Οι νεκροθάφτες του Facebook θα βγάλουν το φτυάρι ό,τι κι αν γίνει

Τι δεν λείπει ποτέ από πολλά (αλλά πολλά) ελληνικά σπίτια; Μα ένα φτυάρι τελευταίας γενιάς, αφού οι ιδιοκτήτες του φροντίζουν πάντα να το αντικαθιστούν με το εκάστοτε ολοκαίνουργιο μοντέλο.

Δεν υπάρχει ούτε ένα γεγονός, από τα πολιτικά, τα καλλιτεχνικά, τα επιστημονικά, ακόμα και τα απλά καθημερινά, στο οποίο δεν θα ‘πέσουν φτυάρια’, έτοιμα να διαλύσουν τον εκάστοτε πρωταγωνιστή. Και θα το κάνουν, όπως κι αν τοποθετηθεί αυτός ο πρωταγωνιστής. Είτε πει έτσι, είτε πει αλλιώς. Είτε μιλήσει είτε δεν μιλήσει! Τον περιμένει το χρυσό φτυάρι, που ταξιδεύει με ταχύτητα φωτός για να τα προλάβει όλα.

Είναι οι περίφημοι ‘παντός καιρού’, οι ‘νεκροθάφτες’ που απλώς θέλουν να ‘θάψουν’, ό,τι κι αν πει κάποιος. Ή να μην πει. Αν μεν πει θα τον κατακεραυνώσουν για την άποψή του, αν δεν πει πάλι θα το κάνουν επειδή δεν τοποθετήθηκε. Μονά-ζυγά δικά τους. Σε αρκετές παρέες υπάρχει ένας απ’ αυτούς με τα μονά-ζυγά, ο οποίος θεωρεί ότι είναι τίτλος τιμής να επιτίθεται γενικώς. Και συναντάμε καθημερινά αυτό το ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, το οποίο ευτυχώς δεν έχει πάρει διαστάσεις επιθυμίας. Πάρα πολλοί, κρατάνε ακόμα.

Την ημέρα που έφυγε ο Τζίμης Πανούσης (είδηση που προκάλεσε θλίψη σε όλο τον κόσμο, ακόμα και σε αυτούς που δεν ανήκαν στους φαν του) το φτυάρι βγήκε από τη ντουλάπα κι ετοιμάστηκε για την παράστασή του. Το πρόσωπο που θα δεχόταν την επίθεση ήταν έτοιμο: Γιώργος Νταλάρας με τ’ όνομα, ταίριαζε μια χαρά στην υπόθεση. Ήταν ο άνθρωπος που επί επτά χρόνια είχε δικαστική διαμάχη με τον Πανούση, άρα άξιος να τις φάει. Και ω του θαύματος, έγινε το απολύτως προβλεπόμενο: σφοδρή επίθεση επειδή τόλμησε (!) να αποχαιρετίσει τον Τζιμάκο.

Και κινήθηκε με αξιοπρέπεια και ήθος ο Γιώργος Νταλάρας, λέγοντας τα αυτονόητα. “Έφυγε ένας νέος, ταλαντούχος άνθρωπος, βυθίζοντας στη θλίψη τα παιδιά του, την οικογένειά του. Ένας άνθρωπος που με τη σκέψη του, το χιούμορ του και την οξύτητα του λόγου του ήταν χρήσιμος στην κοινωνία, όπως όλοι οι πραγματικοί καλλιτέχνες. Οι αντιθέσεις που είχα μαζί του στο παρελθόν, με κάνουν να λυπάμαι ακόμα πιο βαθιά. Μπροστά στη ζωή και στο θάνατο, όλα γίνονται ασήμαντα, μηδαμινά. Καλό σου ταξίδι“.

