Όλοι χρωστάμε κάτι στους μερακλήδες του Facebook

Ο Θάνος Ασκητής ήταν σαφής. “Πολλοί άνθρωποι είναι τελείως ψεύτικοι στο Facebook. Παίζουν αυτό που θέλουν να είναι, αυτό που νομίζουν ότι είναι και συνήθως όχι αυτό που είναι στην πραγματικότητα”. Θα μου πεις ότι δεν χρειαζόταν να στο πει ο δόκτορας κι ότι αυτά τα συμπεράσματα είναι η αλφαβήτα. Μάλιστα. Ποια ήταν η τελευταία φορά που άφησες στην άκρη την ‘εικόνα που θέλεις να βγάλεις προς τα έξω’ και σχολίασες κάτω από τη φωτογραφία μιας facebook friend ‘Κοριτσάρα μου, μαζί σου και στην κόλαση’;

Δεν είναι τυχαίο που ξεκινάω αυτό το θέμα με απευθείας επίκληση στην αυθεντία. Μπορεί να μη χτίσουμε ποτέ ένα ακίνητο (δεν ευνοούν οι συνθήκες), αλλά αυτό που χτίζουμε στα σόσιαλ είναι τετραώροφη πολυκατοικία με θέα στο Λυκαβηττό.

Με αυτό το δεδομένο σαν φάρο, με συνέλαβα τις προάλλες να αποθεώνω το θάρρος και την υγιή αφέλεια αυτών που -με φάτσα φόρα το ονοματεπώνυμό τους- σχολιάζουν ύμνους κάτω από φωτογραφίες σέξι κοριτσιών στο Facebook (που εν τω μεταξύ, δεν αφήνουν τίποτα στην φαντασία).

Σε καμία περίπτωση δεν διασκεδάζω με σεξιστικά σχόλια ή οτιδήποτε που μπορεί να παρεξηγηθεί έστω κι από έναν. Αλλά αυτό το “Έχω χάσει τον ύπνο μου για σένα” ή το απαραίτητο “Σκλάβος σου για πάντα” εννοείται με κεφαλαία, έχω φτάσει σε σημείο να τα θαυμάζω.

(Άλλες ενδεικτικές ατάκες μερακλή: “Είσαι πανέμορφη και όνειρο κάθε άντρα”. “Δεν υπάρχουν λόγια”. “Σ’ αγαπώ”. “Θεάαααααααρα”. “4 κιλά LIKE”)

Αφενός γιατί δεν θα τα έκανα ποτέ και αφετέρου γιατί αυτοί οι μερακλήδες είναι ο εαυτός τους. Δεν βλάπτουν κανέναν, δεν προσβάλλουν κανέναν, ξέρουν ότι έτσι όπως το πάνε δεν έχουν καμία ελπίδα να γίνουν όντως σκλάβοι της για πάντα, αλλά είναι εκεί και το κρατάνε αληθινό.

Εσύ τι σχολιάζεις όταν βλέπεις ένα κορίτσι που σ’ αρέσει;

Έχουμε γράψει πολλάκις για τους ανθρώπους που κάνουν like στον εαυτό τους και για τα λοιπά κακά του Facebook. Για παράδειγμα, για το like έχω γράψει κι εγώ ο ίδιος. Προφανώς η έννοια μας σε αυτά τα άρθρα είναι να κάνουμε πλάκα (άλλωστε τρολάρουμε πρωτίστως τους εαυτούς μας), αλλά όλοι όσοι περνάμε κουβάδες από ώρες στα social δεν σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι, οι πληβείοι, είναι ‘επιστήμονες’ του Facebook.

