό μάτι.

Η γυναίκα μου πέφτει ξερή από τις 9.30 το βράδυ. Συχνά πυκνά στο κρεβάτι της 5χρονης κόρης μας στην ‘τιτάνια’ προσπάθειά της να την βάλει επιτέλους για ύπνο. Αντιθέτως εκείνη είναι η ώρα που εγώ τελειώνω και στέλνω το τελευταίο κείμενο της ημέρας και θέλω απεγνωσμένα να δω κάτι στην τηλεόραση, ιδανικά καινούργιο, ιδανικότερα στην 52αρα οθόνη του καθιστικού και όχι στην 32αρα της κρεβατοκάμαρας.

Το αποτέλεσμα; Γκρίνια. Αν βάλω τον ήχο στο volume που θέλω (γίνεται π.χ. να δεις The Walking Dead στα μουγκά;), τότε ή θα ξυπνήσω την γυναίκα μου (που κοιμάται ελαφριά και η οποία, αν ξυπνήσει, της παίρνει -σε αντίθεση με μένα- ώρες να πέσει ξανά στην αγκαλιά του Μορφέα) ή, όταν μου κάτσει το jackpot, θα ξυπνήσω γυναίκα και κόρη μαζί.

Το ίδιο, το να την ξυπνήσω δηλαδή, συμβαίνει επίσης στην περίπτωση που μόλις κοιμηθεί σηκωθώ για να πάω στην τουαλέτα, ανοίξω το iPad για να διαβάσω κάτι (η οθόνη είναι όντως σούπερ φωτεινή) ή αλλάξω την σειρά που ξεκινήσαμε να βλέπουμε μαζί αλλά εκείνη ‘παράδωσε πνεύμα’ πριν καν τελειώσουν οι τίτλοι έναρξης.

Κάτι λογικό αν σκεφτείς ότι εκείνη είναι μια petite οπτασία και εγώ ένα ατζαμίδικο βουβάλι Κερκίνης με περπατησιά τόσο ‘ελαφροίσκιωτη’ όσο η αντίστοιχη των παλαιστών Σούμο όταν ετοιμάζονται να ορμήξουν ο ένας στον άλλο.

Η λύση; Το να ξεπεράσουμε το ταμπού που θέλει να είμαστε λιγότερο ευτυχισμένοι μαζί αν κοιμόμαστε χώρια. Για την ακρίβεια όχι εντελώς χώρια, αφού εμένα συνήθως με παίρνει ο ύπνος στο καθιστικό και πηγαίνω στο κρεβάτι τα ξημερώματα. Τότε που είμαι πολύ εξαντλημένος για να προκαλέσω ‘οχλαγωγή’ πέρα από τον γδούπο που κάνω όταν προσγειώνομαι στο στρώμα.

Δεν έχουμε πάρει δηλαδή ‘υπνο-διαζύγιο’. Ούτε σκοπεύουμε, όπως έκαναν παλιά οι Γάλλοι αριστοκράτες του 17ου αιώνα, που εγκαινίασαν την πρακτική, να φοράμε μακριές νυχτικιές και κάθε βράδυ να ‘αποσύρεται’ καθένας στην δική του ξεχωριστή κρεβατοκάμαρα. Ή να ανταλλάξουμε το king size κρεβάτι μας με δυο μονά, τα οποία θα βάλουμε δίπλα δίπλα με ένα μικρό κενό ανάμεσα (όπως ο Ricky και η Lucy στο I Love Lucy). Ας πούμε ότι βρισκόμαστε σε ‘υπνο-διάσταση’.

Όχι, αδέλφια, μια χαρά τα πηγαίνει ο γάμος μας. Αλήθεια μάνα, αν το διαβάζεις αυτό, μην φοβάσαι, δεν θα χάσεις την αγαπημένη σου νυφούλα, ούτε θα με δεις να μετακομίζω ξανά στο πατρικό μου στην Καλλιθέα.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα κανένα σκοπό να βγω δημόσια και να αναλύσω τις ύπνο-συνήθειές μου. Μέχρι που, πριν από λίγες μέρες, συνειδητοποίησα ότι και τα 3-4 πιο αγαπημένα φιλικά μου ζευγάρια στην ίδια φάση ύπνου είναι. Χρησιμοποιούν και εκείνα την κρεβατοκάμαρα για άλλα πράγματα, όπως εξαρχής ήταν ο σκοπός της. Και όχι απαραίτητα για ‘καταναγκαστικό’ κοινό ύπνο.

Στην τελική το να κοιμάσαι κάποιες ώρες μόνος και κάποιες μαζί, σε κάνει να αισθάνεσαι ταυτόχρονα εργένης και δεσμευμένος. Είναι ένας συμβιβασμός, από τον οποίο κερδισμένοι βγαίνουν και οι δυο. Με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι η σχέση είναι τόσο υγιής και ότι και τα δυο μέλη αισθάνονται τόσο ασφαλή, ολοκληρωμένα και προστατευμένα μέσα σε αυτή, ώστε αντέχουν να ‘χάσουν’ μερικές αγκαλίτσες.

Προφανώς το sleep divorce είναι κάτι που αφορά μακροχρόνιες σχέσεις. Γιατί στην αρχή, τότε που είσαι πάνω στις γλύκες, το να είσαι μόνιμα αγκαλιά είναι προαπαιτούμενο προκειμένου να ανέβεις πίστα. Προφανώς Νο2 δεν υπάρχει ο λόγος να εξετάσετε αυτή την εναλλακτική αν οι συνήθειες ύπνου σας είναι εντελώς συμβατές του ένα με τον άλλο.

Για όλους τους υπόλοιπους που το σκέφτονται (επειδή το αξιαγάπητο, κατά τα άλλα, έτερον ήμισυ, χασμουριέται, κοιμάται διαγώνια, παίρνει όλη την κουβέρτα ή συνηθίζει να βαράει αγκωνιές καθώς κοιμάται) αλλά δεν το αποφασίζουν, καλό είναι να γνωρίζουν ότι έχουν και μερικές ντουζίνες επιστήμονες στο πλευρό τoυς, που σκίζουν τα υπνο-πτυχία τους ότι ο κακός ύπνος οδηγεί σε μεγαλύτερο βαθμό μιζέριας και υψηλότερο ποσοστό διαζυγίων. Ενώ ακόμη και εκείνοι που ισχυρίζονται ότι κοιμούνται καλύτερα μαζί, βγαίνουν ψεύτες όταν κάθονται να τους μετρήσουν τα εγκεφαλικά κύματα και φαίνεται ότι υποφέρουν, χωρίς να το ξέρουν.

Στο τέλος της ημέρας το sleep divorce δεν είναι τίποτα άλλο από μια ρεαλιστική προσέγγιση σε ένα υπαρκτό πρόβλημα που προκύπτει από το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν ήταν ποτέ φτιαγμένος για να κοιμάται μαζί με κάποιον άλλο. Εκτός και αν είχε σβήσει η φωτιά, είχε παγωνιά και τα λιοντάρια είχαν βγει παγανιά.