Δεν υπολόγισε τα φτυάρια, δεν τον ενδιέφεραν. Και, προφανώς, δεν είχε καμία ανάγκη σε ότι αφορά αυτό που του καταμαρτύρησαν πολλοί: διαφήμιση. Αλλά στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, λατρεμένο πια στέκι πολλών ‘νεκροθαφτών’, έγινε ο κακός χαμός για την τοποθέτηση του τραγουδιστή. Τον κατηγόρησαν για υποκρισία, φαρισαϊσμό, ακόμα και για ανάγκη προβολής μέσα από ένα θλιβερό γεγονός. Λες και ο Νταλάρας είχε ανάγκη για προβολή…

“Καλύτερα να κατάπινε τη γλώσσα του ο υποκριτής!“, έγραφε ένα σχόλιο, που πήρε πολλά like αλλά ξεσήκωσε και αντιδράσεις. Και ναι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο κριτής (των πάντων) θα έγραφε κάτι ακόμα κι αν ο Γιώργος Νταλάρας είχε επιλέξει τη σιωπή. Πιθανότατα ένα σχόλιο του στιλ “ούτε μπροστά στο θάνατο δεν συγκινήθηκε ο ακατανόμαστος“.

Κι αυτό το παρολί, το 1Χ2 είναι το πανίσχυρο όπλο των νεκροθαφτών, ή, έτσι νομίζουν. Γιατί πλέον υπάρχουν και οι αρνητές τους, που σταμάτησαν να σιωπούν μπροστά στο φαινόμενο. Για υποκρισία λοιπόν κατηγορείται ο τολμήσας να μιλήσει Νταλάρας, το ίδιο θα συνέβαινε και στο ενδεχόμενο της σιωπής του. Τραγικό.

Η ίντριγκα

Ναι, η ιστορία Πανούση-Νταλάρα είχε ίντριγκα, ερέθιζε αυτιά και μάτια, προσφερόταν απλόχερα για ντουντούκες και κάμερες. Όλα ξεκίνησαν 21 ολόκληρα χρόνια πριν, όταν στη διάρκεια της παράστασης του Τζίμη Πανούση, ο Γιώργος Νταλάρας έγινε wanted. Στη γιγαντοοθόνη εμφανιζόταν να τραγουδάει και από το στόμα του να βγαίνουν πεντοχίλιαρα. Ήταν ένας σαφής υπαινιγμός του Πανούση για τις συναυλίες του τραγουδιστή στην Κύπρο.

Στις 7 Ιουλίου του 1997 ο Γιώργος Νταλάρας έκανε μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση και ταυτόχρονα κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του, που ίσχυσαν μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, απαιτώντας από τον Πανούση να σταματήσει να χρησιμοποιεί τη φωνή και την εικόνα του στις παραστάσεις του, με απειλή προστίμου ενός εκατομμυρίου δραχμών για κάθε αναφορά!

“Δεν έχω καμιά καταδικαστική απόφαση, εκτός από την υπόθεση με τον Νταλάρα, αλλά και γι’ αυτή πήγα στον Άρειο Πάγο και παραγράφηκε ως απλή εξύβριση μετά από 3 χρόνια. Το όνομά του το λέω, τα λεφτά τώρα είναι λίγα. Αν θες να κάνεις κέφι, αντί να πας σε πουτάνες, λες 3 φορές το όνομα και πληρώνεις 9.000 ευρώ. Η αγωγή που μου έκανε τότε ήταν για 100 εκατομμύρια. Πολλά λεφτά” είχε πει σε συνέντευξή του στη LIFO o Tζίμης Πανούσης.

Η υπόθεση απέκτησε τρομερό ενδιαφέρον για το φιλοθεάμον κοινό, και στις 23 Ιουλίου, στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, συζητήθηκε η υπόθεση των ασφαλιστικών μέτρων, όπου προσήλθε ο Γιώργος Νταλάρας, όχι όμως και ο Τζίμης Πανούσης ο οποίος, με δήλωσή του μετά, είπε: “Στην τελευταία διαφημιστική εκστρατεία του Γιώργου Νταλάρα για την καινούργια του κασετίνα, δεν συμμετέχει ο Τζίμης Πανούσης». Η απόφαση του τμήματος ασφαλιστικών μέτρων ανέφερε ότι “απαγορεύεται στον Τζίμη Πανούση να χρησιμοποιεί με τεχνικά μέσα τη φωνή και την εικόνα του Γιώργου Νταλάρα, γιατί αυτό συνιστά προσωπική επίθεση εναντίον του και προσβάλλει άμεσα την τιμή και την καλλιτεχνική του υπόσταση, ξεπερνώντας κάθε όριο της καλώς εννοούμενης σάτιρας‘.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1997, με αγωγή προς το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, ο Νταλάρας ζήτησε ποσό αποζημίωσης εκατό εκατομμυρίων δραχμών για ηθική βλάβη. Το δικαστήριο δέχθηκε εν μέρει (15.000.000 δρχ.) την αγωγή. Ο Πανούσης στις 27 Μαΐου 1999 κατέθεσε έφεση η οποία απορρίφθηκε από το εφετείο Αθηνών στις 21 Δεκεμβρίου 2000. Πάντως στις 3 Νοεμβρίου 2000 το Πέμπτο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών που εξέτασε την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης, τη μετέτρεψε σε απλή εξύβριση κατ’ εξακολούθηση, καταδικάζοντας τον Πανούση σε φυλάκιση πέντε μηνών με τριετή αναστολή.

