Όλοι ένοχοι: Για τον Παύλο, τον Λουκμάν και όλα τα θύματα της εγκληματικής Χρυσής Αυγής
Σε μια ιστορική μέρα για τα ελληνικά πολιτικά και δικαστικά χρονικά οι Χρυσαυγίτες καταδικάστηκαν με τον πιο σκληρό τρόπο. Όλοι παίρνουμε ανάσα.
- 7 ΟΚΤ 2020
Η νεοναζιστική οργάνωση είναι πια και με τη βούλα του νόμου εγκληματική οργάνωση. Τι αφορά η απόφαση αυτή; Αφορά την εγκληματική της δράση στις γειτονιές της Αθήνας και της επαρχίας. Δεν αφορά όμως τις ιδέες της. Αυτές ελέγχονται ποινικά μόνο σε περίπτωση που αποτελούν κίνητρο για εγκληματικές πράξεις. Αυτή η πολύ βασική διάκριση είναι εδώ και δεν χρειάζεται να είσαι νομικός για να την καταλάβεις. Όπως μας τόνισε και η Δάφνη Καραγιάννη από το Golden Dawn Watch στον διπλό λόγο μιας οργάνωσης που κινούνταν υπό τον μανδύα της πολιτικής οργάνωσης χρειάζεται πάντα μια θεσμική απάντηση. Πρέπει να δικάζεται κάποιος που υμνεί τον Χίτλερ και χαιρετά ναζιστικά; Στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, όχι. Σε άλλες χώρες μπορεί να γίνεται. Στην Ελλάδα όμως δεν συμβαίνει. Κάποιος που δολοφονεί στο όνομα του Χίτλερ; Αυτόν τον περιμένει η φυλακή και ο πολιτικός αφανισμός.
Αυτό το μικρό αλλά βασικό πράγμα είναι που κάνει την απόφαση του δικαστηρίου κάτι πραγματικά σημαντικό. Κάτι όμως που δεν στέκεται μόνο του στον αέρα. Όπως ο αντιφασιστικός αγώνας κάθισε τελικά στο σκαμνί τη Χρυσή Αυγή, έτσι και το μετά της δίκης αυτής θα γραφτεί έξω από τη δικαστική αίθουσα. Γιατί κανείς δεν περίμενε ποτέ ότι με τον ναζισμό θα τελειώσουμε ακούγοντας ένα “ΈΝΟΧΟΙ” από κάποιο δικαστήριο. Οι πιο απεχθείς ιδέες που γέννησε ποτέ ο άνθρωπος είναι δυστυχώς ακόμα ανάμεσά μας. Και θα ψάχνουν πάντα την κατάλληλη αφορμή να ξαναβγούν στο προσκήνιο. Και οι υπόλοιποι θα βρίσκουμε πάντα έναν τρόπο να τις νικάμε. Σαν να μην μπορεί να ριζώσει ο φασισμός σε αυτόν τον κόσμο. Σαν να διαλύεται λίγο πριν πιστέψει ότι θα τα καταφέρει. Η σπορά των ηττημένων του 1945, κατά τον Μιχαλολιάκο, ξαναέχασε.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι υπήρξε ένα κέρδος. Και υπήρχε ένα κέρδος από την επιμονή κάποιων πολύ λίγων ανθρώπων. Δικηγόρων, ακτιβιστών, πολιτών, φίλων των θυμάτων. Μια επιμονή που κατέληξε σε μια τεράστια προσπάθεια. Προσπάθεια που τελικά αφορούσε δύο πεδία. Την τιμωρία των ναζί για τα εγκλήματά τους. Τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και του Λουκμάν, τη δολοφονική ενέδρα στο ΠΑΜΕ και στους Αιγύπτιους ψαράδες. Η δεύτερη κατεύθυνση αφορούσε τις ιδέες που αποτέλεσαν το κίνητρο για όλες αυτές τις πράξεις, τις ναζιστικές. Και εκεί η νίκη είναι βέβαιη. Ήταν πριν καν ανακοινωθεί η απόφαση.
Τα αντιφασιστικά συναισθήματα κατέκλυσαν την ελληνική κοινωνία σε κάθε εκδοχή της τις τελευταίες μέρες. Από τα σχολεία στα σχολεία, στους δρόμους, στα σπίτια, στις φυλακές. Οι φασίστες δεν ηττήθηκαν μόνο στην αίθουσα. Ηττήθηκαν και έξω από αυτή. Μετά από χρόνια ασυλίας από το ελληνικό κράτος, ήρθε η απάντηση που τους έπρεπε. Η ποινική και πολιτική σημασία της απόφασης είναι τεράστια. Το πώς θα αναγνωστεί πιο συγκεκριμένα η απόφαση αυτή δεν είναι ο ρόλος μας να το κρίνουμε. Περιμένουμε ούτως ή άλλως ακόμα τις ποινές και τα ελαφρυντικά.
Αυτό που κρατάμε όμως από τη σημερινή μέρα είναι μόνο ένα: Ότι αυτή η μέρα είναι η αφετηρία. Στον δρόμο για μια κοινωνία που το να είσαι ναζί είναι η απόλυτη ντροπή. Στην πορεία για μια γενιά που το να είσαι φασίστας θα μοιάζει κάτι πραγματικά εξωπραγματικό. Σήμερα νικήσαμε. Αύριο ξαναβγαίνουμε πάλι στον αγώνα.
