Ο Ζακ Κωστόπουλος δολοφονήθηκε και επίσημα. Και τώρα;
Η ιατροδικαστική έκθεση επιβεβαίωσε ότι ο Ζακ Κωστόπουλος έχασε τη ζωή του από το ξύλο που δέχτηκε μέρα μεσημέρι σε δημόσια θέα. Και τώρα τι έχουν να πουν όσοι μιλούσαν για ένα πρεζάκι που μπήκε να κλέψει και πέθανε υπό την επήρεια ουσιών;
- 10 ΝΟΕ 2021
«Ο Ζαχαρίας Κωστόπουλος έκανε ένα ισχαιμικό επεισόδιο από τις κακώσεις χωρίς να προσδιορίζεται ποια ήταν αυτή που το προκάλεσε. Επίσης, αποκλείστηκαν με τις εξετάσεις άλλοι μηχανισμοί που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αυτό». Με αυτές τις 33 λέξεις, ο ιατροδικαστής, Νίκος Καλογριάς κατέρριψε τη βασική υπερασπιστική γραμμή, τόσο των δικηγόρων των κατηγορούμενων για το φόνο του Ζακ, όσο και σημαντικού -δυστυχώς- κομματιού της κοινωνίας που έσπευσε να καταδικάσει τον Ζακ και να πάρει το μέρος όσων με τις κλωτσιές και τα χτυπήματά τους, αποφάσισαν εκείνο το πρωί να τον καταδικάσουν χωρίς καν δικαστήριο.
Η εκδίκαση της υπόθεσης θα συνεχιστεί εκεί που πρέπει, στις αίθουσες, με τις πιθανότητες δικαίωσης της οικογένειας του Ζακ να είναι πια πολύ περισσότερες, όμως το δικονομικό κομμάτι ας το αφήσουμε απ’ έξω, ελπίζοντας πως η δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της. Η ουσία, πλέον, βρίσκεται αλλού.
Έχουν περάσει πια περισσότερα από 3 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ, και όσα αισχρά έχουν ακουστεί εναντίον του, δεν πρόκειται ούτε να ξεχαστούν, ούτε να σβήσουν. «Μπήκε για να κλέψει», «Ήταν πρεζάκι και είχε πάρει ουσίες», «Θα πέθαινε έτσι κι αλλιώς», «Καλά του έκαναν», «Σιγά μην υπερασπιστούμε τον οροθετικό, ομοφυλόφιλο κλέφτη» και άλλα τέτοια τέρατα, αποτέλεσαν τη γραμμή με την οποία αυτόκλητοι δικηγόροι των social media και της κοινωνίας, προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τις τραγικές εικόνες που παρακολουθήσαμε σχεδόν σε ζωντανή μετάδοση μέσα από τα κινητά αυτοπτών μαρτύρων που δε διανοήθηκαν καν να βοηθήσουν ένα νεαρό παιδί που πέθαινε μπροστά στα μάτια τους.
Πλέον, η γραμμή αυτή της υπεράσπισης κατέρρευσε με τον πιο επίσημο τρόπο. Ο Ζακ πέθανε από το ξύλο, από τις κακώσεις που του προκάλεσαν τα χτυπήματα που δέχτηκε. Δεν τρέφω αυταπάτες, όσοι πήραν το μέρος των δραστών τότε, δεν θα διστάσουν να το πράξουν και σήμερα. «Αφού μπήκε να κλέψει, καλά έκαναν και τον χτύπησαν» θα πουν αρκετοί, οι οποίοι δεν μπορούν με τίποτα να κερδίσουν το τέρας του ρατσισμού και του φασισμού μέσα τους.
Αλλά τουλάχιστον, θα γίνει πια ξεκάθαρο, τι ακριβώς υπερασπίζονται οι άνθρωποι αυτοί. Δολοφόνους, που ευθύνονται για την αφαίρεση της ζωής ενός παιδιού που θα μπορούσε να ζει και να χαμογελά ακόμη ανάμεσά μας. Δεν περιμένω να ζητήσουν συγγνώμη όσοι αποκαλούσαν τον Ζακ πρεζάκι και εθελοτυφλούσαν, αναζητώντας αλλού τις αιτίες του θανάτου του. Μου αρκεί όμως ότι πλέον ξέρουν. Ξέρουν ότι ο Ζακ δολοφονήθηκε και εκείνοι έχουν επιλέξει να πάρουν το μέρος των θυτών και όχι του θύματος.
Δυστυχώς, αυτό δεν μπορεί να αρκεί στην οικογένεια του Ζακ, που έχασε το αγαπημένο της πρόσωπο και σαν να μην έφτανε αυτό, παρακολούθησε το όνομά του να σπιλώνεται και να διασύρεται από «νοικοκυραίους» που θέλουν ασφάλεια, τάξη και ηθική με οποιοδήποτε κόστος. Μακάρι να κυνηγήσει μέχρι τέλους, τόσο τους δράστες, όσο και αυτούς που ακόμη και σήμερα, εξαπολύουν τη λάσπη που εξυπηρετεί το αφήγημά τους.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εμείς αυτή τη στιγμή, είναι να φωνάξουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε, ότι ο Ζακ δολοφονήθηκε και να ζητήσουμε από όσους μέχρι και χθες υποστήριζαν το αντίθετο, αν δεν έχουν την ευθιξία να ζητήσουν συγγνώμη, τουλάχιστον να σωπάσουν. Η αποκατάσταση του ονόματος του Ζακ, είναι το ελάχιστο χρέος όλων μας, όσο αφήνουμε τη δικαιοσύνη να επιτελεί το δικό της κομμάτι.
Το να γίνουμε μια κοινωνία που όλοι οι Ζακ θα μπορούν να κυκλοφορούν χωρίς φόβο και οι δολοφόνοι τους θα καταδικάζονται καθολικά και απερίφραστα, δυστυχώς μοιάζει να απέχει πολύ απ’ το να μη θεωρείται ουτοπικό. Ας ελπίσουμε πως χθες έγινε ένα ελάχιστο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.
