Οι τύψεις ενός άνδρα πνίγονται στο #yolo

Πρόσπάθησε να σκεφτείς την τελευταία φορά που έκανες οτιδήποτε αμαρτωλό. Όχι απαραίτητα κολάσιμο ή σοβαρό. Κάτι έστω και λίγο αμαρτωλό. Κάτι που έπρεπε και δεν έπρεπε να κάνεις αλλά το ήθελες πολύ. Και αφού το θυμηθείς, προσπάθησε να θυμηθείς επίσης το ελαφρυντικό που έδωσες στον εαυτό σου την ώρα της πράξης. Κι εκεί μέσα θα βρεις λογικά ένα μεγάλο #yolo.

Τι είναι το yolo; Είναι εν συντομία το “You only live once” που λένε οι φίλοι του Κώστα Σημίτη Αμερικανοί. Το σημάδι του hashtag το βάζω δίπλα γιατί το yolo, τους τελευταίους μήνες, εμφανίζεται πυκνά συχνά στο Twitter και το Instagram. Συνοδευόμενο συνήθως από φωτογραφίες σε extreme sports όπως η ελεύθερη πτώση ή το να τρως 5 κιλά παϊδάκια στην καθησιά σου.

Κι αν το να πέσεις από ένα αεροπλάνο είναι ένα ρίσκο το οποίο παίρνεις και του κολλάει ιδανικά η ταμπέλα του #yolo, το να το χρησιμοποιείς για να δικαιολογήσεις τις πράξεις σου είναι απλά ένα τραυμαπλάστ που βάζεις σε μια πληγή που μπορεί να είναι ακόμα και μολυνσμένη.

Τύψεις ελαφριάς μορφής

Αυτές οι τύψεις που σε στοιχειώνουν σε απλά περιστατικά. Σαν τα παϊδάκια που ανέφερα παραπάνω. Αυτή η απειροελάχιστη στιγμή που σκέφτεσαι ότι έφαγες για δέκατη συνεχόμενη ημέρα σουβλάκια και κοιτάς την κοιλιά σου που έχει πλέον μεγαλύτερο πλάτος από την πολυθρόνα σου. Τι λες εκεί; Ένα “ώχου μωρέ σιγά μην κάτσω να σκάσω” λες πριν δώσεις υπόσχεση στον εαυτό σου ότι θα προσέξεις.

Όταν θα πεις ένα μικρό ψέμμα στη δουλειά. Όταν θα περάσεις όλη την ημέρα παίζοντας παιχνίδια αντί να ετοιμάσεις τους φακέλους που ζήτησε το αφεντικό σου. Όταν θα διαγράψεις παντελώς από την μνήμη σου το χρέος στο ΙΚΑ γιατί “σιγά μωρέ μην τα δώσω στο κράτος τώρα”. Όταν θα παραγγείλεις άλλο ένα ποτό ενώ ήδη δεν μπορείς να προφέρεις ούτε το όνομά σου.

Τύψεις βαρέων βαρών

Κι ερχόμαστε στις πιο σοβαρές τύψεις στη ζωή ενός άνδρα. Εκείνες που σε διακατέχουν κυρίως όταν δεν θα φερθείς καλά σε μία γυναίκα. Τύψεις για τις οποίες κάθε άνδρας αργά ή γρήγορα αναπτύσσει έναν μηχανισμό αυτόματου #yolo.

Και τις προσπερνά με αστραπιαία ταχύτητα στο βωμό της εφήμερης καλοπέρασης. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει αν κάνει καλά ή κακά ο καθένας.

Σε έναν χωρισμό, σε έναν τσακωμό, σε ένα κέρατο, σε οποιαδήποτε διαπροσωπική σχέση θα φερθείς εγωιστικά και μαλακισμένα γιατί ακριβώς έχει μεγαλύτερη σημασία να είσαι εσύ και η παρτάρα σου καλά και μετά έρχεται εκείνη. Αυτό το “εγώ πάνω απ’ όλα” είναι το #yolo. Δίκαιο αλλά #yolo.

Ακόμα και στα μεγαλύτερα εγκλήματα αυτής της ζωής. Σε αυτά που είναι τόσο ηθικά όσο και ποινικά κολάσιμα, ένας άντρας δίνει ένα ελαφρυντικό στον εαυτό του. Αυτό του ότι έκανε αυτό που γούσταρε. Αυτό που πίστευε. Ούτως ή άλλως το κάθε έγκλημα, μικρό ή μεγάλο, θα το κουβαλάει σε αυτή τη ζωή και μόνο.

Μια ζωή την έχουμε

Τα έχουμε πει πολλά χρόνια πριν σε αυτόν τον τόπο. Και ανάγκη από #yolo δεν έχουμε. Βλέπεις τις τύψεις τις έπνιγαν και οι γονείς μας στο #yolo. Απλά τότε δεν το έλεγαν έτσι. Το τραγουδούσαν σε στίχους του Γιώργου Τζαβέλλα.

“Μια ζωή την έχουμε, κι αν δεν την γλεντήσουμε, τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντήσουμε”