Το οικονομικό σύστημα που κυβερνά τον πλανήτη αντιμετωπίζεται από την κυρίαρχη αφήγηση με θρησκευτική σχεδόν ευλάβεια, σαν να διαθέτει το Αλάθητο του Πάπα. Όσο η κριτική απέναντί του θεωρείται βλασφημία τίποτα καλό δεν πρόκειται να προκύψει από αυτό.
Για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση παίζει το χαρτί της άγνοιας του πρωθυπουργού. Μόνο που η τακτική αυτή κούρασε και μοιάζει τρομερά προβληματική.
Η δημοσιογράφος του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του MEGA υπενθύμισε σε όλους μας το πώς ακριβώς πρέπει να γίνονται οι συνεντεύξεις στους πολιτικούς.
Οι τρεις παρουσιαστές αποτέλεσαν κάποιες από τις ελάχιστες φωνές της λογικής τις τελευταίες μέρες, γεγονός που μάλλον πρέπει να μας προβληματίσει, παρά να μας χαροποιεί.
Μία δήλωση που δεν καλύπτει κανέναν, μία στροφή 180 μοιρών σαν το διάγγελμα για το ανθρώπινο λάθος να μην έγινε ποτέ, μία επικοινωνιακή πολιτική που αυτή τη φορά δεν πιάνει – κι έτσι ενισχύεται από άγρια καταστολή. Όλα αυτά σε μία υπέρλαμπρη Ελλάδα.
Ο μπασκετμπολίστας του Ιωνικού έκανε το αυτονόητο, το οποίο δυστυχώς στη χώρα μας σπανίζει: Πήρε ξεκάθαρη θέση όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις για το ζήτημα των ημερών.
Αυτήν τη φορά τα όρια ξεπεράστηκαν περισσότερο από ποτέ: το να κουνάς το δάχτυλο στους συνδικαλιστές που μετρούν τους νεκρούς τους δεν είναι απλά ντροπιαστικό. Είναι εξοργιστικό.
Τελικά, εκτός από τον -μετρίως καταρτισμένο- σταθμάρχη θα λογοδοτήσει κάποιος άλλος για τη μεγάλη αυτή τραγωδία;
Όταν η κυβέρνηση αποδίδει μία τραγωδία σε έναν και μόνο αποδιοπομπαίο τράγο, είναι σαν να σου λέει ότι δε θα κάνει τίποτα για να μην επαναληφθεί.
Όσο περιμένουμε να μας σώσει η ατομική ευθύνη από το χάος του ελληνικού κράτους, τα κάθε είδους ατυχήματα θα συνεχίσουν να συμβαίνουν με τρομακτική περιοδικότητα.
Οι πρόσφατες «διορθώσεις» στα παιδικά βιβλία του Roald Dahl έχουν σηκώσει μία τεράστια κουβέντα -από τη Νέα Υόρκη μέχρι την Αθήνα- στη βιβλιοφιλική κοινότητα.
Η υπερέκθεση του ζευγαριού μοιάζει να έχει κουράσει. Μήπως όμως δε φταίνε οι ίδιοι οι ερωτευμένοι γι’ αυτό;
To All Quiet on the Western Front συνεχίζει να κάνει την έκπληξη. Τι σημαίνει αυτό για τα επερχόμενα Όσκαρ;
Από μια γυναίκα που έχει βαρεθεί ν’ ακούει πως το σέξινες πρέπει να σταματάει εκεί γύρω στα 30.
Το Tár, η υποψήφια για Όσκαρ ταινία του Todd Field δεν ενδιαφέρεται για τις απαντήσεις, αλλά για τα ερωτήματα. Εκείνες μπορείς να τις δώσεις μόνο εσύ.