Τον Μάιο του 2002 στο Εφετείο, κατά την εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό, ο Τζίμης Πανούσης πέρασε στην αντεπίθεση. “Ποιος είναι δηλαδή ο Γιώργος Νταλάρας; Ήρθε στο σπίτι μου και του εξήγησα ότι δεν είχα πρόθεση να τον θίξω και να τον προσβάλλω. Δεν το κατάλαβε. Απεναντίας απειλούσε τη σύζυγό μου, ότι εάν δεν του δίναμε το επίμαχο βίντεο κλιπ, θα μας έκαιγε το σπίτι! Είναι ο μοναδικός που μηνύει τον Σταμάτη Κραουνάκη και ζητάει αποζημίωση 100 εκατομμυρίων. Ποιος είναι ο Νταλάρας που θέλει μόνο ύμνους και ούτε ίχνος κριτικής; Χούντα του Νταλάρα έχουμε; Βγαίνει με γιγαντοαφίσα του για την Κύπρο και τον ΟΗΕ και εμπορεύεται τον πόνο και τις ελπίδες του κυπριακού λαού. Κάνει μια εκδήλωση και γεμίζουν με φωτογραφίες του οι εφημερίδες. Έχει βαλθεί να κάνει λεφτά, κάνει συλλογή όπλων“.

Η καταδικαστική απόφαση επικυρώθηκε ξανά από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών το Μάιο του 2002 και τελεσίδικα τον Απρίλιο του 2004 από τον Άρειο Πάγο. Μετά την έκδοση της απόφασης ο Γιώργος Νταλάρας δήλωσε δικαιωμένος: “Πίστευα από την αρχή, αυτό που στην ουσία είναι και ο ισχυρισμός όλων των δικαστηρίων και του Αρείου Πάγου, ότι η σάτιρα και η κριτική είναι ελεύθερη. Η προσβολή της τιμής όμως δεν μπορεί να περνάει ανενόχλητη. Και εγώ αισθάνθηκα προσβεβλημένος για την τιμή μου, για τις αρχές μου και τις αξίες μου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αισθάνθηκα να προσβάλλομαι και δεν θα μπορούσα να αντιδράσω αλλιώς όπως θα αντιδρούσε και κάθε άνθρωπος στη θέση μου. Βεβαίως η σάτιρα είναι ελεύθερη, αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα στο όνομα οποιασδήποτε τέχνης να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψη του άλλου»

Πολλά χρόνια πιο πριν, το 1985, ο Τζίμης Πανούσης τραγουδούσε:

Όχι άλλο Νταλάρα, Πάριο κι Αλεξίου

Ρίτσο σε νταμάρια, κουλτούρα καφενείου

ντισκοτσιφτετέλια γι’ αμερικανάκια

νεοέλληνες χορεύουνε στα τέσσερα με κουδουνάκια.

Τα αρχεία βέβαια μένουν, οι άνθρωποι φεύγουν, όπως συνέβη με τον Τζίμη Πανούση. Αλλά, με το πέρασμα των χρόνων -και βεβαίως μπροστά στον σκληρό θάνατο- οι καρδιές μαλακώνουν, όπως φαίνεται και από το απόσπασμα της δήλωσης του Νταλάρα: “Μπροστά στη ζωή και στο θάνατο, όλα γίνονται ασήμαντα, μηδαμινά. Καλό σου ταξίδι“. Ας ξαναμπούν μέσα τα φτυάρια. Το έδαφος δεν προσφέρεται…

Photo Credits: Χρήστος Κισατζεκιάν/ livephotographs.com