Πάρε για παράδειγμα τον αδερφό μου. Σαφώς πιο κοφτερό μυαλό από μένα, έκανε το ‘λάθος’ να καταπιαστεί με το Facebook μόλις πριν λίγους μήνες. Ε, τον πρώτο καιρό έκανε like σε αυτά που πόσταρε. Αυτό σημαίνει ότι είναι χαζός για τη ΜΕΝΣΑ των social ή ότι απλά δεν έχει στοιχίσει τη ζωή του παράλληλα με τους άγραφους κανόνες του Facebook; Λυπάμαι, αλλά ισχύει το δεύτερο.

Ξαναβγάζοντας από το παιχνίδι τις πιο primitive δηλώσεις, που συγγνώμη στους πιο ευαίσθητους, αλλά προκύπτουν ενστικτωδώς σε όλους (ζήστε με αυτό), αυτό το πηγαίο ‘ουάου’ που λέει κι ο Αντώνης, φτάνει στο λαρύγγι όλων.

Απλά οι μερακλήδες έχουν τα κότσια να το ποστάρουν κάτω από φωτογραφίες αγνώστων -ή γνωστών- κοριτσιών. Γιατί λέω ‘κότσια’; Γιατί ξέρουμε ότι το παιχνίδι σπανίως το κερδίζουν αυτοί με τον πιο ακατέργαστο τρόπο. Μάνι μάνι, η πρώτη αντίδραση στα σχόλια τους είναι ένα ‘Τι λιγούρης είναι αυτός’.

Και ως γνωστόν, αυτοί που βαφτίζουμε ‘λιγούρηδες’ δεν είναι και η πιο δημοφιλής συνιστώσα του ανδρικού πληθυσμού.

Ο μερακλής και τα λιοντάρια του

Θάρρος. Αυτό που σου μαθαίνει πρωτίστως ο μερακλής είναι το θάρρος του να εκφράζεις τη γνώμη σου. Το ‘Να σε βάλω κάτω’ δεν είναι γνώμη. Ούτε κάτι που αφορά τους υπόλοιπους θεατές μιας φωτογραφίας. Το ‘Είσαι μια γοργόνα!!!!11’ και το ‘Τύφλα να ‘χει η Ναθαναήλ στα νιάτα της’ είναι γνώμη. Είναι η γνώμη μου που δεν θα γράψεις ποτέ κάτω από μια φωτογραφία που σου φέρνει δάκρυα στα μάτια, γιατί νομίζεις ότι έχουμε δέκα ζωές και όχι μία και το αφήνεις για μια επόμενη φορά.

Για να είμαστε ρεαλιστές, μεγαλύτερο δώρο ή μάθημα εκ μέρους των ανοιχτοχέρηδων φίλων στα σχόλια από την ασυνείδητη πάσα τους σε εμάς τους μαζεμένους δεν υπάρχει. Βασισμένη στη θεωρία του αυτο-αποκλεισμένου λιγούρη, τα κορίτσια ζυγίζουν τις επιλογές τους και τελικά επιλέγουν να γνωρίσουν (αν όντως θέλουν να γνωρίσουν κάποιον απ’ το Facebook) έναν πιο διακριτικό τύπο, που κρατάει τις κορώνες -και τις γοργόνες- για πιο πριβέ συνομιλίες.

Ένα side, αλλά πολύ σημαντικό μάθημα για το μέλλον είναι το πόσο όχι τόσο ασφυκτικά σοβαρά πρέπει να παίρνουμε τον εαυτό μας στα social media (και γενικότερα). Οι μερακλήδες σίγουρα δείχνουν το δρόμο προς τα κει. Κι ας το κάνουν πιο άτσαλα απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει.

Κλείνω πάλι με την αυθεντία και τη γνώμη του για τις online, ερωτικές σχέσεις: “Κυρίως, ραντεβού μέσω Facebook βγαίνουν άνθρωποι που κουβαλούν πολλά ψυχολογικά τραύματα. Προφανώς υπάρχουν και υγιείς σχέσεις που ξεκίνησαν από το μέσο, αλλά το δείγμα είναι πάρα πολύ μικρό σε σχέση με το σύνολο που κινείται μέσα του”.