Όλοι είμαστε με τον άνθρωπο, αλλά η καταδίκη της Ρωσίας -για την ώρα- αρκεί
Μερικές σκέψεις για την κουβέντα που έχει ανάψει τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα με αφορμή δηλώσεις κατά των πολέμων συνολικά.
- 16 ΜΑΡ 2022
Εδώ και μερικές ημέρες, στο ίντερνετ και όχι μόνο έχει ξεκινήσει μια αχρείαστη και όπως πάντα υπερβολική συζήτηση σχετικά με τη στάση των καλλιτεχνών απέναντι στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Την αρχική σιωπή και έλλειψη καταδίκης της Ρωσίας του Putin, ήρθαν να αντικαταστήσουν ολιστικές θέσεις που εκφράζουν αλληλεγγύη στον άνθρωπο και συλλήβδην καταδίκη κάθε πολέμου, της Ρωσίας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Καμία αντίρρηση και καμία ένσταση επ’ αυτού, με μία σημαντική υποσημείωση: Τη δεδομένη χρονική στιγμή, η πραγματικότητα που βιώνουμε είναι αρκετά ξεκάθαρη: Η Ρωσία έχει ξεκινήσει έναν επεκτατικό πόλεμο με στόχο την Ουκρανία, σκοτώνοντας αμάχους και αδιαφορώντας πλήρως τόσο για τη διεθνή κατακραυγή, όσο και για τις κυρώσεις σε βάρος της.
Στο φτωχό μου το μυαλό, λοιπόν, η μόνη ξεκάθαρη θέση οφείλει -και αρκεί- αυτή τη στιγμή να είναι η εξής: Καταδίκη της εισβολής της Ρωσίας και της απάνθρωπης πολιτικής του Putin που εδώ και 3 εβδομάδες δολοφονεί έναν λαό και καταστρέφει μία χώρα.
Τα υπόλοιπα, είναι καλοδεχούμενα, αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή κάπως περιττά και αυτονόητα. Προφανώς, όλοι είμαστε κατά του πολέμου, όλοι μας στηρίζουμε γενικά τον άνθρωπο και τους άμαχους λαούς που δεν έχουν καμία εμπλοκή στους πολέμους της εξουσίας, αλλά τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι η Ρωσία που διεξάγει έναν φρικτό πόλεμο και ο λαός της Ουκρανίας αυτός που δοκιμάζεται.
Το να βάζουμε στις κινήσεις και τις εκδηλώσεις υποστήριξης της Ουκρανίας λοιπόν, μια πιο ολιστική ομπρέλα, μου μοιάζει το λιγότερο αχρείαστο και παρόμοιας λογικής με τσιτάτα τύπου All Lives Matter. Ναι προφανώς All Lives Matter, αλλά οι ζωές των μαύρων είναι που απειλούνται καθημερινά.
Ναι, καμία δολοφονία δεν είναι καλοδεχούμενη, αλλά οι γυναικοκτονίες είναι πια ρουτίνα, τόσο στη χώρα μας όσο και παγκοσμίως. Αν γίνεις μάρτυρας ενός φόνου, δεν χρειάζεται στην ίδια πρόταση να καταδικάσεις όλους τους άλλους δολοφόνους και κάθε εγκληματία εκεί έξω, μπορείς για αρχή να πάρεις θέση κατά του φόνου του οποίου ήσουν μάρτυρας.
Κανείς δεν θα υποθέσει ότι αφού καταδικάζεις μόνο έναν φόνο, αυτό σημαίνει ότι στηρίζεις τους υπόλοιπους κι αυτή η ζέση να τα βάλεις όλα μαζί στο ίδιο τσουβάλι, εμένα τουλάχιστον μου μοιάζει κάπως άκομψη και πονηρή.
Ναι, τόσο οι ΗΠΑ, όσο και το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν κάνει λάθη, έχουν διαπράξει και εγκλήματα, όμως δεν χρειάζεται να μπαίνουν πάντα στην ίδια πρόταση με τη Ρωσία, η οποία την εποχή αυτή διαπράττει ένα έγκλημα σε κοινή θέα. Τα εγκλήματα των άλλων, καταδικάστηκαν όταν έπρεπε και θα καταδικαστούν ξανά όταν έρθει η ώρα.
Προφανώς, αυτό δεν σημαίνει ούτε πως όποιος πάρει μια τέτοια ολιστική θέση, πρέπει να γίνει αντικείμενο χλευασμού, όπως συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες, όμως άλλο τόσο μου φαίνεται γραφικό και το να αποθεώνεται, σε μια συζήτηση που αναρωτιέμαι αν γίνεται κι αλλού εκτός από την Ελλάδα.
Η μόνη θέση που χωράει αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου, η μόνη εκδήλωση συμπαράστασης που έχει νόημα, είναι η εξής: Καταδικάζουμε τη Ρωσία και τον Putin, βοηθάμε και στηρίζουμε τον λαό της Ουκρανίας.
Τα υπόλοιπα, τα βρίσκουμε όταν με το καλό η θηριωδία αυτή φτάσει στο τέλος της.
