Άνθρωποι που είναι χρήσιμοι γιατί απλά είναι ήρωες

Οι συντριπτικά περισσότεροι από τους εκατομμύρια Έλληνες που θρηνούν δεν είναι σε θέση να συλλάβουν την τραγωδία της 23ης Ιουλίου. Την τραγωδία μπορούν να τη συλλάβουν μόνο όσοι την έζησαν από κοντά και οι οικογένειες των θυμάτων. Ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού προς το πρόσωπό τους, την ώρα που ο απολογισμός συνεχίζεται, η σιωπή μοιάζει να είναι ο πιο ουσιαστικός τρόπος να επικοινωνηθεί ο θρήνος. Η θλίψη είναι απέραντη.

Η επίρριψη ευθυνών, το αγαπημένο μας χόμπι μετά από τραγωδίες τέτοιου βεληνεκούς, είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να μας απασχολεί τη στιγμή που οι δυνάμεις ψάχνουν ακόμα για νεκρούς. Είτε αυτό συμβαίνει επειδή κάτι πρέπει να βάλουμε στο Facebook, είτε επειδή ζούμε με κομματικό πρόσημο ή επειδή θεωρούμαστε λίγο πιο έξυπνοι από τους πολλούς, το να δείχνουμε με το δάχτυλο μετά από τέτοιο φονικό συνδυασμό φωτιάς και ανέμων είναι πρακτικά άχρηστο. Είναι προφανές ότι το σύστημα θα μπορούσε να είναι καλύτερα προετοιμασμένο, αλλά εξίσου προφανές είναι ότι δεν μπορούμε να κλείσουμε τον άνεμο σε μπουκαλάκια. Ο θάνατος δυστυχώς, δεν ρωτάει ποιος είναι καλύτερα προετοιμασμένος. Ο θάνατος απλά κατεβαίνει.

Η μοναδική χρησιμότητα όσων δεν μπορούν να σπεύσουν στα ενεργά μέτωπα και να βοηθήσουν, η μοναδική χρησιμότητα δηλαδή των συντριπτικά περισσοτέρων είναι να εκφράσουμε με οποιονδήποτε τρόπο μπορούμε τη στήριξη και την ευγνωμοσύνη μας σε αυτούς που ρίχνονται στη μάχη για να σώσουν κάτι, κάποιον, ό,τι μένει να σωθεί.

Στη μοντέρνα εκδοχή του κόσμου μας που άπαντες έχουμε συνηθίσει να απαιτούμε την αναγνώριση όταν (και αν) κάνουμε καλά τη δουλειά μας, υπάρχουν πραγματικά ηρωικές ομάδες ανθρώπων, όπως οι πυροσβέστες ή οι συγκινητικοί καπετάνιοι της διπλανής πόρτας που μετέφεραν τον κόσμο από το Μάτι στο λιμάνι της Ραφήνας, που δεν ενδιαφέρονται για εύσημα ή για τιμητικές προσκλήσεις από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Άνθρωποι που είναι ήρωες γιατί απλά είναι χρήσιμοι. Και αυτό διαβάζεται κι ανάποδα. Άνθρωποι που είναι χρήσιμοι, γιατί απλά είναι ήρωες.

Τους ευχαριστούμε για κάθε λεπτό που έριξαν και θα ρίξουν τον εαυτό τους στη φωτιά και ευχόμαστε να σταματήσουν οι τραγικοί αριθμοί να μεγαλώνουν. Η τραγωδία είναι ήδη ασύλληπτη.

(κεντρική φωτογραφία: Eurokinissi)